Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Και οι δύο ομάδες, λίγο πολύ από τον Αύγουστο που το πρωτάθλημα ξεκινούσε, ήξεραν ότι ο θεσμός του Κυπέλλου είναι πιο πολύ στα μέτρα και τα γούστα τους και θα προσπαθούσαν μακροπρόθεσμα κυρίως εκεί να εστιάσουν. Αυτό κατά την άποψή μου, είναι και το μόνο κοινό σημείο των δύο αυριανών αντιπάλων.
Κατά τ’άλλα, ο ένας μονομάχος έχει τραβήξει άλλη πλώρη και ο άλλος εκ διαμέτρου αντίθετη. Και εξηγούμαι. Ο σύλλογος της Θεσσαλονίκης “πόνταρε” αρχικά στον έμπειρο Χουμπ Στέφενς για να καταφέρει να κάνει ομάδα ένα πλήρως «υδροκέφαλο» σύνολο παικτών διαφορετικής κουλτούρας και φιλοσοφίας και τα πεπραγμένα απέδειξαν ότι το ποντάρισμα αυτό πήγε… άπατο. Η απέλπιδα προσπάθεια για να σώσει τα προσχήματα ο Ιβάν Σαββίδης, λέγεται Γιώργος Γεωργιάδης.
Ο γνωστός σε όλους ως «Γ.Χ.», έχει… πιάσει το νόημα και γνωρίζει πως το ρόστερ που κλήθηκε να διαχειριστεί, είναι τουλάχιστον προβληματικό: με μόνο εξτρέμ το Στοχ, με λιγοστούς αξιόλογους οργανωτές στα χαφ (στην ουσία μόνο ο Νάτχο είναι τέτοιος, αλλά προέκυψε το χειμώνα χωρίς μάλιστα να έχει προηγηθεί κάποιος σχεδιασμός), με παίκτες ειδικών συνθηκών (Βούκιτς, Λούκας), με μπακ που ή δεν ανεβαίνουν όσο και όπως πρέπει (σ.σ. Σκόνδρας) ή όταν το κάνουν ξεχνούν να γυρίσουν (σ.σ. Κίτσιου)…
Για όλους τους παραπάνω λόγους αλλά και για άλλους που ίσως αγνοούμε, ο Γ.Χ. προσπαθεί μέσω διαφόρων τεχνασμάτων να παρουσιάζει κάθε φορά έναν ανταγωνιστικό ΠΑΟΚ. Μέχρι στιγμής τα κατάφερε περίφημα, αν σκεφτούμε ότι απέκλεισε τον (λίαν κακό τελευταία) Ολυμπιακό σε διπλά παιχνίδια(;).
Ο τεχνικός του Δικεφάλου δεν είναι κανένας χθεσινός στο ποδόσφαιρο.
Βλέπει μπάλα, ξέρει μπάλα και γνωρίζει πως αν αντιμετώπιζε και τον Παναθηναϊκό σε διπλές αναμετρήσεις, δύσκολα θα είχε τύχη. Το «μια και έξω» θεωρητικά τον βολεύει. Κάνεις ένα γκολ όπως με τον Ολυμπιακό στην «Τούμπα» και μετά πονοκεφαλιάζει ο αντίπαλος και όχι εσύ. Έπειτα, με μπόλικο ηρωισμό που ποτέ δεν έλλειψε από τον ΠΑΟΚ στα μεγάλα ματς, θα προσπαθήσει να καθαρίσει τη μπουγάδα και να επιστρέψει στη συμπρωτεύουσα καβάλα στο άλογο και γιατί όχι και με το στυλό στο χέρι…
Το θέμα είναι, αυτό το γκολ ποιος θα το κάνει; Με το μόνιμο σκόρερ του να απουσιάζει, το μοναδικό πλειμέικερ που απέμεινε να του κάνει παρέα και τον Κατσουράνη στα πιτς, ο Γ.Χ. φαίνεται πως έχει δεμένα χέρια. Προσωπικά, μόνο τις στημένες φάσεις τους φοβάμαι γιατί Βίτορ και Ινσαουράλδε δε συγχωρούν στον αέρα.
Πάμε και στα καθ’ ημάς όμως. Το άναρχο σύνολο του ΠΑΟΚ που τα περιμένει όλα από τις σπασμωδικές ενέργειες του ασταθή αλλά παιχταρά Στοχ και του Λούκας, στον αγωνιστικό χώρο του ΟΑΚΑ δε θα έχει να αντιμετωπίσει ένα συνονθύλευμα όπως (επιεικώς είναι τελευταία) ο Ολυμπιακός, αλλά μια ομοιογενή ομάδα, ένα δεμένο και δυσκολοκατάβλητο σύνολο, έτοιμο να αφήσει τα… κόκκαλα του στο γήπεδο. Έντεκα καμικάζι που θα παίξουν με κέφι, θα τρέξουν πολύ, θα κλέψουν μπάλες και αν κάνει το λάθος ο ΠΑΟΚ και ξεμυτίσει μέχρι τη σέντρα, ο Μπεργκ και οι υπόλοιποι θα βγαίνουν σε χρόνο μηδέν στην κόντρα σε θέση για γκολ. Προσωπικά παρακαλάω να βγουν αληθινά τα ρεπορτάζ της συμπρωτεύουσας που κάνουν λόγο για παρουσία του Βούκιτς στο βασικό σχήμα, όχι μάλιστα ως σέντερ φορ αλλά σε θέση «δέκα».
Μία τέτοια επιλογή εκτός του ότι θα κάνει προβλέψιμο τον ήδη βαρύ και αργό άξονα του ΠΑΟΚ, αλλά θα χαλάσει και την όποια χημεία στα χαφ του, μιας και για συμπλήρωμα των Κάτσε-Λάζαρ, αν μη τι άλλο δεν είναι ο ενδεδειγμένος.
Όποια κι αν είναι η σύνθεση του Παναθηναϊκού τώρα, το αδιαπραγμάτευτο για μένα είναι η εμπιστοσύνη που τρέφω στο πρόσωπο του Αναστασίου. Ο «Ολλανδός» ψάχτηκε, πειραματίστηκε και πλέον γνωρίζει πολύ καλά το υλικό που έχει στα χέρια του. Είτε «κατέβει» με Μπεργκ-Πέτριτς δίδυμο και 4άδα ρόμβου στα χαφ (που είναι και το πιθανότερο), είτε ποντάρει στο πείσμα και την ενέργεια του Καρέλη μαζί με την «τρέλα» του Κλωναρίδη, εμένα θα με βρει σύμφωνο. Είμαι βέβαιος πως έχει μελετήσει τα αδύνατα σημεία του αντιπάλου και όπως και στο Καραϊσκάκης, ετοιμάζεται για το πως θα χτυπήσει ακριβώς πάνω σε αυτά.
Αν αναλογιστεί κανείς τα παραπάνω, αναρωτιέμαι: Πώς μπορεί να μη θεωρείται φαβορί της αναμέτρησης η ομάδα με το «τριφύλλι»;
Και εκτός όλων αυτών, μην ξεχνάμε πως τέσσερα χρόνια χωρίς κούπα για ένα σύλλογο της εμβέλειας του Παναθηναϊκού, μοιάζουν με αιώνα…
Υ.Γ.
Σε όσους στηρίξουν από κοντά την προσπάθεια των «μωρών» του Αναστασίου, συνιστώ:
1ον ηρεμία, 2ον υπομονή και 3ον δείτε το όντως σαν ΓΙΟΡΤΗ, γιατί μόνο έτσι πρέπει να αντιμετωπίζουμε το ποδόσφαιρο και συγκεκριμένα έναν τελικό Κυπέλλου…