Τετάρτη βραδυ πίτσα μπάλα και καράτε! Ναι ναι καλά καταλάβατε, για τη σημερινή αμυντική μας διάταξη μιλάω και για το πως πρέπει να παίξουμε καράτε, ζίουζιτσου, να σπάσει ο Στάθης σε κανένα ακόμα τα δόντια και ό,τι άλλο από πολεμική τέχνη θέλει ο “Τριάντα” ας το πράξει, χατήρια δε χαλάω. Αρκεί Παναγία μου να μη λαχταρίσουμε όπως εκείνες τις μέρες του 2003.
Βρυξέλλες, 27 Φεβρουαρίου 2003. Εννιάψυχος, ψοφόκρυο, βλέποντας ένα ματς σφαγείο με πάικτες να αποχωρούν με εντολές του Γερμανού ρέφερι (τυχαίο δε νομίζω), σε ένα γήπεδο “στρούγγα” η Πανάθα είχε αντέξει, παίζοντας με 9 παίκτες και παρά την ήττα με 2-0, πήρε την πολυπόθητη πρόκριση για τους «8» του Κυπέλλου UEFA. Έτσι κι εμείς θα την πάρουμε απόψε για τους ομίλους!
Γράφω σβήνω, ξανα γράφω σβήνω και το μόνο νομίζω που ειναι αντιπροσωπευτικό για τη σημερινή ημέρα, είναι το “εκεί που έχω ταξιδέψει εγώ”. Βράδυ ευρωπαϊκό, Παναθηναϊκό, δύσκολο αλλά αισιόδοξο! Χίλιοι θα είναι σήμερα στις κερκίδες και θα δώσουν μαθήματα κερκίδας όπως μόνο εμεις ξέρουμε και μπορούμε. Δυστυχώς δεν θα είμαι ανάμεσα τους αυτή τη φορά, όπως μακριά θα ειναι πολλοί πιστοί όμως νόμιζω τα θετικά vibes μας είναι έτοιμα να συνδράμουν στο σημερινό ματς και τα λαρύγγια μας κι ας μην έχουμε φωνή αύριο στη δουλεία μας, που στην τελική αυτή φταίει που δε μας έδωσε άδεια και δεν είμαστε εκεί! Για όσους λοιπόν δεν τα καταφέραμε να ειμαστε Βελγιο, η Λεωφόρος μας περιμένει με γιγαντοοθόνη. Να πανηγυρισουμε τη προκριση σπιτι μας, γιατί αυτή η ομάδα είναι παραπάνω από μια απλή κάψουρα, είναι ένα κομμάτι από τον εαυτό μου όπως και κομμάτι απο κάθε Παναθηναϊκό οπαδό και δίνει σήμερα τα διαπιστευτήρια της για το βήμα παραπάνω,για το βήμα που θα μας ξεκολλήσει από αυτή τη δύσκολη περίοδο που περάσαμε ποσό μάλλον φέτος που βλέπω το μάτι τους να γυαλίζει..
Συγκέντρωση και υπομονή, αυτά είναι τα κλειδιά που θα πρέπει να έχουμε σήμερα και στην αμυνα μας. Από κει και πέρα η ομάδα μου βγάζει πίστη και αποφασιστικότητα! Και ναι από κάποιους περιμένουμε το κατι παραπάνω σήμερα (“Τριάντα”) θα μπορούσες να γίνεις ο Κουταλιανός μας την Τετάρτη και άσε ρε παιδάκι μου τα τατουάζ και το άγχος στην άκρη. Κάνει μπαμ απο χιλιόμετρο και επισημαίνω εσένα γιατι είδα πολλα άρθρα για εσένα και δείχνουν όλα το ποσό σε πιστεύουν! Είσαι εκεί που ονειρεύονται πολλοί να είναι, μα πάνω από όλα εκεί που έλεγες ότι είναι το όνειρό σου να πας.
Τον Αύγουστο θα πάω πάλι Λεωφόρο, με ευρωπαϊκό αστεράτο κουστούμι, για να κοιτάξω στα μάτια το επόμενο μεγαθήριο που λογικά θα έρθει και το οποιο δεν πρόκειται φυσικά να φοβηθώ, Παναθηναϊκός γαρ! Ραντεβού το βραδυ εκει συντονισμένοι παθιασμένοι λες και είμαστε 10 χρονών, λες και απέχουμε 10 μέτρα από το χορτάρι τραγουδώντας χειροκροτώντας !! Γιατί όπως και να το κάνουμε μου χρωστάς έναν Αύγουστο καλό. Πεφταστέρια και βλακείες! ρε υπάρχει καλύτερη θέα απο το αστεράτο σεντόνι του champions league στην Λεωφόρο Αλεξανδρας ;;
