Yπάρχουν άνθρωποι που έχουν ένα πρόβλημα για κάθε λύση και εκείνοι που επιλέγουν την -ας πούμε- ορθή οδό: βρίσκουν μια λύση για κάθε πρόβλημα. Ας κάνουμε την υπόθεση πως ο Τσάβι Πασκουάλ βρίσκεται στη δεύτερη κατηγορία -γιατί σε αντίθετη περίπτωση προφανώς και το παιχνίδι θα ήταν χαμένο από τώρα.
Όταν διαπιστώνεις πως το “κλειστό” rotation που έχεις εμπιστευτεί δεν επαρκεί για να οδηγήσει την ομάδα σε επιτυχίες, οφείλεις να αναθεωρήσεις. Και να το ανοίξεις. Γιατί δεν υπάρχει παίκτης που δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα -και αν υπάρχει, κακώς υπάρχει. Δουλειά σου λοιπόν, ως προπονητή είναι να βρεις πώς θα φανεί χρήσιμος στο σύνολο.
Πριν προχωρήσουμε, θα ήθελα να διευκρινιστεί κάτι: όταν αναλαμβάνεις ομάδα ενώ έχει ξεκινήσει η σεζόν, προφανώς και πριν συμφωνήσεις έχεις δει το ρόστερ. Και μάλλον έχεις συνεννοηθεί για κάποιες -λίγες- αλλαγές. Άντε να σου έχει τύχει και καμια έκπληξη και οι αλλαγές να αυξηθούν κατά μία. Nα αλλάξεις όλη την ομάδα, αποκλείεται. Άρα, δεν υπάρχει περιθώριο λάθους -όσο αυστηρό και αν ακούγεται αυτό. Όπως είναι και μάταιο να προσπαθήσεις να εκπαιδεύσεις τους παίκτες σου σε 100 διαφορετικά συστήματα, μονοκοπανιά -γιατί θα “κρασάρουν”. Τώρα, ας προχωρήσουμε.
Μεταξύ των παικτών που βρίσκονται προ του Omnibus Alert είναι ο Ντεμέτρις Νίκολς. Ένας τύπος που όταν κάθισε ο Πασκουάλ στον πάγκο των “πρασίνων” είχε ρόλο, είχε και plays φτιαγμένα για εκείνον (ο Καταλανός “σχεδίαζε” για εκείνον φάσεις, έπειτα από τάιμ άουτ, γεγονός που έδειχνε πως τον πιστεύει και τον εμπιστεύεται).
Τώρα, δεν έχει ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Όχι γιατί ξέχασε όσα μπορεί να κάνει, αλλά επειδή ξεκάθαρα δεν έχει τη ψυχολογία. Μια στιγμή, να εξηγήσω κάτι.
Ο Αμερικανός είναι πολύ συγκεκριμένος παίκτης. Δεν είναι “καθαρό” τριάρι, όπως δεν είναι αρκετά δυνατός (σωματικά) για να ανταποκριθεί με επιτυχία στα “θέλω” της θέσης “4”. Είναι όμως, και ένας από τους καλύτερους σουτέρ στην Ευρώπη. Και όπως κάθε σουτέρ, για να κάνει τη δουλειά του, χρειάζεται ξεκάθαρο ρόλο και να νιώθει πως τον πιστεύει η ομάδα του. Βλέπεις, οι σουτέρ ξέρουν πως δεν μπορούν να φανούν αποτελεσματικοί, αν δεν δουλεύει για εκείνους η ομάδα. Και αυτό συμβαίνει για έναν πολύ απλό λόγο: δεν μπορούν να πάρουν την μπάλα, να ντριμπλάρουν όλο το γήπεδο και να σταματήσουν όπου επιθυμούν, ώστε να εκτελέσουν -βλέπε Τζέιμς.
Αυτό που ζει πια ο Νίκολς είναι η έξοδος σε κάθε λάθος. Άρα, η αυτοπεποίθηση έχει πάει περίπατο. Και το γεγονός ότι δεν είναι καλός αμυντικός, κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα -ως προς την επίσπευση της εξόδου, με τον Καταλανό να μην έχει την πολυτέλεια περισσότερων από δύο κακών αμυντικών στην ίδια πεντάδα. Δεν είναι πολύ εύκολο για εκείνον να ξέρει πως μόνο ο Καλάθης μπορεί να του δώσει εγκαίρως -ώστε να κάνει τη δουλειά του- την μπάλα. Και ενώ στα χαρτιά φαινόταν να είναι ιδανικό συμπλήρωμα του Μπουρούση (στις φάσεις που ο διεθνής σέντερ “τραβά” παίκτες πάνω του, στη ρακέτα και περνά την μπάλα έξω), κάτι τέτοιο δεν ισχύει και στην πράξη -και μάλλον φταίνε και οι δύο ως προς αυτό.
Για να μη σε κουράζω, θα σου πω ότι για να μπορεί να δώσει ο Νίκολς όσα έχει τη δυνατότητα να προσφέρει, χρειάζεται τη χημεία της ομάδας να βοηθήσει την κατάσταση και τον προπονητή του να του δείξει αυτοπεποίθηση. Διαφορετικά, το ρόστερ θα είναι ένα ακόμα μέλος μείον, γεγονός που ξεκάθαρα δεν αντέχει ο Παναθηναϊκός.
🏀 Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο μπάσκετ
