Η αποθέωση που γνώρισε ο Ομπράντοβιτς, ήταν δεδομένη και αναμενόμενη. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας του Παναθηναϊκού και αυτό όσα χρόνια κι αν περάσουν όσες φορές και να έρθει αντίπαλος δεν θα αλλάξει. Δε γίνεται, δεν είναι δυνατόν.
Και ο κόσμος του Παναθηναϊκού δεν ξεχνά. Μπορεί να μη ράγισαν καρδιές, όπως συνέβη στην πρώτη του επίσκεψη και είναι φυσιολογικό, όμως και το βράδυ της Πέμπτης έδειξε την αγάπη και το απεριόριστο σεβασμό του στο πρόσωπο του κορυφαίου προπονητή της Ευρώπης. Το απέδειξε, όταν με τη λήξη του αγώνα και ενώ το τριφύλλι έχει ρίξει 18 πόντους (προηγήθηκε και με 30) στο… κεφάλι στην ομάδα των εκατομμυρίων και μία εκ των φαβορί να προκριθεί στο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας, ο κόσμος φώναζε ρυθμικά το όνομα του Ομπράντοβιτς!
Σε σημείο που εύκολα θα μπορούσε να νιώσει άβολα ο Ιβάνοβιτς και να θεωρηθεί unfair απέναντι στον Μαυροβούνιο που σημειωτέον, λίγο πριν είχε «πατήσει» τη Φενέρ. Ωστόσο ο Ιβάνοβιτς δικαιολόγησε απόλυτα την αντίδραση του κόσμου διότι αναγνωρίζει την προσφορά του Ομπράντοβιτς στον Παναθηναϊκό.
Είναι πολύ εύκολο κάποιος να παρασυρθεί και να σιγοτραγουδήσει το γνωστό άσμα του Γιάννη Πάριου «ποιος να συγκριθεί μαζί σου», όταν σκέφτεται τον Ομπράντοβιτς. Και ποιος δεν το χει κάνει; Όμως, αν αφήσουμε στην άκρη το όποιο συναίσθημα και δούμε τα πράγματα ψυχρά, είναι λάθος να μπει κάποιος σε διαδικασία σύγκρισης μεταξύ των δύο προπονητών, τουλάχιστον σε ότι έχει να κάνει με την προσφορά τους στο τριφύλλι. Ο Ομπράντοβιτς έμεινε 13 χρόνια στον Παναθηναϊκό και έχτισε ολόκληρη αυτοκρατορία, ο Ιβάνοβιτς, δεν έχει κλείσει ούτε πέντε μήνες στον πάγκο του.
Ωστόσο μέρα με τη μέρα ο Ιβάνοβιτς κερδίζει όλο και περισσότερους πόντους και αποδεικνύει ότι η δουλειά που γίνεται είναι αποτελεσματική και δίνει ελπίδες για ακόμη καλύτερες μέρες στο μέλλον.
Όπως έγινε το βράδυ της Πέμπτης, όπου παρουσίασε στο παρκέ μια ομάδα βγαλμένη από όνειρο. Μια ομάδα που τη χάζευες πραγματικά. Που δεν σε άφηνε λεπτό να ρουτινιάσεις. Που σε υποχρέωνε σε κάθε φάση να την αποθεώνεις. Ήταν μια ομάδα που ξεχείλιζε από πάθος, ενέργεια, αυτοπεποίθηση μέχρι το τελευταίο λεπτό. Ήταν ΟΜΑΔΑ, σε αντίθεση με την αντίπαλό της.
Φυσικά και τα ανέλπιστα ποσοστά ευστοχίας που είχε στα τρίποντα με τον Σλότερ να οδηγεί την κούρσα (5/7), προσέφεραν τα μέγιστα στο κομμάτι του θεάματος, όμως αν δεν λειτουργούσε καλά στην άμυνα δεν θα είχε αυτά τα αποτελέσματα.
Η ομάδα του Ιβάνοβιτς παρουσιάστηκε πανέτοιμη σε όλους τους τομείς, διαβασμένη και αποφασισμένη πάνω απ΄ όλα να κάνει τη Φενέρ να μοιάζει με ομάδα Β΄ Εθνικής. Η αποστολή εξετελέσθη, λοιπόν και μάλιστα με τρόπο, που ούτε οι ίδιοι δεν πίστευαν μετά το τέλος του αγώνα. Μη γελιόμαστε, ουδείς περίμενε ότι θα είχε τόσο εύκολο απόγευμα απέναντι στη Φενέρ.
Σίγουρα η νίκη επί της Φενέρ και με τόση διαφορά, της δίνει πλεονέκτημα, όσον αφορά την πρόκρισή της στην επόμενη φάση της Ευρωλίγκας και σαφώς βοηθάει πολύ και στον ψυχολογικό τομέα Δεν πρέπει όμως να επαναπαυτεί σε αυτή την εμφάνιση. Διότι ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς και για να είμαστε ρεαλιστές παρόμοια βράδια δύσκολα θα επαναληφθούν, όσον αφορά την ευστοχία από τη γραμμή των 6.75. Δεν θα είναι κάθε μέρα του Αϊ Γιαννιού και όσο καλός σουτέρ κι αν είναι ο Σλότερ, είναι φύση αδύνατο να πετυχαίνει τόσα τρίποντα κάθε βράδυ. Και αυτό το γνωρίζει πολύ καλά η τεχνική ηγεσία, το ζητούμενο της οποίας είναι η διαρκής βελτίωση της ομάδας σε άμυνα και επίθεση.
