Δεν είναι λίγα αυτά που διακυβεύονται αύριο βράδυ στο Μπριζ. Η πρόκριση επί των Βέλγων θα δώσει τη δυνατότητα στην ομάδα να διεκδικήσει έστω και από μειονεκτική θέση τη συμμετοχή της στους ομίλους του Champions League μετά από χρόνια απουσίας. Αναμφισβήτητα, είναι και θέμα γοήτρου και οι βαθμοί στο «σακούλι» είναι λίγοι (121η θέση στη κατάταξη της UEFA, 100 θέσεις κάτω από τον Ολυμπιακό και 65 θέσεις κάτω από τον ΠΑΟΚ). Τέλος, ποιος μπορεί να παραβλέψει τα 8 ζεστά εκ. ευρώ που θα μπουν στα ταμεία της ομάδας δίνοντας πραγματική ανάσα; Η πρόκριση θα είναι χρυσάφι όπως και να το δει κανείς.
Για μένα τα πράγματα είναι απλά: Δεν μπορώ να φανταστώ το ματς κλειστό και δεν δίνω παρά ελάχιστες πιθανότητες στα σενάρια του να παίξει η ομάδα για να κρατήσει το «μηδέν» ή να πάει η Μπριζ για το 1-0 μόνο. Πρώτον, αν το «τριφύλλι» παίξει για το 0-0 θα αποτύχει. Η ομάδα είναι ανέτοιμη, ιδιαίτερα στην αμυντική λειτουργία και ο Γιάννης Αναστασίου ξέρει ότι δεν είναι εποχή για «κατενάτσιο». Μια «στραβή» φάση, 1-0 και αντίο σας. Δεύτερον, από την άλλη, οι Βέλγοι ξέρουν ότι το 1-0 δε φτάνει. Παίζοντας στην έδρα τους και με την ώθηση που θα έχουν από τον κόσμο τους – η έδρα της Μπριζ είναι πραγματικά «καυτή», δεν είναι το ξενέρωτο Βέλγικο στυλ που έχουμε κατά νου – θα επιχειρήσει να παίξει ανοιχτά και να σκοράρει. Ξανά. Ξανά. Δε τη γλυτώνουν με το 1-0 και το ξέρουν.
Το μεγάλο στοίχημα για τον Παναθηναϊκό είναι να βρει τον δρόμο για τα δίχτυα και γιατί όχι, παραπάνω από μια φορά. Τους «καις» το προβάδισμα του εκτός έδρας γκολ και παίρνεις κεφάλι. Η ομάδα παρά τα αμυντικά προβλήματα που εμφανίζει από το πρώτο σοβαρό φιλικό, παρουσιάζει παράλληλα παραγωγική επιθετική γραμμή. Έχει τη δυνατότητα, ξέρει τον τρόπο, να στέλνει τη μπάλα στο «πλεχτό». Η πρόκριση περνά από την ισοπαλία (1-1, 2-2) ή μια οριακή ήττα με πολλά γκολ (3-2). Γκολ και φύγαμε για play-off…
