Ο αγώνας με τον Άρη στάθηκε αφορμή για να δούμε το μπάσκετ, λίγο παραπέρα... Πως έχει διαμορφωθεί πλέον η ταυτότητα του "άσου" σε κάθε ομάδα. Γράφει ο Γιάννης Αβραμίδης.
Το παιχνίδι με τον Άρη στάθηκε αφορμή για μία κουβέντα με δύο ανθρώπους που ζουν το άθλημα. Έναν αξιόλογο δημοσιογράφο και έναν νέο μάνατζερ που και οι δύο ξέρουν πολύ καλά τα κατατόπια. Αφορμή βέβαια στάθηκε η απουσία του Διαμαντίδη από την δωδεκάδα του Παναθηναϊκού και η μετατόπιση σε αυτή την θέση του Γιάνκοβιτς, μιας και ο Μποχωρίδης ήταν μακριά από τον καλό του εαυτό και φαινόταν να αδυνατεί να οργανώσει την ομάδα του.
Η κουβέντα κινήθηκε γύρω από την πορεία του αθλήματος, που τείνει να «σβήσει» μία θέση από την ιστορία της. Τι θέλω να πω; Σιγά σιγά φαίνεται πως η θέση του πλέι μέικερ καταστρέφεται και εξασθενεί η πραγματική της διάσταση.
Πλέον κοινώς, «πλέι μέικερ», δημιουργός παιχνιδιού σε απλή μετάφραση δεν είναι καθαρά ένας παίκτης στην πεντάδα. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης φαίνεται να είναι από τους τελευταίους παίκτες αυτού του είδους και στην Ευρωλίγκα, σαν «πλέι μέικερ» με την ακριβή του διάσταση βρίσκεις πολύ λίγους παίκτες.
Ο Τεόντοσιτς είναι ένας από αυτούς, ο Ερτέλ (για αυτό είναι και περιζήτητος), ο Σέρτζιο Ροντρίγκεζ, ο Χουέρτας και άλλοι λίγοι. Οι υπόλοιποι είναι περισσότερο combo γκαρντ που πολλές φορές ξεκινούν και σαν «δυάρια», αλλά όλο το σύστημα περνάει από τα χέρια τους.
Για παράδειγμα, ο Ολυμπιακός έχει σαν οργανωτή του παιχνιδιού του, τον Σπανούλη, μιας και αυτός θα πάρει τα περισσότερα πικ, αλλά δεν μπορείς να πεις ότι στην ίδια πεντάδα με τον Σλούκα ή τον Μάντζαρη, είναι αυτός ο πλέι μέικερ.
Η θέση του οργανωτή, είναι πλέον η ίδια και για τους τρεις γκαρντ, ενώ με την κίνηση που απαιτεί πλέον το μπάσκετ μακριά από την μπάλα, ως οργανωτής παιχνιδιού, μπορεί να είναι και ένας ψηλός που πασάρει καλά από το post στην weakside ή βλέπει τις backdoor πάσες από την κορυφή.
Το μπάσκετ κινείται πλέον σε άλλους ρυθμούς και όπως λένε και οι καθηγητές που διδάσκουν στις σχολές προπονητικής, το γεγονός πως για όποιο νέο τρικ στην επίθεση βρίσκουμε, θα αναπτύσσεται και ένας νέος τρόπος αντιμετώπισης του, κάνει το άθλημα, να βαδίζει σε άλλα μονοπάτια.
Περισσότερα ένας εναντίον ενός, λιγότερα πικ στην μπάλα και περισσότερα παράλληλα σκριν (flare κυρίως) για να δημιουργηθούν καλύτερες συνθήκες για σουτ και κυρίως πολύ κίνηση και αρκετές κομπίνες μακριά από την μπάλα.
Αυτό το τελευταίο, ουσιαστικά καταστρέφει και την θέση του πλέι μέικερ, ή πόιντ γκαρντ όπως λέγεται. Πλέον για το μπάσκετ, ένας παίκτης που κρατάει πολύ ώρα την μπάλα στην κατοχή του, θεωρείται μάλλον αδυναμία, μιας και οι ταχύτητες είναι τέτοιες που αν δεν θες την άμυνα προσαρμοσμένη πάνω σου, θα πρέπει να έχεις παίκτες και μπάλα συνεχώς σε κίνηση.
Οι παραδοσιακοί πλέι μέικερ, έχουν μπει στην διαδικασία αλλαγής του τρόπου παιχνιδιού τους και παίκτες που μόνο έπαιρναν ένα σκριν καλά αλλά δεν τελείωναν τις φάσεις, αρχίζουν να μένουν πίσω και να πρέπει να αναπτύσσουν άλλες επιδεξιότητες.
Για να μην παρεξηγηθώ… Δεν εννοώ ότι ο Διαμαντίδης για τον Παναθηναϊκό, ο Τεόντοσιτς για την ΤΣΣΚΑ ή οι Ερτέλ, Ροντρίγκεζ ή Χουέρτας είναι «αδυναμίες» της ομάδας τους. Μην τρελαθούμε κιόλας. Απλά όλοι αυτοί έχουν την δυνατότητα να «τελειώνουν» και φάσεις, όντας πλέον combo guard.
Πολλές ομάδες εξάλλου «βαφτίζουν» ως πλέι μέικερ, έναν κοντό και εξαιρετικά αθλητικό παίκτη, που έχει τόσο καλά πόδια, που μπορεί να πιέσει σε όλο το γήπεδο την μπάλα, να κάνει κλεψίματα και να μην κάνει απλά εύκολα λάθος.
Τι σχέση έχει αυτό με τον Παναθηναϊκό; Σαφώς και έχει, μιας και βαδίζουμε σιγά σιγά προς την… επόμενη μέρα. Στην Μετά-Διαμαντίδη εποχή. Και δεν θα βρεθεί άλλος Διαμαντίδης, αυτό είναι σίγουρο, όπως δεν βρέθηκε και άλλος Γκάλης και άλλοι τόσοι παίκτες.
Ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς κάνει το πέρασμα να μοιάζει πιο εύκολο. Έχει μοιράσει ρόλους, έχει δώσει την δυνατότητα σε παίκτες να οργανώνουν και να μοιράζουν παιχνίδι, έχει αφήσει τον Παναθηναϊκό, περίπου για ένα ημίχρονο σε κάθε παιχνίδι, χωρίς τον Διαμαντίδη. Και αυτό πρέπει να συνεχιστεί και η παρουσία του Νέλσον, που μοιάζει περισσότερο σε αυτό το νέο είδος του «άσου» που έρχεται σαν καταιγίδα στο παγκόσμιο μπάσκετ, θα βοηθήσει ακόμα περισσότερο.
Τα υπόλοιπα αγωνιστικά… από Παρασκευή και μετά. Να βγουν και οι όμιλοι να έχουμε να λέμε.