Ας αρχίσουμε με μια απλή διαπίστωση: ο ελλιπής Παναθηναϊκός παραλίγο να ρίξει στο καναβάτσο την ΤΣΣΚΑ σε ένα γήπεδο που μέχρι πριν λίγους μήνες έμοιαζε με τόπο μαρτυρίου. Ο τρόπος με τον οποίο η ομάδα του Τζόρτζεβιτς αντιμετώπισε το συγκρότημα του Ιτούδη και η σύγκριση της εικόνας αυτής με την αντίστοιχη των περυσινών μεταξύ των δύο ομάδων αναμετρήσεων δείχνει και τον δρόμο (της προόδου) που έχει διανυθεί. Ή – πιο σωστά – που μπορεί να διανυθεί μέχρι να έρθει ο Μάης. Και οι κούπες.
Άλλη μια διαπίστωση: όσα γράφτηκαν (πάνω – κάτω) ως ατομική κριτική σε τούτη εδώ τη γωνιά μετά την ολοκλήρωση των φιλικών στην Κίνα μπορούν αν ειπωθούν και μετά τα ματς στο «Γκομέλσκι Καπ». Και αυτή είναι η τεράστια επιτυχία. Πώς να το κάνουμε; Άλλο είναι να σου μοιάζει ο Καλάθης ως top–class πλέι μέικερ απέναντι σε Κινέζους παίκτες και είναι άλλο να αποδεικνύει ο Νικ την κλάση του κόντρα στον Τεόντοσιτς, τον Τζάκσον και τους υπόλοιπους της ΤΣΣΚΑ. Εύκολα μπορεί κάποιος να διακριθεί σε ματς με «Τίγρεις» και «Λιοντάρια» της Άπω Ανατολής, είναι δύσκολο, όμως, να παίζεις με την αποτελεσματικότητα που το έκανε ο Φελντέιν ή ο Πάβλοβιτς απέναντι σε «Αρκούδες» ευρωπαϊκές μια που πιάσαμε τη ζωολογία…
Στα ματς με την Ούνιξ και την ΤΣΣΚΑ είδαμε λιγότερο Λούντζη, Παπαγιάννη και Καλαϊτζάκη είδαμε, όμως, περισσότερο την ομάδα που θα δώσει τη μάχη της επιστροφής στην κορυφή σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Και είδαμε και έναν καλύτερο – σε σχέση με το ταξίδι στην Κίνα – Κούζμιτς. Με εξαιρετική παρουσία τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση ο Σέρβος φώναξε στη Μόσχα ότι θα είναι μεγάλος μπελάς φέτος για τους αντιπάλους.
Με λίγα λόγια, είδαμε έναν Παναθηναϊκό που – άσχετα που θα φτάσει – έχει πολύ υψηλότερο ταβάνι σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Και ακόμα είναι ελλιπής. Για να μην ξεχνιόμαστε στη Μόσχα δεν έπαιξε ο Τζέιμς Γκιστ και ο Νίκος Παππάς. Αν το «μεταφράσουμε» ο ένας είναι ο κορυφαίος σε αθλητικά προσόντα παίκτης της ομάδας και ικανός να αλλάζει τον ρυθμό κάθε φορά που μπαίνει στο παρκέ. Ένας εξαιρετικός αμυντικός πέντε θέσεων που έβαλε (από πέρυσι) στο παιχνίδι του και εξαιρετικές επιθετικές κινήσεις. Ένας παίκτης που επέστρεψε με γυαλισμένο το μάτι να κάνει ακόμα πιο καταστροφική τη μηχανή του Τζόρτζεβιτς. Και… δεν κρατιέται. Η αποχή λόγω της τιμωρίας του έχει δώσει έξτρα κίνητρο και όρεξη να αποζημιώσει τον σύλλογο για τη ζημιά που του προκάλεσε. Ιδανικός και για να λύσει το θέμα με τις αργές περιστροφές στην άμυνα που παρατηρήθηκε (και) στη Μόσχα. Ο άλλος είναι ο καλύτερος επιθετικός, ο καλύτερος σκόρερ στην περιφέρεια. Και με πολλά γαλόνια (ήδη) από σημαντικές εμφανίσεις σε μεγάλα ματς.
Πριν δούμε το πρώτο επίσημο ματς της χρονιάς είναι τουλάχιστο αφελές να μιλάμε για τον… λογαριασμό. Για το τι θα κατακτήσει ή μέχρι που θα φτάσει φέτος η ομάδα του «Σάλε». Μπορούμε, όμως, με βεβαιότητα να πούμε ότι ο φετινός Παναθηναϊκός είναι πολύ κοντά στο επίπεδο των ομάδων που ταξιδεύουν στα φάιναλ φορ. Ό,τι και να γίνει στο ματς Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό αυτό δεν αλλάζει: ο Παναθηναϊκός επέστρεψε σε πορεία που βγάζει στην κορυφή. Αρχίζει, λοιπόν, μια άκρως ενδιαφέρουσα και γεμάτη όμορφο μπάσκετ χρονιά. Απολαύστε την…
