Θέμα συγκέντρωσης

Τσεκάρεις τα στατιστικά του Νικ Καλάθη και σε πιάνει απελπισία. Στην Α1 -με τα μετρημένα στα δάχτυλα μεγάλα παιχνίδια- ο βασικός πόιντ γκαρντ έχει 50% (!!!) στις βολές, 47% στα δίποντα και 28% στα τρίποντα. Να δεχθούμε ότι το μακρινό σουτ ποτέ δεν ήταν η σπεσιαλιτέ του όμως οι 15/30 βολές δεν χωνεύονται με τίποτα. Στην Ευρωλίγκα τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα (57% στις βολές -που όμως θεωρείται τραγικό ποσοστό για γκαρντ -και 35% έξω από τα 6.75).

Για όποιον μένει στους αριθμούς μπορεί να του φαίνεται μυστήριο πως ο Νικ καρπώνεται το υψηλότερο συμβόλαιο στην ομάδα κι ότι υπέγραψε με την ετικέτα του συνεχιστή του Δημήτρη Διαμαντίδη. Μαζί στο παρκέ κάνουν τη διαφορά, δεν υπάρχει προπονητής στην Ευρωλίγκα που δεν θα τους ονειρευόταν στο ρόστερ του αφού είναι τοπ δημιουργοί, εξαιρετικοί αμυντικοί και καθοριστικοί σε κλειστά παιχνίδια βάσει της σωστής απόφασης που ξέρουν να λαμβάνουν.

Αλήθεια είναι πως ο Καλάθης δεν πατά καλά στα τελευταία παιχνίδια όμως παρά το ντεφορμάρισμά του παραμένει κλειδί για τον μόνιμο πρωταθλητή. Πόσες μέρες πέρασαν απ’ το ντέρμπι με την Κούμπαν, όπου ο 27χρονος «έφαγε ζωντανό» τον Μάλκομ Ντιλέινι, τον πιο hot παίκτη της φετινής Ευρωλίγκας; Ο Αμερικανός σε 36 λεπτά πήρε μόλις 8 προσπάθειες για σουτ, ευστόχησε στις δύο κι υπέπεσε σε πέντε λάθη με τον Καλάθη «βδέλλα» πάνω του. Στις 17 Μαρτίου είδαμε το πιο ολοκληρωμένο παιχνίδι απ’ τον κουμανταδόρο της εθνικής μας ομάδας που όχι μόνο έπαιξε καλή άμυνα αλλά ήταν καλός επιθετικά (12 πόντους), οργανωτικά (9 ασίστ), υποπίπτοντας σε δύο μόλις λάθη σε 31 λεπτά που απαιτούσαν το μάξιμουμ της συγκέντρωσης.

Ας μην ξεχνάμε πως κι ο μέγας αρχηγός όταν κατέβηκε από το Ιβανώφειο χρειάστηκε 3-4 χρόνια «πλασίματος» απ’ τον προπονητή (βέβαια δούλευε με κοτζάμ Ομπράντοβιτς) για να προσθέσει πράγματα στο ρεπερτόριό του (μακρινό σουτ, καταστάσεις ένας μ΄ έναν, εκμετάλλευση των miss match) τομείς που τελειοποίησε με την πάροδο των ετών και τον βοήθησαν να γίνει ο πληρέστερος Έλληνας αθλητής όλων των εποχών.

Ο Καλάθης έχει δουλειά να κάνει με τον καρπό του, μα το να χάνεις σωρηδόν βολές δεν μαρτυρά έλλειψη ταλέντου αλλά «αφημένου» νου. Στην ΚΑΕ τον περιβάλλουν με απόλυτη εμπιστοσύνη (γι αυτό και τον χρυσοπληρώνουν) αφού έχουν δει ότι ο παίκτης έχει την ικανότητα να κρίνει παιχνίδια. Θυμόμαστε όλοι πως μας είχε αφήσει μ’ ανοιχτό το στόμα το 2011 όταν ο Ζοτς τον τράβηξε από την άκρη του πάγκου («απαντώντας» στις κρίσεις των περισσοτέρων ότι «εγκληματούσε» για μήνες αφήνοντας ως «βοηθούς» του Μήτσου μόνο την αφεντιά του και τον Μιλένκο Τέπιτς) για να παίξει άμυνα πάνω στον «πολύ» Ναβάρο στα προημιτελικά με τη Μπάρτσα. Ο μικρός «αφήνιασε» οδηγώντας τον Παναθηναϊκό στο φάιναλ φορ και στο 6ο του αστέρι, ενώ στην Α1 «κατάπιε» τον Ολυμπιακό των πολυδιαφημισμένων Παπαλουκά, Τεόντοσιτς ανταποκρινόμενος εξαιρετικά στον 4ο τελικό, παίζοντας ΤΕΛΕΙΑ επί 44 (!!!) λεπτά καλύπτοντας και τον λαβωμένο αρχηγό του που είχε αποσυρθεί με διάστρεμμα από το 3ο λεπτό. Το mentality του «κουμπώνει» τέλεια στον Παναθηναϊκό των αμέτρητων επιτυχιών αλλά όσο δεν μπορεί να χτίσει αυτοπεποίθηση στα παιχνιδάκια της Α1 ο κόσμος ανησυχεί αφού τα ζόρια τώρα ξεκινούν…