Φώτσης… forever!

Επίλογος μόνο στον επαγγελματικό αθλητισμό, καθώς ο Αντώνης Φώτσης γουστάρει να παίζει μπάσκετ και θα συνεχίσει να το κάνει. Δεν μπορεί να αποποιηθεί της μοίρας του. Να ξυπνάει κάθε μέρα να πηγαίνει στην προπόνηση, να προετοιμάζεται για τα παιχνίδια, να δίνει τις μάχες του μέσα στο παρκέ, να τα «μπουμπουνάει» με παγωμένο-όχι απλά κρύο-αίμα. Αυτός είναι ο Αντώνης Φώτσης.

Οπαδιλίκι δεν πούλησε ποτέ. Το είπε άλλωστε και ο ίδιος στην ανακοίνωσή του. Ανήσυχο πνεύμα, ήθελε να δοκιμάζει την τύχη του είτε αυτό αφορούσε το ΝΒΑ, είτε άλλες ομάδες στην Ευρώπη. Στην Ελλάδα, τα είπαμε. Μόνο Παναθηναϊκός.

Σε προηγούμενο κείμενο, είχα αναφερθεί σε ιστορικό λάθος του Παναθηναϊκού στην περίπτωση Φώτση. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τι ακριβώς έγινε ή ελέχθη μεταξύ των δύο πλευρών. Συνεπώς μια κρίση σε ό,τι έγινε, θα ήταν λανθασμένη.

Αυτό που κρατώ όμως είναι το ότι ο Παναθηναϊκός δεν κράτησε τη σημαία του ψηλά. Δεν ξέρω πόσο προσπάθησε ο Παναθηναϊκός, ούτε πόσο προσπάθησε ο ίδιος ο Φώτσης. Εγώ στέκομαι στην ομάδα. Έπρεπε να τον δέσει… στο ΟΑΚΑ να μην τον αφήσει να φύγει. Αυτό πιστεύω εγώ, αυτό θα έκανα εγώ αν ήμουν ο κουμανταδόρος της ομάδας.

Όμως δεν έχει νόημα πια να το συζητάμε αυτό. Άλλωστε κανέναν δεν ενδιαφέρει η δική μου γνώμη. Αυτό με το οποίο όλοι ασχολούνται είναι ο Φώτσης και έτσι θα πρέπει να είναι. Ο μεγάλος batman του τριφυλλιού αφήνει την αγαπημένη του φανέλα με το «9» πίσω και πάει να παίξει εκεί όπου κάποτε ξεκίνησε. Ο τελευταίος των μεγάλων. Πλέον δεν υπάρχει τίποτα που να συνδέει τον Παναθηναϊκό της «χρυσής» εποχής με τον νέο Παναθηναϊκό. Έτσι είναι η ζωή, κάνει κύκλους.

Εμείς θα θυμόμαστε για πάντα τον Φώτση και ο Παναθηναϊκός θα ξανακάνει τον κύκλο του και θα επιστρέψει στις μεγάλες ευρωπαϊκές επιτυχίες. Αυτό που μετράει πάνω απ’ όλα, είναι το ότι οι φίλοι του Παναθηναϊκού, έχουν ένα ακόμα πράγμα για το οποίο μπορούν να είναι υπερήφανοι. Δεν είναι και λίγο πράμα αυτό…