Μοιάζει με φάουλ η απόφαση της διοίκησης του Παναθηναϊκού και προσωπικά του Γιάννη Αλαφούζου να… κόψει με δική του πρωτοβουλία την επιστροφή του Γιώργου Καραγκούνη στον Παναθηναϊκό. Πρόκειται για επικοινωνιακό σφάλμα, κυρίως γιατί τόσο καιρό έβγαινε ένα κλίμα πως ο Κάρα θα γυρίσει για να κλείσει την καριέρα του στη Λεωφόρο και όλοι θα είναι χαρούμενοι με αυτή την κίνηση. Αν ο Παναθηναϊκός είχε εξ αρχής ενημερώσει πως δεν ασχολείται με τον Καραγκούνη, δεν θα υπήρχε άνθρωπος που να είναι αυτή τη στιγμή απέναντι στη διοίκηση. Αντίθετα, μετρώντας τις αντιδράσεις από το βράδυ της Πέμπτης και έπειτα, καταλαβαίνεις εύκολα πως η συντριπτική πλειοψηφία ήθελε τον Καραγκούνη πίσω. Για να τον τιμήσει και να του χαρίσει ένα τέλος καριέρας εκεί που ονειρευόταν και ο ίδιος.
Δεν ξέρω αν οι εξηγήσεις της ΠΑΕ μία μέρα μετά το ναυάγιο πείθουν έστω κάποιους από τους φίλους της ομάδας που αντέδρασαν σε όλο αυτό. Προσωπικά θα περίμενα και μια τοποθέτηση από το προπονητικό τιμ: “ναι θέλαμε τον Καραγκούνη” ή “όχι δεν ήταν και τόσο απαραίτητος στο δημιούργημα μας”. Αν ισχύει το δεύτερο, τότε δεν είναι δα και τόσο μεγάλο σφάλμα η απόφαση του Καραγκούνη. Τουλάχιστον όσον αφορά τον αγωνιστικό τομέα. Ηθικά, υπάρχει ζήτημα. Ο Καραγκούνης είναι πολύ πιο μέσα στην καρδιά των οπαδών απ’ ότι ήταν ο Μπασινάς, ο Γκούμας, ο Κυργιάκος και οποιοσδήποτε άλλος φόρεσε τη φανέλα στην “μετά Σαραβάκου” και “μετά Βαζεχα” εποχή. Ο Καραγκούνης έπρεπε να τελειώσει την καριέρα του στον Παναθηναϊκό. Τελεία και παύλα.
Μέχρι εκεί όμως. Ο Παναθηναϊκός οφείλει να αφήσει πίσω του το θέμα του Κάρα και να μην επιτρέψει να του δημιουργήσει εσωστρέφεια, γκρίνια και μουρμούρες. Οι απαιτήσεις τη φετινή σεζόν θα είναι διαφορετικές από τις περσινές. Πέρσι ήξερε όλος ο κόσμος πως ξεκινά μια νέα προσπάθεια, με μια ομάδα νεανική και έναν προπονητή φιλόδοξο. Η Λεωφόρος αποτελούσε την κυριακάτικη γιορτή του κόσμου, που ακόμα και στα πολύ δύσκολα στήριξε με όλη τη δύναμη της ψυχής του και ανταμείφθηκε με καλό ποδόσφαιρο, έναν τίτλο και μια μεγάλη νίκη στο Καραϊσκάκη.
Φέτος τα πράγματα αλλάζουν. Φέτος αρχίζει να αχνοφαίνεται το “πρέπει”. Το “πρέπει” του πρωταθλητισμού, το “πρέπει” του ανταγωνιστή, το “πρέπει” της Ευρώπης και της δυναμικής επανεμφάνισης του Panathinaikos. Ο Παναθηναϊκός οφείλει να βαδίσει σε αυτό τον δρόμο, από τη στιγμή που η ομάδα παραμένει ίδια, άρα πιο έτοιμη αφού όλοι αυτοί γνωρίζονται έναν χρόνο τώρα. Εκεί θα πρέπει να επικεντρωθεί ο Αναστασίου, η διοίκηση, οι παίκτες, ο κόσμος. Τέλος στη γκρίνια και στην εσωστρέφεια για να μην γκρεμιστεί ό,τι με κόπο χτίζεται έναν χρόνο τώρα.
