Να δεχτούμε λοιπόν πως τα χρήματα που δόθηκαν για τον Ολιβιέ Μπουμάλ είναι πολλά. Πάρα πολλά, αν σκεφτούμε πως το καλοκαίρι ο παίκτης έμενε ελεύθερος, άρα σε λίγες μέρες θα μπορούσε ο Παναθηναϊκός να τον υπογράψει… δωρεάν. Να δεχτούμε και πως είναι μαγκιά της διοίκησης του Πανιωνίου που έφτασε σε ένα αρκετά κερδοφόρο deal για τα δεδομένα της υπόθεσης, εκμεταλλευόμενος την επιθυμία του Στραματσόνι να αποκτηθεί άμεσα ένας κανονικός εξτρέμ.
Να δεχτούμε και πως η ενδεχόμενη αποχώρηση του Νίνη από το ρόστερ στερεί από την ομάδα την ποιότητα, δεν υπάρχει παίκτης που να μπορεί να περάσει κάθετη πάσα όπως ο Νίνης και που ενδεχομένως έχει τα στημένα που έχει ο Σωτήρης. Καλά ως εδώ. Στα περισσότερα απ’ αυτά, μάλιστα, συμφωνώ. Κι έκανα τις ίδιες – πρώτες – σκέψεις στο άκουσμα των δύο ειδήσεων. Αυτή, όμως, είναι μονάχα η μία όψη. Η όψη που χρόνια τώρα αρέσει στους Παναθηναϊκούς. Αυτή που οδηγεί στη γκρίνια, τη μιζέρια, την εσωστρέφεια. Στην «όλα μας φταίνε» λογική. Υπάρχει και η άλλη όψη όμως. Και ίσως να έχει κι εκείνη μια δόση αλήθειας και ειλικρίνειας.
Τι λέει αυτή η όψη; Αρχικά για τον Μπουμάλ, λέει πως όταν η διοίκηση του Παναθηναϊκού δεν δίνει λεφτά, την κατηγορούμε γιατί δεν δίνει λεφτά και προσπαθεί με τα… ψέματα να φτιάξει ομάδα. Τώρα, που υπήρξε ένας ποδοσφαιριστής τον οποίο ήθελαν ο προπονητής και οι διευθυντές, που αποδεδειγμένα τα στοιχεία του λείπουν από το ρόστερ, μας έπιασε ο… πόνος για την τσέπη του Αλαφούζου. Λες και βγαίνουν απ’ τη δική μας. Σκεφτείτε, μόνο, να ακούγατε πως ο νούμερο ένα στόχος του Παναθηναϊκού για τον Γενάρη κατέληγε εν τέλει στον Ολυμπιακό, που έδωσε περισσότερα χρήματα, τι θα γινόταν. Θα λέγαμε πως χάσαμε τον παίκτη επειδή υπάρχουν «καβούρια». Με λίγα λόγια, θα γκρινιάζαμε επειδή δεν δόθηκαν λεφτά. Τώρα γκρινιάζουμε επειδή δόθηκαν λεφτά. Μονά ζυγά… μονόζυγα, με λίγα λόγια.
Να το δούμε και αγωνιστικά; Ο Παναθηναϊκός ψωνίζει παίκτη από την αποκάλυψη του πρωταθλήματος. Από την ομάδα που όλη η Ελλάδα παραδέχεται πως παίζει καλό ποδόσφαιρο. Αν δεν υπήρχε ο Παναθηναϊκός, ο Πανιώνιος θα έβρισκε άλλη ομάδα να πουλήσει τον Μπουμάλ τώρα. Είτε από την Ελλάδα, είτε απ’ το εξωτερικό. Και θα τον πουλούσε διότι σε μία από τις καλύτερες ομάδες του πρωταθλήματος, ο Μπουμάλ ήταν ο καλύτερος παίκτης. Δεύτερος σκόρερ με τέσσερα γκολ (σε μια ομάδα που έχουν σκοράρει πέντε παίκτες μόνο στον πρώτο γύρο), πρώτος σε ασίστ με έξι, τρίτος σε λεπτά συμμετοχής, βασικός ΚΑΙ στα 15 ματς του πρώτου γύρου. Επαναλαμβάνω, σε μία από τις καλύτερες ομάδες του φετινού πρωταθλήματος. Από πού προκύπτει, λοιπόν, η… υπεραξία, όταν άλλες ομάδες, όπως ο Ολυμπιακός έχει κάνει μεταγραφές τύπου… Τζανδάρη, που δεν έπαιζε στον ΠΑΟΚ ή έχει χρυσοπληρώσει ομάδες όπως ο Εργοτέλης για να πάρει τον… Πελέ. Απλά στον Παναθηναϊκό μας αρέσει η γκρίνια και η κακομοιριά.
Όσο για τον Νίνη; Συμφωνώ απόλυτα πως παίκτης με τα χαρακτηριστικά του δεν υπάρχει στο ρόστερ. Ο Νίνης έχει καλή κάθετη πάσα, μπορεί να κουβαλήσει μπάλα, χρησιμοποιεί και τα δύο πόδια, παίζει με τη μία. Από τότε που γύρισε, όμως, στον Παναθηναϊκό, όλα αυτά τα έκανε μόνο στα περσινά πλέι οφ. Δεν έχει δείξει ούτε στο ελάχιστο τον παλιό καλό του εαυτό και μάλιστα είναι εκείνος που ακούει τα εξ αμάξης κάθε φορά που η ομάδα έχει μια αποτυχία. Ας θυμηθούμε τι έγινε μετά το ματς με την Γκαμπάλα, που παραλίγο να έρθει στα χέρια έξω απ’ το γήπεδο με κόσμο που τον έβριζε και τον κατηγορούσε για τον αποκλεισμό.
Δεν μπορεί, λοιπόν, ξαφνικά να θυμόμαστε τα στοιχεία του Νίνη, όταν ακούμε πως ο προπονητής δεν τον θέλει. Ή θα τα θυμόμαστε πάντα ή δεν θα τα θυμόμαστε ποτέ. Διότι οι ίδιοι που κράζουν τώρα επειδή θα λείψουν τα στοιχεία του Νίνη από την ομάδα, θα είναι οι ίδιοι που αν έρθει κάποιος καλύτερος και βγάλει την πρώτη κάθετη πάσα, θα θυμηθούν πως ο Σωτήρης είχε καιρό να βγάλει μία τέτοια και «ευτυχώς που έφυγε».
Καλή είναι η κριτική, όμως χρειάζεται κι ένα μέτρο. Καταλαβαίνω πως σε έναν σύλλογο ο οποίος δεν περνάει τις καλύτερες μέρες της ιστορίας του όλα παρουσιάζονται σε υπερβολικό βαθμό, πως μπορεί να μας φταίνε οι πάντες και τα πάντα, αλλά καμιά φορά καλό θα είναι να βλέπουμε και την αντίθετη πλευρά. Δεν θα καταστραφεί ο Παναθηναϊκός επειδή έδωσε 300.000 ευρώ και τον… Τριανταφυλλόπουλο (που «κράζει» όλο το γήπεδο) στον Πανιώνιο, ούτε επειδή θα φύγει ο Νίνης των ΜΗΔΕΝ γκολ και της ΜΙΑΣ ασίστ από τη μέρα που επέστρεψε στον Παναθηναϊκό…
