Για σκεφτείτε ρε παιδιά… Από την περίοδο 2002-2003 που η ομάδα μας έφτανε στα προημιτελικά του UEFA οι ελληνικές ομάδες αποκλείονται συνέχεια σε αγώνες νοκ-άουτ πριν από τους 8…
Να θυμίσουμε ότι τη σεζόν εκείνη η ομάδα μας απέκλεισε τη Λίτεξ, τη Φενερμπαχτσέ, τη Σλόβαν Λίμπερετς, την Άντερλεχτ και αποκλείστηκε στις λεπτομέρειες στην παράταση από τη φοβερή Πόρτο του Ζοζέ Μουρίνιο (που κατέκτησε εκείνη τη χρονιά το τρόπαιο) με νίκη 1-0 μέσα στην Πορτογαλία και με ήττα 2-0 στην παράταση και ενώ ακόμα τραντάζει η γη από το δοκάρι του Νικόλα του Λυμπερόπουλου που θα σήμαινε πρόκριση στην τετράδα…
Έχουν περάσει 13 χρόνια από τότε και ακόμα ούτε εμείς ούτε κανένας άλλος ελληνικός σύλλογος δε μπορεί να φτάσει πολύ ψηλά εκεί στους 8… (Κοντά είχαμε φτάσει μετά τον εντυπωσιακό αποκλεισμό της Ρόμα με δύο νίκες 3-2 το 2009 αλλά η Σταντάρ Λιέγης μας στέρησε την είσοδο πάλι στην οκτάδα).
Δε ξέρω τι λέτε αλλά έμενα μου λείπουν οι μεγάλες ευρωπαϊκές βραδιές… Μου λείπει η ευρωπαϊκή μαγκιά με τις ένδοξες πορείες και οι παρέες που μαζευόμασταν για να δούμε Ευρωπανάθα…
Η μνήμη, η ιστορία, οι επιτυχίες γιγαντώνουν κάθε σύλλογο. Δε ξεχνώ τον άθλο του Γουέμπλει το 1971. Φιναλίστ σε τελικό Πρωταθλητριών είναι κάτι που άλλοι δε το έχουν δει και δε θα το δουν ούτε στη… Δευτέρα Παρουσία!!!
Δύο φορές ακόμα η ομάδα με τσαμπουκά έφθασε στους 4 του κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1985 απέναντι στη μεγαλειώδη Λίβερπουλ και το 1996 στους 4 του Champions League με την τρομερή νίκη απέναντι στον αυτοκράτορα Άγιαξ ο οποίος πήρε την πρόκριση για τον τελικό μέσα την Αθήνα….
Και ακόμα το 2002 η ομάδα με συνεχόμενες προκρίσεις από δύο ομίλους (όχι ένα όπως τα τελευταία χρόνια) στο Champions League φθάνει στα προημιτελικά όπου λυγίζει απέναντι στη Μπαρτσελόνα με νίκη 1-0 στην Αθήνα και ήττα 3-1 στη Βαρκελώνη με την ευκαιρία του Βλάοβιτς στο τέλος ακόμα να μας στοιχειώνει… και να με τρελαίνει όποτε τη βλέπω… Τρεις οθόνες κόντευα να σπάσω…
Για το 2003 αναφερθήκαμε πιο πριν με την πορεία στο UEFA… Προημιτελικά και εδώ και αποκλεισμός στο τσακ από την Πόρτο. Είναι τα χρόνια που η ομάδα σάρωνε στην Ευρώπη και στην Ελλάδα αντιθέτως της έκαναν απίστευτο πόλεμο από το βρώμικο παρασκήνιο.
Φυσικά όλα αυτά τα χρόνια υπάρχουν και μεγάλες νίκες άλλες χρονιές απέναντι σε δυνατά κλαμπ που μεγάλωναν το πρεστίζ του συλλόγου… Νίκες σε Μιλάνο επί της Ιντερ, τριάρα μέσα στη Βέρντερ Βρέμης, την τριάρα απέναντι στη Γιουβέντους, τη Ρέιντζερς 3-1 μέσα στη Γλασκώβη, την Αϊντχόβεν με «τεσσάρα» στην Αθήνα, η νίκη επί της τρομερής Σεβίλλης στη Λεωφόρο και άλλα σπουδαία ματς…
Είναι αυτή η αίσθηση που μου λείπει λοιπόν… Είναι αυτό που ονειρεύομαι να γίνει σύντομα… Να ξαναβρεί ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ τη χαμένη του ευρωπαϊκή ταυτότητα…. Ο γνήσιος πρέσβης πρέπει να ξαναπιάσει δουλειά για την Ελλάδα γιατί ο «κόκκινος» ξεκινάει πρέσβης με φανφάρες και ταρατατζούμ και καταλήγει… υποπρόξενος.
Όσο για εμάς ποτέ πια αποκλεισμοί τύπου Γκαμπάλα… Το μέταλλο της πράσινης φανέλας πρέπει να… ξεσκουριάσει και να δείξει από του χρόνου ότι ο Παναθηναϊκός επιστρέφει και στα σαλόνια με σοβαρότητα… Για εμάς που τα έχουμε ζήσει όλα αυτά και δε τα έχουμε δει μόνο από βιντεάκια αναπνέουμε για αυτές τις μεγάλες ευρωπαϊκές βραδιές με το σύνθημα ΕΛΛΑΣ-ΕΥΡΩΠΗ-ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ να δονεί την εξέδρα!
Για το τέλος σας υπενθυμίζω ένα μεγάλο αφιέρωμα της ιστορικής αθλητικής Γαλλικής εφημερίδας Equipe που έκανε ένα μεγάλο αφιέρωμα για τις 100 καλύτερες ομάδες στο Κυπέλλου Πρωταθλητριών-Champions League.
Στην ειδική βαθμολογία που ετοίμασε και στηρίζεται στις συμμετοχές σε τελικούς, προκρίσεις, κατακτήσεις τροπαίων ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ μας βρέθηκε στην 30η θέση μακράν η καλύτερη ελληνική ομάδα.
Αυτά είναι! Συνεπώς μάγκες μη μας προδώσετε ποτέ ρε με την Ευρώπη!!! Είναι η αρρώστια μας… κάποιων αθεράπευτα ρομαντικών που μεγάλωσαν με σπουδαία βράδια στη Λεωφόρο, στο ΟΑΚΑ και σε διάφορες γωνιές της Ευρώπης… Νοσταλγία ίσως… Πόθος διακαής… Σε περιμένουμε και πάλι να γράφεις ιστορία αγαπημένε μας Παναθηναϊκέ!!! Μας έχει λείψει…