Η φετινή σεζόν όσον αφορά τα ομαδικά τμήματα του Ερασιτέχνη, πήγε κατά διαόλου, αρκεί να δει κανείς τα αποτελέσματα, αλλά κυρίως τις εμφανίσεις. Συμπερασματικά η οικονομική εξυγίανση-που επιχειρείται τα τελευταία χρόνια- δε συνοδεύτηκε από τα ανάλογα αποτελέσματα εντός παρκέ, τάραφλεξ κλπ., για μια ακόμη χρονιά.
Το ερώτημα λοιπόν που γεννιέται είναι το εξής. Από τη στιγμή που το μεγαλύτερο κομμάτι του χρέους των 3,1 εκ. ευρώ (προ τριετίας) έχει εκμηδενιστεί (1 εκ.) και έχει διακανονιστεί (1,5 εκ.) σε βάθος χρόνου, τι περισσότερο χρειάζεται για να ξανά-ανακτήσει ο Σύλλογος Μεγάλος, τη χαμένη του-αγωνιστική-αξιοπιστία;
Ένας Μιχαλαριάς (καλός και «άγιος» ο άνθρωπος), δε φέρνει την άνοιξη. Όχι διότι δεν μπορεί, διοικητικά και οργανωτικά, αλλά πολύ απλά διότι δεν διαθέτει το ανάλογο πορτοφόλι. Έχει όμως τακτοποιήσει-με τη βοήθεια των συνεργατών του-το ταμείο του Ερασιτέχνη, υπάρχει οργάνωση σε κάθε τι και η «Μάνα του Λόχου», παρά τα προβλήματά της, δείχνει να δουλεύει σαν… ελβετικό ρολόι, αφού οι υποχρεώσεις ανά μήνα, είναι δεδομένες και καλύπτονται στο ακέραιο.
Ο Ερασιτέχνης, έχει βρει τα… πατήματά του, η διοίκηση Μιχαλαριά, έχει καταφέρει ένα μικρό θαύμα, οι άνθρωποι που μπήκαν μπροστά, κόντεψαν να πάνε ακόμα και φυλακή, αλλά πλέον είναι φανερό, πως το επόμενο βήμα, χρειάζεται κάτι περισσότερο από αγάπη για το Σύλλογο.
Χρειάζονται λεφτά! Όχι πολλά, αλλά σίγουρα χρήματα, που μόνο ένας πλούσιος Παναθηναϊκός, μπορεί να διαθέσει και δόξα τω θεώ, υπάρχουν αρκετοί από αυτούς. Γιατί δεν το κάνουν λοιπόν;
Η εποχή των «παχιών αγελάδων» στον ελληνικό αθλητισμό, έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Κανείς όμως δε συζητά για υπέρογκα ποσά, για πακτωλό εκατομμυρίων, που στην τελική… έφεραν τα τμήματα του Ερασιτέχνη, εκεί που τα έφεραν.
Με την υπάρχουσα οικονομική «πολιτική» της διοίκησης, ο Παναθηναϊκός με 1 εκ. ευρώ, από έναν-ή πολλούς επιφανείς Παναθηναϊκούς-θα γύριζε σελίδα. Διεκδικητής του τίτλου σε όλα τα ομαδικά σπορ και όχι μόνο. Όχι γιατί θα είχε δυσθεώρητο μπάτζετ, αλλά διότι θα μπορούσε να κάνει τις απαραίτητες υπερβάσεις, για να βρεθεί ξανά στην κορυφή.
Η φετινή σεζόν, αφήνει πολλές «ουλές» και τραύματα, στον κόσμο της ομάδας, ο οποίος-εκτός των οργανωμένων-δε στάθηκε δίπλα στη «Μάνα του Λόχου». Η υπερηφάνεια και η ιστορία σε κρατούν στα δύσκολα, αλλά αυτή η περίοδος στον Ερασιτέχνη Παναθηναϊκό, φαίνεται πως τελείωσε και μαζί της, τελείωσαν και τα ψέματα.
Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα, που λέει η σοφή ρήση. Τα χρέη στο μεγαλύτερο βαθμό έχουν τακτοποιηθεί, τα πράγματα μπήκαν σε μια σειρά, πλέον καλούνται οι «βαθιές τσέπες» να (ξανά) αποδείξουν, ότι αγαπούν τον Παναθηναϊκό.
Είναι ηθική υποχρέωση όλων των «μεγάλων» Παναθηναϊκών, να πάνε ΤΩΡΑ στον Ερασιτέχνη και να τον βοηθήσουν οικονομικά, Έναν Ερασιτέχνη που τα βάζει με θεούς και δαίμονες, έναν Ερασιτέχνη που βάλει με δόρατα, απέναντι σε μυδραλιοβόλα και παρόλα αυτά, αντέχει, υπάρχει, αναπνέει, ζει.
Ο Παναθηναϊκός εξ’ απαλών ονύχων, διεκδικεί και κατακτά τίτλους, γεννά γενιές οπαδών και φιλάθλων, γαλουχημένων, στις επιτυχίες. Κρατήστε το DNA του συλλόγου ενεργό, μη το αφήσετε να «πεθάνει». Κάντε κάτι! Για τον κόσμο και την ιστορία του μεγαλύτερου ελληνικού συλλόγου.
