Για ποιο πολιτισμό ακριβώς να μιλήσουμε όταν το 1996 κόντεψαν να κάψουν τον Πειραιά μετά τον αποκλεισμό μας από τον Άγιαξ και ξαφνικά κυκλοφορούσαν με μπλούζες του Λιτμάνεν. Αυτοί που ξεκίνησαν να θυμούνται από το 1997 και μετά… Γράφει η Green-ιάρα.
Αυτοί που τους λένε πριν μπουν στο γήπεδο πέσε, πέφτουν και παίρνουν πέναλτι έτσι απλά και δημοκρατικά! Αν είχαν χιούμορ πάντως θα μπορούσαν να πανηγυρίζουν αγκαλιά με τους επόπτες και το διαιτητή σαν μία ευτυχισμένη οικογένεια, σα μια γροθιά. Ε! Ρε γροθιά στο μαχαίρι που θέλετε… Μετά απορείτε πώς γίνεται να είναι τα ¾ της Ελλάδας με την Άρσεναλ στις 9 του Δεκέμβρη;
Μετά το 2004 και την κατάκτηση του Euro, οι ποδοσφαιρικές γνώσεις των γυναικών πέρασαν σε ένα άλλο επίπεδο! Μία κλασσική ερώτηση ενός άντρα σε μία γυναίκα σε συζήτηση περί γνώσεων ποδοσφαίρου είναι αν ξέρει τι είναι το οφσάιντ μέχρι που βλέπεις ένα ματς του ολυμπιακού και τα πάντα καταργούνται. Γιατί να χαλάσει άλλωστε η Ελλάδα μας το ρεκόρ του 11 στα 11 σερί νικών; Αυτό το τίμιο και ακριβοδίκαιο ρεκόρ.
Βέβαια με την πλάτη στον τοίχο και με ψυχολογία στα πατώματα που να πάνε οι δικοί μας να παίξουν; Από την άλλη αυτοί είναι οι επαγγελματίες κι εμείς οι υποστηρικτές. Αν όμως αυτό που εκπέμπει η ομάδα πλέον είναι ξενέρωμα και όχι υγεία τότε ζήτω που καήκαμε! Κανένας Στραματσόνι μέσα σε 20 μέρες και κανένας Εσιέν ούτε καν ο Μπεργκ δε μπορούν να κάνουν θαύματα. Διότι έχουμε Νοέμβρη και όχι Απρίλη και το πρωτάθλημα όσο σάπιο και να είναι έχει δρόμο. Και δεν θέλει και πολύ με τέτοια εικόνα να τους πάρει η κάτω βόλτα στη συνέχεια και τα πράγματα να γίνουν ακόμα χειρότερα.
Και έφυγε ο Αναστασίου και πούλησε ο Τζίγκερ η κατρακύλα όμως δεν έχει τελειωμό. Δε ξέρω τι φταίει πραγματικά… Κακό μάνατζμεντ; Κακό μάρκετινγκ; Δεν ανέχομαι όμως να με λυπούνται.. Γιατί αυτό γίνεται ξέχωρα από το εκάστοτε τρολάρισμα στο twitter και στα λοιπά social media. Δεν διυλίζω τον κώνωπα ούτε θυμήθηκα ξαφνικά να το παίξω πιο Παναθηναϊκός από άλλους και πιο σχετική και ηθική από τους ειδικούς.
Όμως δε μπορεί κανένας να μου στερεί το γήπεδο και αδιαφορώ ειλικρινά για την κάρτα φιλάθλου και για οτιδήποτε άλλο θυμάται ο εκάστοτε υπουργός για να καλύψει τα ακάλυπτα και να ξεχαστούν επίτηδες άλλα θέματα…
Δε μπορεί όμως κανένας μαντράχαλος να μου αφαιρεί μία από τις πιο αγαπημένες μου εβδομαδιαίες συνήθειες από 2 χρονών, επειδή θυμήθηκε να πετάξει φωτοβολίδα σε παίκτη του ολυμπιακού και να μιλάμε μέχρι και για προβοκάτσια. Να δεχθώ το επιχείρημα ότι ήθελε ο ολυμπιακός να διαφυλάξει την σωματική ακεραιότητα των παικτών του. Το ζήτημα είναι πως ο ολυμπιακός ούτε και τώρα που μιλάμε, μετά την απόφαση, θέλει να γίνει το παιχνίδι, σε μια κεκλεισμένων των θυρών Λεωφόρο μέσα στο επόμενο δεκαπενθήμερο, όπως όριζε ο νόμος.
Απλή υπενθύμιση πως το 2011 δίδασκαν ήθος στο Φάληρο και το 2003 στην Ριζούπολη μας είπαν πως «σιγά δεν έγινε και τίποτα». Θα γυρίσει και ο τροχός…
ΥΓ. Πάρτε το στα χαρτιά και πάλι όπως τότε με τον Βάλνερ…
ΥΓ.1 Με σημαδεμένη τράπουλα ξέρουμε κι εμείς να παίζουμε αλλά δε θέλουμε!
ΥΓ.2 Το «ο» στο ολυμπιακός θα το γράφω με μικρό γιατί δεν σας σέβομαι.
