Μια ημέρα μετά το ντέρμπι και το μόνο, που θυμόμαστε από αυτό είναι η προσπάθεια για ακόμα μία φορά ενός διαιτητή να «σπρώξει» τον Ολυμπιακό στη νίκη. Γράφει ο Τάσος Νικολογιάννης.
Ξέρω θα βγουν κάποιοι και θα πουν. Μιλάς εσύ που δεν έκανες ευκαιρία σε όλο το ματς; Εύκολη η απάντηση. Μιλάω εγώ που πήγα να κάνω την πιο κλασική ευκαιρία στο παιχνίδι, αλλά ο Καλογερόπουλος… ανακάλυψε χέρι στον Πέτριτς, που έδωσε την μπάλα καθαρά με το σώμα στον Ατζαγκούν και σταμάτησε την φάση, αλλά μιλάω και εγώ που πέρασα και το πιο ξεκούραστο βράδυ στο Καραϊσκάκη.
Σαν Παναθηναϊκός δεν νομίζω να απειλήθηκε λιγότερο την τελευταία δεκαετία, απ’ όσο απειλήθηκε χθες από τον Ολυμπιακό. Κακός ο Παναθηναϊκός, αλλά τραγικός και ο Ολυμπιακός, που και στην έδρα του έπαιζε και είχε τον κόσμο και την αβάντα του διαιτητή. Και κέρδισε με 1-0 με το ζόρι και με ένα φάουλ, που ποτέ δεν έγινε, αφού o Aφελάι και το σορτσάκι του Ζέκα τραβάει και με το χέρι κοντρολάρει την μπάλα.
Το γιατί ο Καλογερόπουλος έβλεπε χέρι το σώμα του Πέτριτς, έδειχνε κάρτες από το πουθενά στους παίκτες του Παναθηναϊκού και δεν τιμώρησε με δεύτερη κίτρινη τον Μιλιβόγεβιτς και με κίτρινη από το πρώτο ημίχρονο τον Μανιάτη, τον Μποτία, έδινε ανύπαρκτα φάουλ γύρω από την περιοχή του Παναθηναϊκού και αντίθετα δεν έδινε φάουλ στους «πράσινους» και επίσης το γιατί τα 11 λεπτά των καθυστερήσεων τα μετέτρεψε σε 7 θα το μάθετε σε λίγο καιρό. Όταν θα γίνει διεθνής.
Το πήρε το μήνυμα ο Καλογερόπουλος τι έπρεπε να κάνει, για να γίνει διεθνής και θα επιβραβευτεί. Και κάτι άλλο, για να τελειώνουμε. Στα ίσα ο Ολυμπιακός τον Παναθηναϊκό την τελευταία πενταετία δεν μπορεί να τον κερδίσει στο Καραϊσκάκη.
Χθες κέρδισε με τον Καλογερόπουλο, πέρυσι έχασε με 3-0 (το φυσάει και δεν κρυώνει ακόμα), τα προηγούμενα δύο χρόνια, τα ματς έληξαν ισόπαλα με 1-1 και η προηγούμενη ήττα ήταν με τα όργια Καλόπουλου και την ακύρωση του γκολ του Κατσουράνη και του περίφημου «κάλυπτα και εγώ τον Κατσουράνη».
