“Μνημόνια μέχρι να παγώσει ο ήλιος” γράφουν ορισμένοι στο FB. Ο Τάκης Τσιρτσώνης διαφωνεί -εκτός από όταν ακούει κάτι “νταξ μωρέ, αλλά...”
Μιλάμε για τον Παναθηναϊκό, εντάξει; Τον Παναθηναϊκό, που πέρυσι το καλοκαίρι αποκλείστηκε από την Καμπάλα δίχως νίκη, που πρόπερσι έχασε από το μεγαθήριο Εστορίλ και έναν χρόνο πριν είχε μετρήσει τρία από τη Μάριμπορ. Αλλά που φέτος πέρασε ψιλοσβηστός δύο προκριματικούς γύρους κόντρα σε ομάδες, υποδεέστερες “στα χαρτιά” μεν, σε φουλ αγωνιστική φόρμα δε.
Μιλάμε ακόμα για έναν Παναθηναϊκό που αγωνίστηκε με τον “χασογκόλη” Ιμπάρμπο στη θέση του φαινομενικά αναντικατάστατου Μάρκους Μπεργκ (να θυμίσω εδώ στα παιδάκια πως η Μπαρτσελόνα χωρίς τον Μέσι έχασε από την Αλαβές;), χωρίς τον κομβικής σημασίας Γουακάσο που κόντρα στον Άγιαξ τις προάλλες έπαθε Καρεμπέ (τότε, που την έπεφτε ασυγκράτητος στους Καφέδες και τους Οκκάδες) και χάνοντας Σάμπα και Ζέκα από τραυματισμό και χτύπημα αντίστοιχα στη διάρκεια του ματς.
Μιλάμε τέλος για έναν Παναθηναϊκό που έπαιζε με την πλάτη στον τοίχο (μετά τις δύο ήττες στο ξεκίνημα), ψυχολογικά στα κάτω του (μετά το 1-2 από την Ξάνθη) και κόντρα στον οποίον σφυρίχτηκε πέναλτι α λα παράγκα από τον Πολωνοκόρακα στο 45.
Ε λοιπόν, γι αυτή την ομάδα το 2-2 μέσα στη Λιέγη (κόντρα στη Σταντάρ όχι κόντρα στην Καρασεβντά με την οποία έπαιζε ο ΠΑΟΚ…) μόνο αποτυχία και αιτία για γκρίνια δεν είναι, λέω εγώ. Έκανε χαλαρή προετοιμασία ο Στραματσόνι το καλοκαίρι και γι αυτό η ομάδα κρεμάει μετά το 60 (το έπαθε και στο Βίγκο, είναι αλήθεια) γράφει ο ένας -προσπερνώντας το ότι ήταν παλαϊκή απαίτηση η ομάδα να φτάσει ομίλους και έπρεπε ως εκ τούτου να είναι φορμαρισμένη μεσοκαλόκαιρο.
Ο Λεντέσμα είναι γέροντας γράφει ο ένας (Τρίτη-Πέμπτη-Σάββατο καθότι Δευτέρα-Τετάρτη-Παρασκευή αποθεώνει “την ποιότητα που βγάζει μάτια”), ο Ζέκα μόνο τρέχει λέει ο άλλος (λογικό μου φαίνεται, αλλιώτικα θα τον έλεγαν Μακελελέ), πού είναι οι Έλληνες έλεγαν στην αρχή (λες και έχει στον πάγκο ο Ιταλός τον Σαραβάκο και τον Καραγκούνη και δεν τους χρησιμοποιεί).
Το απόλυτο, κατά τη γνώμη μου, τεστ είναι το “τι θα έλεγες αν πριν το ματς”.
Τι θα έλεγες λοιπόν αν, πριν ξεκινήσει το χτεσινό ματς, σου πρότειναν να μην το παίξεις αλλά να πάρεις Χ αγωνιζόμενος δίχως τον Μπεργκ, τον Γουακάσο και με δύο παίκτες πλην στη διάρκεια του αγώνα; Θα έλεγες ασυζητητί ναι στην προσφορά ή λάθος νομίζω;
Σόρι μάγκες αλλά προσωπικά βλέπω μία ομάδα 100% δημιούργημα του Ιταλού που τις περισσότερες φορές παίζει χορταστική μπάλα, που έχει ως τώρα πετύχει τον βασικό ευρωπαϊκό της στόχο και έχει μόνο μία εκτός προγράμματος απώλεια στο ελληνικό πρωτάθλημα (και οι άλλοι μπάλα παίζουν, ξέρετε…). Κι αυτό μάλλον επιτάσσει κάτι παραπάνω από ένα “νταξ μωρέ”…
