Και ξανά προς τη δόξα τραβά…
Ο Παναθηναϊκός ετοιμάζεται για ένα ακόμα ιστορικό επίτευγμα, έναν ακόμα τίτλο, από αυτούς που κατακτά, ανελλιπώς από το 1996 και μετά. Γράφει ο Γιάννης Μιχαλάκης.
Κάθε τίτλος που κατακτά ο Παναθηναϊκός, αυτομάτως γίνεται «κλασικός». Παίρνει τη θέση που του αξίζει στην ιστορία της ομάδας, αλλά και ολάκερου του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Δεν είναι λίγο να «παίρνει» μία ομάδα κάθε χρόνο εδώ και 21 ολόκληρα έτη, έναν τουλάχιστον τίτλο, από τους τρεις που διεκδικεί. Πολλοί το ζηλεύουν, κανείς δεν πρόκειται να το καταφέρει ποτέ, είτε αρέσει σε κάποιους, είτε όχι.
Οι «πράσινοι» ετοιμάζονται να τραβήξουν προς τη… δόξα, όχι αυτή της Λευκάδας που νίκησαν σήμερα, αλλά προς τη δόξα ενός τίτλου, που εκτός από «κλασικός», όπως είπαμε, θα είναι και ιστορικός, σημαδιακός. Θα αποτελέσει-αν κατακτηθεί-την αρχή πολλών τελικών στο μέλλον που θα διεξαχθούν με τους όρους που αναμένεται να διεξαχθεί, το ματς του Σαββάτου. Στην έδρα του αντιπάλου. Και ποια έδρα. Το «Nick Galis Hall». Μια έδρα σκληρή και αφιλόξενη. Αλλά είπαμε. Η αξία του ηττημένου, δίνει δόξα στο νικητή (όποιος και αν είναι). Αν όλα του πάνε πρίμα, ο Παναθηναϊκός το Σάββατο το απόγευμα, θα γράψει μία ακόμα χρυσή σελίδα στο τεράστιο και υπέρβαρο… βιβλίο των κατορθωμάτων του. Το ξέρει η ομάδα, το ξέρει ο κόσμος, το ξέρουν και οι αντίπαλοι. Περισσότερα όμως θα πούμε και θα γράψουμε, μετά το παιχνίδι, όταν πια θα γνωρίζουμε το νικητή/τροπαιούχο.
Αναφορικά με το αγωνιστικό σκέλος και συνυπολογίζοντας πάντα τη δυναμικότητα του αντιπάλου, ο Παναθηναϊκός σήμερα έδειξε για μια ακόμη φορά, πως χτίζει στεγανά. Φτιάχνει ένα σπίτι με γερά θεμέλια. Η ομάδα είναι μια γροθιά, οι παίκτες παίζουν στο 101% και ιδρώνουν τη φανέλα. Τι καλύτερο θα μπορούσε να ζητήσει ο Τσάβι; Οι αυτοματισμοί και οι ομορφιές που είδαμε, δεν μπορούν παρά να χαροποιούν τον κόσμο, εντούτοις θα πρέπει να περιμένουμε να τα δούμε, σε διάρκεια και απέναντι σε πιο ανταγωνιστικές ομάδες. Άρης και Ούνιξ Καζάν, έρχονται…
ΥΓ.1: Σε όλους τους παίκτες προφανώς αξίζουν συγχαρητήρια για την προσπάθεια. Αλλά ο Νίκος Παππάς, δικαιούται κάτι παραπάνω. Ο Τσάβι Πασκουάλ, φαίνεται πως είναι ο πρώτος προπονητής του στον Παναθηναϊκό, που παίρνει το maximum από αυτόν. Μεγάλη υπόθεση. Μπορεί να είναι τελικά και η χρονιά του…
ΥΓ.2: Ο τελικός του Σαββάτου, πρέπει να είναι διαφήμιση για το μπάσκετ και τον Παναθηναϊκό. Να πάνε όσοι πάνε και να έρθουν με ασφάλεια, να περάσουν καλά και να μη συμβεί το παραμικρό. Αν έρθει και το κύπελλο μαζί, τότε θα μιλάμε για ένα βήμα μπροστά και θα το εννοούμε.