Η πρώτη μέρα στο Όστερμπεεκ της Ολλανδίας συνδυάστηκε με την πρώτη μέρα που ο Μίκαελ Εσιέν έπιασε μπάλα. Αν και ο χρόνος που τον είδαμε να την κλωτσάει ήταν λίγος, αφού ήταν μονάχα σε κάποιες ασκήσεις με πρέσινγκ και με πάσες σε μικρό χώρο, δεν παύει να είναι… είδηση. Και να σε αναγκάζει να έχεις τα μάτια σου πάνω του για να πάρεις μια πρώτη… τζούρα από τον Γκανέζο παιχταρά.
Ο Εσιέν κερδίζει πόντους από τη συμπεριφορά του. Είναι απλός. Προσιτός. Χαμογελαστός. Γίνεται «ένα» με παίκτες που τον βλέπουν σαν είδωλο. Όπως ο Ατζαγκούν. Δεν φεύγει από το πλάι του Νιγηριανού. Οι αθεόφοβοι, πήγαν στην προπόνηση με ένα ποδήλατο. Δικάβαλο, που λέγαμε όταν ήμασταν παιδιά. Θαρρείς και είναι 15 χρονών παιδαρέλια. Σκεφτείτε τον Ατζαγκούν, που έβλεπε τον Εσιέν στις ομαδάρες που αγωνιζόταν, πως θα αισθάνεται.
Κάνει και τις πλάκες του ο Γκανέζος. Πρέσαρε σε μια φάση τον Πέτριτς, του έκλεψε τη μπάλα και φώναξε δυνατά. «I know. I know from Fulham my friend (σ.σ. σε ξέρω, σε ξέρω απ’ τη Φούλαμ φίλε μου)», σκορπώντας γέλιο στους συμπαίκτες του. Κάνει και τις… ποδιές του. «Έσκασε» μία εντυπωσιακή στον Καρέλη, δείχνοντας λίγη απ’ την κλάση του.
Δεν ξέρω τι θα κάνει στο γήπεδο ο Εσιέν. Ξέρω όμως πως ο Παναθηναϊκός βρίσκει έναν τύπο που σε συμπεριφορά θυμίζει Ζιλμπέρτο Σίλβα. Ο Βραζιλιάνος ήταν παίκτης γνωστός στα πέρατα της γης, αλλά εντελώς αντί – σταρ. Την ίδια εικόνα σου βγάζει και ο Γκανέζος.
Δεν είναι μόνο ο Εσιέν. Όλοι οι παίκτες δείχνουν καλή διάθεση. Όλοι δείχνουν να απολαμβάνουν που βρίσκονται σε αυτή την ομάδα. Ο Νίνης με τον Ζέκα, που δεν σταματούν τα πειράγματα. Ο Λαγός που φώναξε στον Καλτσά «έλα εδώ με τους παικταράδες». Ο Μπούρμπος που αστειευόταν με τον Εσιέν. Ο Ταυλαρίδης, που γελούσε με τον Ζέκα. Ο Αναστασίου που έλεγε στον Πέτριτς να μην… κοροϊδεύει στο σπριντ.
Οι πρώτες στιγμές της προετοιμασίας βγάζουν αυτό που έχουμε συνηθίσει απ’ τον Παναθηναϊκό των τελευταίων δύο ετών. Ποδοσφαιρική υγεία και οικογενειακό κλίμα.