Ο Παναθηναϊκός έφτασε πολύ κοντά στο να «γράψει» την πιο «μαύρη» σελίδα στην ιστορία του, το 2012, όταν η ομάδα έμεινε μόνη της, με χρέη και πολλά προβλήματα. Ο Γιάννης Αλαφούζος τότε, δεν… γύρισε την πλάτη του στο μέλλον (όπως λέει και το γνωστό άσμα), εντούτοις έβαλε πλάτη… ανέλαβε χρέη άλλων και οδήγησε (και οδηγεί) τον Παναθηναϊκό, στη νέα εποχή.
Έκανε πολλά λάθη, ουδείς αλάνθαστος όμως. Έχει δεχτεί και δέχεται τη χλεύη πολλών (ακόμα και Παναθηναϊκών) για τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται κάποια θέματα. Κούρασε κάποιες φορές ακόμα και τους υποστηρικτές του, με την γκρίνια (δικαιολογημένη τις περισσότερες φορές) για διαιτητές, βοηθούς και λοιπούς παρατρεχάμενους της ΕΠΟ και της Λίγκας (οι μισοί από αυτούς έχουν περάσει… μια βόλτα από την Ευελπίδων).
Ωστόσο, μπήκε μπροστά όταν όλοι… λάκισαν, έβαλε και βάζει λεφτά (σε αντίθεση με το παρατσούκλι που του έχουν βγάλει διάφοροι), υποστηρίζει σθεναρά το πλάνο του για τον Παναθηναϊκό, «πατώντας» μάλιστα σε ένα αποτυχημένο πλάνο (δυστυχώς), αυτό της Παναθηναϊκής Συμμαχίας, στην οποία πίστευε από την αρχή και εξακολουθεί να το κάνει.
Κόντρα σε λογικές και νοοτροπίες εφαρμόζει ένα πλάνο διοίκησης διαφορετικό από όλα τα υπόλοιπα. Δεν είναι ο πρόεδρος-γίγαντας, που κατεβαίνει σε αποδυτήρια παικτών-διαιτητών, βάζει το χέρι στην τσέπη και… «καθαρίζει» όταν δυσκολεύει πχ μια μεταγραφή η κάτι στραβώνει.
Αντιθέτως ο Γιάννης Αλαφούζος, επέλεξε έναν άλλο δρόμο, με τα στραβά του και τα καλά του. Διάλεξε τον δρόμο της εξυγίανσης μιας ομάδας στα πρόθυρα της διάλυσης, την έβαλε σε «μνημόνιο», έβαλε τάξη στα οικονομικά και τελικώς επιλέγοντας τον δύσκολο δρόμο, έχει καταφέρει σε λιγότερο από τρία χρόνια να κάνει άλματα, που παλιότερες διοικήσεις με περισσότερα χρήματα δεν είχαν καταφέρει.
Πήρε τα χρέη άλλων πάνω του, καλώντας τον κόσμο του ΠΑΟ μέσω της Παναθηναϊκής Συμμαχίας να βάλει πλάτη. Επέλεξε έναν τεχνοκράτη, άριστο γνώστη της τακτικής και φιλόδοξο άλλα άπειρο προπονητή, να αναλάβει το «τιμόνι» της ομάδας με τις υψηλότερες απαιτήσεις από κάθε άλλη στη χώρα.
Εμπιστεύτηκε τις ακαδημίες της ομάδας, χαμηλώνοντας ναι μεν (αναγκαστικά) το μπάτζετ, αλλά δίνοντας την ευκαιρία σε ποδοσφαιριστές να δείξουν αν μπορούν να σηκώσουν το δυσθεώρητο βάρος της φανέλας. Παράλληλα άλλαξε τη νοοτροπία αφού άπαντες στον Παναθηναϊκό, είτε προέρχονται από τα σπλάχνα του, είτε είναι από το εξωτερικό, νιώθουν σαν οικογένεια το σύλλογο, σε σχέση με τις παρελθούσες διοικήσεις, με τις οποίες πολλοί παίκτες του παρελθόντος δεν θέλουν ούτε να ακούν… για τον Παναθηναϊκό.
Αντικατέστησε στο σύνολο τους, τους ανθρώπους που περιστοίχιζαν τη διοίκηση, τοποθετώντας άτομα που εργάζονται και υπηρετούν τον Παναθηναϊκό, και τα οποία δεν εξυπηρετούν άλλα συμφέροντα, η κινούνται σαν δημόσιοι υπάλληλοι, «παίζοντας» με το όνομα και την ιστορία του «τριφυλλιού».
Έδωσε τα κλειδιά της ομάδας στον Αναστασίου, περιβάλλοντας τον με απεριόριστη εμπιστοσύνη, σε περιόδους μάλιστα όπου τα πράγματα δεν πήγαινα και πολύ καλά.
Εφάρμοσε το πλάνο του μέχρι κεραίας, χωρίς υπερβάσεις, τονίζοντας σε κάθε στιγμή, πως χρόνο με το χρόνο, ο σύλλογος θα γιάνει και σιγά-σιγά θα επιστρέψει στις επιτυχίες.
Παλεύει με όλες του τις δυνάμεις το κατεστημένο και προασπίζεται το συμφέρον του Παναθηναϊκού, με θέρμη αλλά πάνω απ΄ όλα με επιχειρήματα και στοιχεία, άσχετα αν διαφωνεί κανείς η όχι και άσχετα αν έχει κάνει (που έχει κάνει) λάθη.
Αγόρασε το προπονητικό στο Κορωπί, το οποίο μεταβιβάστηκε στον Παναθηναϊκό, ο οποίος μετά από τόσα χρόνια, δεν είχε τίποτα απολύτως στο όνομά του, το βελτίωσε και το βελτιώνει με χρήματα που βάζει ο ίδιος.
Ο Παναθηναϊκός ήταν είναι και θα είναι υπεράνω προσώπων, αυτό είναι δεδομένο. Αλλά πρέπει να αποδίδονται τα «του καίσαρος τω καίσαρι».
Όλοι έχουν ακούσει ένα μπράβο τον τελευταίο καιρό. Ο Αναστασίου για την εικόνα που παρουσιάζει η ομάδα του, ο Μπεργκ και ο Καρέλης για τις γκολάρες τους, ο Νίνης, ο Μαυρίας και ο Κουτρουμπής για τις εμφανίσεις τους. Ο κόσμος για τη στήριξή του στην ομάδα όλο αυτόν τον καιρό. Όλοι όσοι δουλεύουν στην ομάδα, εντός και εκτός αγωνιστικού τμήματος. Ο Βόκολος και ο Φύσσας.
Πρέπει όμως να πούμε και ένα μεγάλο μπράβο, στον άνθρωπο που εξαιτίας του, δημιουργήθηκαν όλα αυτά. Σε εκείνον, που μπήκε μπροστά, που έφερε τον Αναστασίου, που έφερε τον Μπεργκ, που πλήρωσε το νέο συμβόλαιο του Μπεργκ, που πλήρωσε τον Εσιέν, που πληρώνει τα χρέη, που διώχνει όποιον θεωρεί ότι δεν δουλεύει πια για το καλό του Παναθηναϊκού (Νταμπίζας), που βελτιώνει το «Γ. Καλαφάτης», που πολεμάει με ζήλο την «εγκληματική οργάνωση», που, που, που…
Ένα μπράβο στον Γιάννη Αλαφούζο, ο οποίος με τα πολλά είναι η αλήθεια λάθη, αλλά και τα περισσότερα σωστά, βοήθησε και βοηθάει τον Παναθηναϊκό, ο οποίος μέσα στη διετία που διανύουμε και τελειώνει, οι «πράσινοι» παίζουν κατά διαστήματα το πιο όμορφο ποδόσφαιρο, αποπνέουν υγεία, είναι μαγαζί στο οποίο θέλουν να έρθουν ποδοσφαιριστές και όχι να φύγουν…, που όλοι χαίρονται που ανήκουν στην οικογένεια του Παναθηναϊκού και πάνω απ’ όλα, με την άφιξη του Εσιέν το βράδυ της Δευτέρας, χάρισε απλόχερα ένα πλατύ χαμόγελο στους απανταχού Παναθηναϊκούς, εντός και εκτός συνόρων.
Αυτό, κυρίως και πάνω απ’ όλα, οφείλεται στον ίδιο τον Αλαφούζο. Ένα μπράβο και ένα ευχαριστώ λοιπόν και σε αυτόν, καθώς δίχως εκείνον, δεν θα υπήρχε Αναστασίου, Μπεργκ, Ζέκα, Εσιέν…
