Τόσες μέρες χωρίς αγωνιστική στο ποδόσφαιρο κι αισθάνομαι λες και έχουμε νηστεία! Αλλά τι να λέμε όταν κοτζάμ super league αποφασίζει τον εξορκισμό του κακού με νέο «πάτερ» ένα θρύλο, ξέρετε τον Μπορο-Θρύλο. Ρε μήπως να κάναμε και τα 40 γιατί άσπρη μέρα δε βλέπω και το φως στο τούνελ έχει πολλούς αγνοούμενους για να ασχοληθεί με την αξιοπιστία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Κάπως έτσι ανακαλύπτω πάλι πάλι πάλι εναλλακτικές μορφές γεμίσματος των σαββατοκύριακων.
Δόξα τω Θεώ, είναι φίνα τα κορίτσια και το απέδειξαν πολλάκις στο κλειστό της Κυψέλης, στο Μελίνα Μερκούρη και προχτές εκεί, που περιμένω ακόμα κρουαζιέρα να σε πάω, στη Σαντορίνη. Ωραίο πράγμα να βλέπεις μία ομάδα να βγάζει φρεσκάδα και υγεία ρε παιδί μου. Ούτε στοιχήματα, ούτε ξύλο ούτε τίποτα. Και τα παλικάρια μας όμως δεν πάνε πίσω.. Με ηγέτη ένα καταπράσινο λιοντάρι, τρέχουν ένα σερί 1-4 σε 5 αγωνιστικές. Αυτός ο παίχτης αξίας, παίχτης εμπειρίας, παίχτης με χαραγμένο αποδεδειγμένα το τριφύλλι στην καρδιά είναι όνομα και πράγμα.. Πάντα – Λέων.
Και μιας και ανέφερα το 1-4 πριν θυμήθηκα εκείνο το απόγευμα της 18ης Φεβρουαρίου του 2007. Εκείνο το απίστευτο απόγευμα που προσπαθούσα στην Πάτρα με τους λιλιπούτιους καρναβαλιστές και τη βραδινή παρέλαση να βρω έστω μία τρύπα να δω το ντέρμπι με την ΑΕΚ. Μπαίνω σε ένα μαγαζί είχε στη διαπασών «τα κάνω όλα μετά τις δύο», σερπαντίνες και κομφετί παντού, μυρωδιά μαυροδάφνης και καπνού να κυριαρχεί στην ατμόσφαιρα και μία τηλεόραση κάπου πίσω έδειχνε το ματς φυσικά χωρίς ήχο. ΑΕΚ – Παναθηναϊκός 0-1 στο 4ο λεπτό και μέχρι να ρωτήσω τι και ποιος, γίνεται το 0-2 στο 8ο από ένα πιτσιρίκι με χαίτη. Φαινόμενο ελ νίνιο ετών 16 και κάτι απαντάω στο διπλανό μου με ύφος.. Σωτήρης Νίνης για να συνεννοηθούμε. Τα χρόνια θα περάσουν, και πάλι Φλεβάρης θα είναι 25 στον αριθμό το σωτήριον έτος 2010. Έκανε τους πάντες στην Ευρώπη να παραμιλούν και τη μισή Ιταλία να θέλει να τον αποκτήσει μετά από εκείνη τη μεγαλειώδη εμφάνιση στη Ρώμη.
Τη συνέχεια την ξέρετε. Έφυγε, γύρισε και «ξαναγύρισες ε;». Άλλος ένας Φλεβάρης είναι κοντά κι είναι πάλι εδώ, στα πράσινα γνώριμα λημέρια του. Άλλωστε, ο Φεβρουάριος τείνει να βαφτιστεί ο μήνας του. Θα μπορούσε κανείς να πει κάλλιστα για την επιστροφή του ασώτου όμως δεν του ταιριάζει. Δεν είναι από αυτούς. Δε μπορεί… θα την αρπάξει την ευκαιρία (ξανά) από τα μαλλιά, σαν κι αυτά που είχε τότε.. με το 37 στην πλάτη!
