Φυσιολογικό τα βλέμματα να επικεντρωθούν στους Σουηδούς στο φιλικό αν κι εξίσου ενδιαφέρον είχε ο βαθμός προόδου των παιδιών που ήταν πέρσι στο πρόγραμμα Αναστασίου, πλην όμως δεν μπόρεσαν να κερδίσουν μεγάλο χρόνο συμμετοχής.
Βλέπουμε π.χ τον Χρήστο Δώνη να παίρνει αρκετά λεπτά ως τώρα αφού ο προπονητής του γνωρίζει ότι μόνο με Μέντες-Λαγό στο «6», η σεζόν δεν βγαίνει. Ο 19χρονος χαφ πήρε προ διετίας το βάπτισμα του πυρός, τον έριξε στα βαθιά κατευθείαν ο Χουάν Ρότσα (στα ματς κυπέλλου με την Προοδευτική τον Δεκέμβρη) που τον ήξερε άριστα από τις ομάδες Νέων.
Μετά από 20 παιχνίδια (για Ευρώπη, πρωτάθλημα, κύπελλο) ακόμα δεν ξέρουμε αν η «καλή» του θέση είναι αμυντικός μέσος ή «οκτάρι». Για ανασταλτικός χαφ υστερεί σε δύναμη και συγχρονισμό κινήσεων (είδαμε π.χ με την Βιτορούλ στο τέλος του ημιχρόνου να κάνει τάκλιν που δεν βρήκε ούτε αντίπαλο, ούτε…μπάλα, ενώ στις αρχές της επανάληψης η κεφαλιά –απόκρουση που έπιασε λίγο έλειψε να «καρφώσει» τον Στιλ) αλλά και τα δύο διορθώνονται.
Για «οκτάρι» του λείπει ταχύτητα κι ο προπονητής στην επίθεση θέλει παίκτες που διαθέτουν επιτάχυνση εκτός κι αν σε λένε Πέτριτς ή Φιγκερόα, πάει να πει είσαι σε θέση να καθαρίσεις ματς από μια έμπνευση και μόνο. Τα δύο γκολ που έβαλε πέρσι ,πάντως, (με Λεβαδειακό στο πρωτάθλημα και Ηρακλή Ψαχνών στο κύπελλο) ήταν με κινήσεις…Αμπέιντ, δηλαδή έκοψε κάθετα στην αντίπαλη περιοχή αναζητώντας πάσα κι απλώς έσπρωξε τη μπάλα στα δίχτυα!
Θα είναι μεγάλη υπόθεση για τον Αναστασίου αν ο 19χρονος χαφ «μεγαλώσει» πριν την ώρα του. Αν μπορέσει να βρει παίκτες να ξεκουράζουν Μέντες, Ζέκα, Λαγό τότε δεν θα είναι απαραίτητο η ομάδα να τρέξει περισσότερο από τον αντίπαλο για να τον κερδίσει. Συνέβη κατά κόρον στον α΄ γύρο, πλην όμως από τον Γενάρη το ξεψάρωμα και το θράσος της πιτσιρικαρίας έδωσαν τρίποντα σε αναμετρήσεις που το τριφύλλι δεν ήταν απαραιτήτως καλύτερο. Πρόχειρα μας έρχονται στο νου τα εντός έδρας ματς με Πανιώνιο, Πλατανιά αλλά και η αναμέτρηση στους «Ζωσιμάδες».
Η εποχή ευνοεί τον Δώνη (αλλά και τον Μπούι) αφού το σύγχρονο ποδόσφαιρο «ακουμπά» πολύ στους αμυντικούς μέσους, αν μάλιστα αυτοί παίζουν με ψηλά το κεφάλι και βάζουν και κανένα γκολάκι πουλιούνται πανάκριβα, δείτε τι έγινε με τον Ανδρέα Σάμαρη που στο ξεκίνημα του περσινού Τσάμπιονς Λιγκ σε κάθε διεκδίκηση παραχωρούσε κι από ένα πέναλτι! Αρκούσαν τέσσερα τέρματα στη λίγκα των…προσκυνημένων, ένα γκολ στο Μουντιάλ και νάτη η μεταγραφή σε κοτζάμ Μπενφίκα!
Οι ανασταλτικοί μέσοι αυξάνουν και πληθαίνουν. Πέρσι π.χ στο Καραϊσκάκη ο Αναστασίου έριξε στο τερέν πέντε (!) μ΄αυτό το τρικ η πίεση που ασκήθηκε στον γηπεδούχο σε κάθε κόντρα επίθεση ήταν τεράστια. Για να μην ξεχνιόμαστε, στο πρώτο ημίχρονο η ομάδα ανακόπτεται δύο φορές από οφσάιντ που υπήρξαν μόνο στη φαντασία του επόπτη. Στο τερέν υπήρχε ο Λαγός, δίπλα του Ζέκα, Πράνιτς και μπροστά του Αμπέιντ, Ατζαγκούν που «έφαγαν» το γήπεδο, ειδικά ο Νιγηριανός με το τρέξιμο που έριξε πρέπει να έκανε δύο φορές τον γύρο του Πειραιά. Υπήρχαν πέντε κόφτες κι όλοι έπαιζαν αλλιώς! Ο Τάσος είχε την εντολή να προστατεύσει την άμυνα, ο Πορτογάλος με τον Κροάτη είχαν εντολές να συγκλίνουν δίπλα του ως «σύρτες» ασφαλείας, ενώ Αμπέιντ-Ατζαγκούν ανέλαβαν να πιέσουν ψηλά. Εσκασαν τους αντιπάλους τους τόσο πολύ που με το που πέρασαν στο παιχνίδι Καρέλης, Πέτριτς πρόλαβαν να κάνουν επίδειξη υψηλής τεχνικής. Ο πρώτος με έξοχη κούρσα κερδίζει το φάουλ που φέρνει το 0-3, ενώ ο Κροάτης προλαβαίνει δύο φορές να κατεβάσει και να ελέγξει τη μπάλα από βολέ του Καπίνο με αυτοκρατορικό τρόπο όντας περικυκλωμένος από κόκκινες φανέλες.
Αυτή η αντίληψη στον τρόπο του παιχνιδιού («όλοι μπροστά, όλοι πίσω») ήταν πάνω-κάτω ο μπούσουλας του περσινού εντυπωσιακού Παναθηναϊκού, το κυριότερο συστατικό που κάθε Σ/Κ ευχαριστιόμασταν ποδόσφαιρο. Μονοδιάστατοι παίκτες που μαρκάρουν δυνατά και δίνουν μπάλα στο ένα μέτρο (τύπου Σιμάο, Βιτόλο, Χαμπίμπ Σο), όσο χρήσιμοι κι αν είναι, ένα ματς το «σκοτώνουν» γι αυτό κι ο «Ολλανδός» δεν ασχολήθηκε καν μαζί τους όταν ανέλαβε κι ας είχαν οι δύο τελευταίοι κλειστά συμβόλαια.
Την περασμένη σεζόν οι χαφ του τριφυλλιού σου θύμιζαν ροκ συγκρότημα κι ας έπαιζε ο καθένας στον δικό του ρυθμό. Η ποικιλία των κινήσεών τους (τα γκολ ο Αμπέιντ κι ο Ατζαγκούν, τα χιλιόμετρα ο Ζέκα, την σκληράδα ο Λαγός, την τακτική προσήλωση ο Μέντες, σίγουρη κυκλοφορία ο Πράνιτς) ομόρφαιναν τα ματς: στον δικό τους ιδρώτα στηρίχθηκαν όλοι. Φέτος ο σκοπός είναι οι παραπάνω να έχουν ανάσες γιατί η σεζόν θα είναι (πολύ πιο) κοπιαστική. Αν Δώνης, Μπούι, Μπαϊράμι «πιάσουν», το καλοκαίρι θα σκεφτόμαστε την τρομολαγνεία για την μη αγορά επιτελικού μέσου και θα χαμογελάμε…
⚽ Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο ποδόσφαιρο
