Πώς φτάσαμε ρε μάγκες από το απόλυτο άγχος στην απόλυτη επικράτηση; Τι διάολο έγινε και ο Παναθηναϊκός μεταμορφώθηκε σε ομάδα που τρομάζει στον δρόμο προς το Βερολίνο ενώ μέχρι πριν 1,5 μήνα μπουσουλούσε αγχωμένη μην τυχόν και χάσει ακόμα και την πρόκριση στα προημιτελικά της Ευρωλίγκας; Γράφει ο Βάιος Τσούτσικας.
Στις 8 Γενάρη ο Παναθηναϊκός λυγίζει τη Μάλαγα με ένα εύστοχο τρίποντο του Φελντέιν αλλά κι ένα άστοχο του Σμιθ. Η Μάλαγα, δηλαδή, είχε μια ευκαιρία για το «διπλό» ως το φινάλε. Στις 3 του Μάρτη το ματς κράτησε 2 με 3 λεπτά. Μετά το πέρας αυτών ο Παναθηναϊκός είχε γίνει καπνός. Η Μάλαγα αρκέστηκε στο ρόλο του απόλυτου κομπάρσου.
Είναι εύκολη και πολύ πρόχειρη η εξήγηση που ενδεχομένως δοθεί με βάση την αγωνιστική πτώση της Μάλαγα και τις απουσίες της. Θυμηθείτε ότι στο ΟΑΚΑ η ομάδα του Πλάθα είχε έρθει χωρίς τον κορυφαίο της παίκτη, τον Κουζμίνσκας. Θυμηθείτε, επίσης, ότι και άλλους «πεσμένους» πετύχαινε ο Παναθηναϊκός την τελευταία πενταετία μακριά από το ΟΑΚΑ και συνήθως έχανε. Εκτός κι αν έχετε λησμονήσει ότι τα τελευταία χρόνια τα «διπλά» της ομάδας στην Ευρωλίγκα είναι σπάνια. Πόσο μάλλον τέτοια «διπλά», σαν κι αυτό που πέτυχε στην Ισπανία.
Φυσικά, λοιπόν, και τον σημαντικότερο ρόλο στη μεταμόρφωση της ομάδας τον έχουν παίξει οι προσθήκες. Ο Ουίλιαμς είναι πραγματικά το δώρο του Παναθηναϊκού στην Ευρωλίγκα. Το δεύτερο δώρο, για την ακρίβεια, μετά τον Τζέιμς Φελντέιν. Παίκτης με απίστευτα γρήγορη προσαρμογή, καλό χαρακτήρα, φονικό ένστικτο στην επίθεση, συνέπεια στην άμυνα και υψηλό μπασκετικό IQ.
Μοναδική περίπτωση, μοιάζει με παίκτη που δεν έχει ταίρι σήμερα στην Ευρωλίγκα. Ο Χέινς κάνει πολύ λιγότερο εντυπωσιακά πράγματα χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι το ίδιο σημαντικός για την ομάδα. Ξέρει ποιος ρόλος του αναλογεί, μπορεί να πιέζει σωστά τον αντίπαλο χειριστή, σέβεται τις κατοχές και όταν του δίνει το κουμάντο ο Τζόρτζεβιτς η ομάδα δεν πελαγοδρομεί, έστω κι αν δημιουργικά δεν μπορεί να συγκριθεί με τον Διαμαντίδη και τον Καλάθη.
Ποιος μπορεί, όμως; Σημαντική βοήθεια περιμένει ο Παναθηναϊκός και από τον Χάντερ. Ο νεαρός και γρήγορος ψηλός μπορεί να του δώσει μια επιλογή ακόμα στην επίθεση παίζοντας πικ εν ρολ ενώ μπορεί να αποδειχθεί και πολύτιμος στην αντιμετώπιση του ίδιου παιχνιδιού στην άμυνα.
Ακόμα, όμως, δεν έχει δοθεί η απάντηση σε όλο της το εύρος. Για να το καλύψεις αυτό πρέπει να βάλεις στον λογαριασμό και την απόφαση της ομάδας να γυρίσει το κουμπί προς το… Final FourMode. Απόφαση που είχε ληφθεί από το ξεκίνημα της σεζόν. Γι’ αυτό προστέθηκε στο ρόστερ ο Καλάθης, γι’ αυτό ήρθε ο Ραντούλιτσα, γι’ αυτό η χρηματιστηριακή αξία του ρόστερ ανέβηκε πριν το ξεκίνημα της σεζόν. Στο πλαίσιο αυτής της απόφασης ελήφθη κι εκείνη πριν το φινάλε του πρώτου γύρου του ΤΟΠ 16 για την ουσιαστική ενίσχυση του ρόστερ.
Η απόκτηση των Ουίλιαμς, Χέινς, Χάντερ δεν ανατρέπει κάποιο πλάνο αλλά βοηθά την υλοποίηση εκείνου που είχε αρχικά εκπονηθεί. Απόδειξη τούτου και μία ακόμα απόφαση: η παραμονή στο ρόστερ των Πάβλοβιτς και Κούζμιτς. Περνά σχεδόν στα ψιλά αλλά αυτή είναι μία από τις σημαντικότερες κινήσεις που έχει κάνει η ομάδα τα τελευταία χρόνια.
Η διατήρηση των συγκεκριμένων παικτών στο ρόστερ στέλνει τον Παναθηναϊκό στις μάχες του ΤΟΠ 16 με πληρότητα σχεδόν απόλυτη. Και η κίνηση του κόουτς να τους ξεκινήσει στο ματς με τη Μάλαγα δείχνει έμπρακτα ότι ο σύλλογος όχι μόνο δεν τους αντιμετωπίζει ως «περισσευούμενους» αλλά τους διατηρεί ως πολύτιμους στη μάχη που δίνει.
Από το κοντό ροτέισον που ανάγκαζε τον Τζόρτζεβιτς να αφήνει στο παρκέ τον Καλάθη περί τα 35 λεπτά σε κάθε ματς, φτάσαμε μέσω των σημαντικών αποφάσεων που προαναφέρθηκαν, στην ημέρα που ο κόουτς του Παναθηναϊκού έχει την άνεση να αφήνει εκτός τον ελαφρώς ταλαιπωρημένο από ίωση Φελντέιν και να κερδίζει με περίπατο και χωρίς να ζοριστεί πολύ κανείς. Και από τον Παναθηναϊκό που νικούσε με άγχος και πολλές φορές έχανε, φτάσαμε στον Παναθηναϊκό που τρομάζει τους πάντες και τρέχει με μεγάλο διασκελισμό προς το αγαπημένο του Βερολίνο!
