Ο Παναθηναϊκός παρουσιάστηκε όμορφος στο μάτι κόντρα στον Ηρακλή, σ’ αυτό αποφασιστικό ρόλο έπαιξε η καλή παρουσία των μεσοεπιθετικών του. Το 4-4-2 είναι ένα σύστημα που πλέον θεωρείται ξεπερασμένο κι είναι δύσκολο να διδαχθεί μεσούσης της σεζόν μιας κι απαιτεί υψηλό βαθμό αγωνιστικότητας και εξυπνάδας από πλευράς παικτών. Είναι είδος ανάπτυξης που αν διαθέτεις τέσσερις μπαλαδόρους μπορείς να προσφέρεις θέαμα ειδικά απέναντι στις άμυνες της Σούπερ Λίγκας. Βέβαια για να συμβεί αυτό απαιτείται σχολαστική ακρίβεια στις προπονήσεις γι αυτό κι η τελειοποίηση έρχεται μετά από μακροχρόνια εξάσκηση.
Ο προπονητής γνωρίζει πως οι παίκτες του είναι αδύνατον ν’ αφομοιώσουν πλήρως καινούργια πράγματα εν μέσω φουλ αγωνιστικής περιόδου παρόλα αυτά δεν αφαιρεί το πλάνο απ’ το οπλοστάσιό του, επιθυμία του είναι να βρίσκεται ο Παναθηναϊκός στο χορτάρι με πολλούς τεχνίτες. Ίσως έτσι εξηγείται η διστακτικότητά του να «καθαρίσει» τους Κροάτες που φαντάζουν παλαίμαχοι, έλα όμως που με μια κίνηση μπορούν να σου πάρουν παιχνίδια. Παρόλα αυτά οι αρτίστες δεν μπορούν να ευημερήσουν αν δεν υπάρξει σωστή λειτουργία του συνόλου και οι σωστές καλύψεις από τα «εργαλεία».
Διαβάζουμε πως οι άνθρωποι της Αταλάντα ξετρελάθηκαν με τον Κάρλος Ζέκα κι απορούμε πως τόσο καιρό δεν έχει προκύψει ενδιαφέρον από μεγαλύτερα σωματεία για τον Πορτογάλο. Παίκτης που νοιάζεται πρώτα για το συμφέρον της ομάδας κι όχι τη δική του προβολή γι αυτό επιδιώκει να προσφέρει όπου του ζητηθεί, ακόμα κι αν χρειάστηκε να παίξει από στράικερ (επί Φάμπρι) ή δεξί μπακ (επί Αναστασίου). Μαρκάρει ακατάπαυστα, προσπαθεί με τα τάκλιν του να χαλάσει τις γωνίες πάσας που γίνονται προς τα καρέ του Στιλ, κυνηγά ανελέητα κάθε μπάλα, κλείνει τρύπες και κοιτά να βρει διαρκώς τον αμαρκάριστο συμπαίκτη. Ο κάπτεν είναι καλύτερος συμπαίκτης παρά παίκτης, ικανός ν’ αναδειχθεί MVP ακόμα κι αν δεν έχει σκοράρει ούτε μισό τέρμα, κάτι που συνέβη πρόπερσι! Ένα ανάλογο «Ζέκα» να βρει ο κόουτς το καλοκαίρι και την επόμενη σεζόν θα δούμε όμορφα πράγματα.
Με τους τεχνίτες που έφερε ο «Στράμα» βλέπουμε ήδη μεγαλύτερη ισορροπία μπροστά, οι μπάλες φορτώνονται διαρκώς σ’ όλα τα τετραγωνικά της επίθεσης κι αν δεν είχαν θέματα προσαρμογής /τραυματισμών «Κλώνα», Μπουμάλ, Βλαχοδήμος τώρα ο Παναθηναϊκός μπορεί και να μέτραγε καμιά δεκαριά γκολ παραπάνω! Η ανάπτυξη σταμάτησε να είναι προβλέψιμη, η μπάλα περνά από αρκετά πόδια μέχρι να φτάσει στον Μπεργκ που μέσα στο «κουτί» προσδίδει την μεγαλύτερη δυναμική.
Ο Μάρκους είπε ότι νιώθει τέλεια παίζοντας κοντά με τον Σεμπάστιαν Λέτο, έχουμε την εντύπωση πως του χρόνου αν όλα πάνε καλά θα τελειώσει τη σεζόν εύκολα με +20 γκολ. Με τέτοια χαφ στα νώτα του ξέρει ότι οι πάσες που θα πάρει θα είναι ιδανικές όποια γωνία ή θέση σώματος κι αν έχει, δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο για την ψυχολογία ενός εκτελεστή!
Όταν έμαθαν τον Σουηδό οι αντίπαλοι επικέντρωσαν την προσπάθεια της άμυνας να βγαίνει εγκαίρως πάνω του πριν στρέψει το βλέμμα του στην εστία, τώρα όμως μ’ ένα σωρό διεμβολιστές πλάι του το έργο του scouting δυσκολεύει. Φυσικά υπάρχουν και δύσκολα για τον ΠΑΟ. Οι αυτοματισμοί ακόμα δεν έχουν αναπτυχθεί, υπάρχουν κενά διαστήματα στο παιχνίδι που προέρχονται από αφηρημάδα ή από την εισαγωγή νέων τακτικών που οι αθλητές επιβάλλεται να περάσει ένα διάστημα έως γίνουν κτήμα τους σε ομαδικό επίπεδο.
Με Μολέδο, Τελάντερ ν’ αποδεικνύονται εμπνευσμένες κινήσεις ο κόουτς σε λίγες εβδομάδες δεν θα χρειαστεί παρά 2-3 πινελιές ώστε να κάνει την ομάδα να συμπεριφέρεται στους αγώνες της σαν τακτικός στρατός όπου τα τρίποντα θα έρχονται μέσω ενός μελετημένου σχεδίου μάχης. Τέρμα η λογική «η μπάλα στον Μάρκους κι ότι βγει», τώρα πια υπάρχουν συμπαραστάτες. Δυναμώνοντας τον άξονα θα έχεις με την πάροδο του χρόνου σταδιακή κλιμάκωση στην πίεση της άμυνας και πολλές εναλλαγές στην επίθεση.
Δυνατότητες υπάρχουν και μάλιστα είναι μεγάλες όσο κι αν το παραποδόσφαιρο που παίζεται στη χώρα μας θέλει να μας πείσει ότι Σιόβες, Ερνάνιδες, Ιντέγιδες και λοιπό κακό συναπάντημα συνιστούν την κορύφωση της κλάσης. Ο Παναθηναϊκός μέχρι να δεχτεί το –άκυρο- γκολ στο Καραϊσκάκη ήταν εμφανώς ανώτερος του αντιπάλου του χωρίς Τελάντερ, Σάντσεθ, Μπουμάλ, Βλαχοδήμο, Εβανζελίστα, Καλτσά, τον «Σέμπα» ανέτοιμο και τον Εσιέν απλή αναφορά στο Φ.Α δηλαδή τον πιο εγκεφαλικό παίκτη του ρόστερ που η ΠΑΕ χρυσοπλήρωσε για ν’ αντικαθιστά τους προπονητές μέσα στο χορτάρι.
Του χρόνου με αριστερό μπακ της προκοπής κι ένα κεντρικό χαφ που θα τρέχει κάθετα με τη μπάλα στα πόδια οι πράσινοι θα πατάνε περιοχή με πέντε- έξι παίκτες. Ο Παναθηναικός δεν θα αξιοποιεί επιθετικούς, θα τους δημιουργεί, παιδιά δηλαδή που ανά πάσα στιγμή θα μπορούν να βρουν το τόπι μπροστά τους και να σκοράρουν. Ως τώρα έχουν πανηγυρίσει Βλαχοδήμος, Μπεργκ, Μπουμάλ, Βιγιαφάνες, Αμπέιντ, Καρέλης, Καλτσάς, Κλωναρίδης, Πέτριτς, Μολέδο, Εβανζελίστα, Εσιέν. Δώδεκα διαφορετικοί σκόρερ σε τέσσερις μήνες επί Ιταλού…Not bad!
Υ.Γ Η Αταλάντα έχει βάλει στο στόχαστρό της Εβανζελίστα, Κάρλος Ζέκα, συγκριτικά με τον Παναθηναϊκό μπορεί να δελεάσει τους παίκτες μόνο με την προοπτική ένταξής τους στο καμπιονάτο και φυσικά να προσφέρει περισσότερα χρήματα συγκριτικά με το «μνημονιακό» (ακόμα) τριφύλλι. Ως σύλλογος δεν προσφέρει επιλογές ομαδικής διάκρισης, έχοντας τον 70χρονο Εντι Ρέια στον πάγκο της, άνθρωπο για τον οποίο η σκοπιμότητα είναι ιερή. Από το 2012 που το κλαμπ επέστρεψε στο καμπιονάτο η καλύτερη θέση που έχει καταλάβει είναι η 11η (2013-2014). Την συναντάμε διαρκώς κοντά στις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας (12η το 2012, 15η το 2013, 17η πέρσι) τα τελευταία έτη.
⚽ Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο ποδόσφαιρο
