Δυο λόγια για τον χθεσινό τελικό. Τα πράγματα είναι απλά. Ο Παναθηναϊκός επιβεβαίωσε ότι είναι, εδώ και δυο μήνες περίπου, η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα, παίζοντας οργανωμένο, γοητευτικό και γρήγορο ποδόσφαιρο. Δίχως να δυσκολευτεί, αν εξαιρέσουμε το τελευταίο 15λεπτο του πρώτου ημιχρόνου όταν ο Στοχ έδειξε την ποιότητά του, έριξε 4 γκολ στον «δικέφαλο», πραγματοποιώντας μια γεμάτη – μεστή εμφάνιση και στέλνοντας τους οπαδούς του στα ουράνια.
Με όλη την ομάδα να βρίσκεται σε τρομερή βραδιά, τον Γιάννη Αναστασίου να κάνει τα λογικά (το «άπλωμα» της ομάδας με κλασσικό 4-4-1-1 στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου βοήθησε στο να… σκοτωθεί ο ΠΑΟΚ) και τον Μάρκους Μπεργκ να απλώνει στον χόρτο του ΟΑΚΑ όλες τις πτυχές του ταλέντου του, οι Θεσσαλονικείς δεν είχαν καμία μα καμία τύχη. Τα αναμενόμενα έγιναν…
Μάρκους Μπεργκ, λοιπόν. Αυτός ο ξανθομάλλης Σουηδός με το σχεδόν αγγελικό πρόσωπο και το (όχι σχεδόν) δολοφονικό ένστικτο στην επίθεση. Τρία γκολ (και τι γκολ ε…) και άπειρα πράγματα μέσα στο γήπεδο. Κράτημα μπάλας, «σπάσιμο», ξεδίπλωμα της ομάδας, «πάγωμα» όποτε χρειαζόταν, πρέσινγκ.
Ο «τρελοΣουηδός» θύμισε… Σαραβάκο, σε κάτι τέτοιες μεγάλες βραδιές του παρελθόντος στο ΟΑΚΑ! Κι’ ο Παναθηναϊκός, λες και έχει βαλθεί να πείσει και τον πιο απαιτητικό φίλαθλο ότι επέστρεψε για τα καλά, μας γύρισε στις παλιές καλές εποχές…
Δεν είναι υπερβολή, ούτε «κραυγή» υπό τη «μέθη» της χθεσινής βραδιάς. Είναι η πραγματικότητα και πλέον μπορεί να καταγραφεί και επισήμως, μετά την κατάκτηση ενός τίτλου. Ο Παναθηναϊκός ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ. Δυνατός, νεανικός, γοητευτικός, ελκυστικός και σύντομα ώριμος για μεγάλα πράγματα.
Δεν θέλει και πολλή γνώση για να το καταλάβεις. Το πράγμα «μιλάει» από μόνο του. Αν αυτή η δουλειά που γίνεται από τον Γιάννη Αναστασίου, το τεχνικό τιμ, τη διοίκηση και όλους όσοι ασχολούνται με το «τριφύλλι» συνεχιστεί, τότε οι οπαδοί του Παναθηναϊκού θα πρέπει να ετοιμάζονται για νέα χρυσές σελίδες…
Υ.Γ. Η σεζόν δεν έχει τελειώσει κι’ αυτό θα πρέπει να προσεχθεί από όλους στην ομάδα…
Υ.Γ.2: Ακουσε πολλά και διάβασε άλλα τόσα. Και από εμένα και από πολλούς συναδέλφους. Εμαθε από τα λάθη του και τώρα βλέπει η δουλειά να αποδίδει καρπούς. Αναφέρομαι στον Γιάννη Αλαφούζο, που σχεδόν μόνος του, τράβηξε το κουπί και κατάφερε να φτάσει σ’ αυτό το σημείο τον Παναθηναϊκό. Τα μπράβο, του αξίζουν…
Υ.Γ.3: Το έχω ξαναγράψει, αλλά τώρα είναι πιο «επίκαιρο» από ποτέ. Τα «μωρά» του Παναθηναϊκού γίνονται «άντρες». Και γίνονται πιο γρήγορα, όταν η ομάδα κατακτά τίτλους. Μ’ αυτόν τον τρόπο ξαναχτίζεις μέταλλο, μ’ αυτόν τον τρόπο γίνεσαι ξανά μεγάλος, μ’ αυτόν τον τρόπο αυτά τα παιδιά ωριμάζουν στο ποδόσφαιρο και στον πρωταθλητισμό.
