Όσο «ατσάλινος» είναι ο τιμονιέρης…
Η εικόνα του κόουτς να χειρονομεί επιδεικτικά προς τους Αρειανούς στο Αλεξάνδρειο μετά την χυδαία επίθεση που εξαπολύθηκε στον Αντώνη Φώτση, οι εμφανίσεις των πρασίνων στους τελικούς μας προϊδεάζουν τι θα ακολουθήσει. Γράφει ο Δημήτρης Στρατής.
Η προσθήκη του Μάικ Τζέιμς κι η παρουσία Καλάθη, Φελντέιν, Παππά θωρακίζει τον προπονητή σε αθλητικότητα, ενώ αναμένεται ακόμα μια κίνηση για κοντό. Στην προηγούμενη θητεία Πεδουλάκη ο μόνος γκαρντ με δυνατά πόδια ν’ αμυνθεί σε τοπ επίπεδο ήταν ο… Ούκιτς, κανείς εκ των Μπανκς, Κίτσεν, Κάρι, Ξανθόπουλου δεν κλείδωνε στο στυλ μπάσκετ που ήθελε να εφαρμόσει ο κόουτς. Όταν μάλιστα ο Κροάτης χτύπησε με την εθνική στους αχίλλειους τένοντες τα πράγματα δυσκόλεψαν κι άλλο, η ομάδα πήγε σε… πασαλείμματα (Ζακ Ράιτ) μα ακόμα κι έτσι σάρωσε τους εγχώριους τίτλους.
Εκτός του Παππά και του Μποχωρίδη (που όμως είναι «χαμηλά» στο rotation) οι υπόλοιποι γκαρντ δεν έχουν ιστορικό τραυματισμών κάτι που σημαίνει ότι την επόμενη σεζόν ο «Αρτζι» θα μπορεί να ξεκουράζει περισσότερο τον Καλάθη, έτσι τα λεπτά συμμετοχής του Ελληνοαμερικάνου να γίνουν περισσότερο ποιοτικά. Ο τελευταίος είναι ο μόνος που χαρίζει πόδια, πνευμόνια, σκληράδα στην άμυνα δημιουργία, συνεπώς πρέπει να προστατευτεί ώστε ο Εξάστερος να τον έχει φρέσκο στα ματς που θα κριθούν διακρίσεις.
Επί Ιβάνοβιτς/Τζόρτζεβιτς ο Παναθηναϊκός μπήκε σε διαδικασία να παίξει πιο ελεύθερο στυλ μπάσκετ, με έμφαση στα πολλά σουτ και τους αυτοσχεδιασμούς των βεντετών. Το πλάνο απέτυχε μα αυτό που ξενέρωσε τον κόσμο ήταν οι χαζές ήττες στην Ευρωλίγκα, το γεγονός ότι μακριά από το ΟΑΚΑ η ομάδα αποτύγχανε διαρκώς να επιβάλλει το νόμο της απέναντι σε αντιπάλους χαμηλότερης ισχύος. Δύσκολο να το αποδεχθείς το τελευταίο γνωρίζοντας ότι για περίπου δύο δεκαετίες το τριφύλλι αποτελούσε τον νο1 ανεπιθύμητο αντίπαλο για κάθε άλλο διεκδικητή οποιουδήποτε τρόπαιου.
Τις σεζόν 2013-2014 μπορεί κάμποσοι να μην ξετρελάθηκαν από το θέαμα που πρόσφερε ο «Εξάστερος» μα η μαγκιά του προπονητή ήταν ότι παρουσίασε τον πιο σκληρό πνευματικά Παναθηναϊκό που θυμόμαστε. Μια ομάδα γίνεται ατσάλι, όσο πνευματικά σκληρός είναι ο τιμονιέρης της. Η εικόνα του κόουτς να χειρονομεί επιδεικτικά προς τους Αρειανούς στο Αλεξάνδρειο μετά την χυδαία επίθεση που εξαπολύθηκε στον Αντώνη Φώτση, οι εμφανίσεις των πρασίνων στους τελικούς μας προϊδεάζουν τι θα ακολουθήσει. Ο Περιστεριώτης πήρε άλλη μια ευκαιρία, ας ελπίσουμε να περιβληθεί με εμπιστοσύνη από την διοίκηση, είναι κάτι που δικαιούται για όσα κατάφερε στα πρώτα χρόνια της μετά Ομπράντοβιτς εποχής αλλά κι όσα έκανε τις προηγούμενες εβδομάδες. Μπορεί να μην θαμπωθήκαμε από θέαμα αλλά ο ΠΑΟ είχε μέταλλο και χαρακτήρα.