Το παιχνίδι με τον Λεβαδειακό και η νέα κάκιστη εικόνα των ποδοσφαιριστών του “τριφυλλιού” έρχονται να δείξουν ότι πάντα έχει πιο κάτω για μια ποδοσφαιρική ομάδα. Πάντα υπάρχει το χειρότερο και η αλήθεια είναι ότι στον φετινό Παναθηναϊκό, από τα τέλη Οκτώβρη και ύστερα, το παρατηρούμε συχνά. Κάθε εβδομάδα, με κάποιες μικρές εξαιρέσεις, η ομάδα παρουσιάζεται όλο και πιο κακή, όλο και πιο προβληματική και “αρρωσταίνει” τον κόσμο που βλέπει το αγαπημένο του “τριφύλλι” να… μαραίνεται.
Το ματς απέναντι στους Βοιωτούς δεν αντέχει κριτικής. Τι κριτική να κάνεις, άλλωστε, όταν για 90 και βάλε λεπτά, οι ποδοσφαιριστές των “πράσινων” δεν έκαναν ούτε μια σοβαρή ευκαιρία, δεν ανάγκασαν τους φιλοξενούνους να έρθουν κάποια στιγμή σε ποδοσφαιρικό… πανικό και έκαναν ένα παιχνίδι προβλέψιμο από την αρχή ως το τέλος. Η μπάλα στα άκρα, σέντρα κι’ ότι γίνει. Καμία φαντασία, καμία πρωτοβουλία στο “ένας εναντίον ενός”, ποδοσφαιριστές κουρασμένοι και ένας πάγκος δίχως επιλογές. Ο άξονας ήταν κακός, ο Μπεργκ δεν πήρε, με εξαίρεση μια φορά, όταν το βολ πλανέ που επιχείρησε έφυγε άουτ, την μπάλα, όπως θα ήθελε, τα λάθη ήταν πολλά και αν ο Οδυσσέας Βλαχοδήμος δεν πραγματοποιούσε την καταπληκτική επέμβαση στο κοντινό πλασέ του Μάντζιου (έπειτα από τραγικό λάθος του Μέστο), τα πράγματα θα ήταν χειρότερα για το “τριφύλλι” και τους “βασανισμένους” 5.000 οπαδούς του που βρήκαν το κουράγιο και πήγαν στο γήπεδο…
Για τα όσα θλιβερά συμβαίνουν τώρα στον σύλλογο, δεν έχουν ευθύνη οι Μαρίνος Ουζουνίδης και Νίκος Λυμπερόπουλος. Οι άνθρωποι παρέλαβαν μια κατάσταση πολύ κακή και προσπαθούν να τη σώσουν. Δυστυχώς, όμως, για την ομάδα, φαίνεται ότι το κλαμπ δεν μπορεί να σωθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα. Τίποτε δεν μοιάζει τώρα ικανό να αλλάξει αυτή την πολύ κακή εικόνα που παρατηρούμε. Το πιθανότερο είναι, με τις επιστροφές κάποιων ποδοσφαιριστών και με δυο – τρεις μεταγραφές, τα πράγματα κάπως να βελτιωθούν και η ομάδα να διεκδικήσει τη δεύτερη θέση, παίζοντας ένα υποφερτό ποδόσφαιρο. Μέχρι εκεί. Το είπε, άλλωστε, και ο “Λύμπε” στο “πηγαδάκι” που είχε με τους οπαδούς, έξω από τα αποδυτήρια, μετά το τέλος του ματς: “Πρέπει να είμαστε ενωμένοι για να κάνουμε ένα – δυο πράγματα μέχρι το καλοκαίρι. Στη συνέχεια θα προσπαθήσουμε να μεγαλώσουμε ξανά”.
Ολα τα άλλα, η δημιουργία, δηλαδή, ενός μεγάλου Παναθηναϊκό, θέλει χρόνο, σωστές (επιτέλους) επιλογές, πολλή δουλειά, αλλαγή νοοτροπίας σε κάθε επίπεδο και ένα πλάνο σε ποδοσφαιρική λογική, που τόσο πολύ έχει λείψει από το “τριφύλλι”. Γι’ αυτό, για το πλάνο δηλαδή με την ποδοσφαιρική λογική, υπεύθυνοι θα είναι από τη νέα σεζόν οι Ουζουνίδης – Λυμπερόπουλος. Για όλα τα υπόλοιπα, η διοίκηση του Παναθηναϊκού που καλείται να κάνει τα πάντα για να συνεφέρει τον Παναθηναϊκό. Πρώτα με αυτοκριτική και καταγραφή των λαθών που έχουν γίνει και στη συνέχεια με ψύχραιμη αντιμετώπιση της κατάστασης, αλλαγή οπτικής σε αρκετά θέματα, με σκοπό ένα καλύτερο μέλλον και τη δημιουργία μιας μεγάλης ομάδας, πάνω σε σωστές βάσεις.
Υ.Γ.: Η συζήτηση του Νίκου Λυμπερόπουλου με τους φιλάθλους έξω από τα αποδυτήρια και το ύφος αυτής ήταν ένα δείγμα πολιτισμού. Δίχως αφορισμούς, κατάρες, φωνές και ύβρεις, όπως ίσως να συνέβαινε σε άλλη ομάδα. Αλλά με ηρεμία, ψύχραιμες τοποθετήσεις, καθαρό μυαλό και συζήτηση. Με τέτοιες συμπεριφορές και τέτοιο κλίμα μόνο κάτι καλό βγαίνει, σε αντίθεση με πρακτικές άλλες και με “κανιβαλισμούς”. Είναι, επίσης, προς τιμήν του νέου τεχνικού διευθυντή της ομάδας που δεν “κρύφτηκε” και βγήκε μπροστά για να μιλήσει στον κόσμο…
