Η νίκη του Παναθηναϊκού στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό είναι πέρα για πέρα δίκαιη. Το λέγαμε και το γράφαμε και πριν από το μεγάλο ματς ότι τέτοια παιχνίδια τα παίρνουν οι ομάδες που τα θέλουν περισσότερο και που το… μάτι των παικτών τους γυαλίζει όταν μπουν στον αγωνιστικό χώρο. Αυτά τα στοιχεία τα είχε το “τριφύλλι”, που παρουσίασε ένα σύνολο συμπαγές, το οποίο αφού εγκλώβισε τα ατου των “ερυθρόλευκων”, βγήκε μπροστά, “χτύπησε” στο κατάλληλο σημείο και πήρε μια πολύ σημαντική νίκη από κάθε άποψη.
Νίκη, η οποία διατηρεί την ομάδα σε επαφή με την κορυφή και το κυριότερο, νίκη που στέλνει μηνύματα σε κάθε κατεύθυνση: Ο Παναθηναϊκός των χιλίων οικονομικών και διοικητικών προβλημάτων είναι εδώ, συνεχίζει και θα συνεχίσει, αρκεί να μη διαλυθεί σε μεγάλο βαθμό η φετινή ομάδα και στη συνέχεια να βρεθεί, επιτέλους, ο άνθρωπος ή οι άνθρωποι που έχουν τη δυνατότητα να τον ξανακάνουν μεγάλο σε κάθε επίπεδο.
Στο αγωνιστικό κομμάτι, ο Μαρίνος Ουζουνίδης και οι παίκτες του παίρνουν άριστα. Με εξαιρετικό στήσιμο, με πίεση στις γραμμές και με υπομονή στο δημιουργικό κομμάτι, η ομάδα επικράτησε άνετα του Ολυμπιακού. Αν, μάλιστα, ο Εβρίτης τεχνικός διέθετε περισσότερες ποιοτικές λύσεις στο ρόστερ, τότε το σκορ θα μπορούσε να ήταν μεγαλύτερο και οι “πράσινοι” θα μετέτρεπαν την επικράτηση σε έναν μεγάλο θρίαμβο. Έβγαζε… μάτι το παραπάνω.
Ακόμη κι έτσι, όμως, η νίκη ήρθε και οι “πράσινοι” έκαναν ξανά περήφανο τον κόσμο, ο οποίος είχε άψογη συμπεριφορά, δημιουργώντας εκπληκτική ατμόσφαιρα δίχως παρατράγουδα και άλλες… αμαρτίες του παρελθόντος, στη Λεωφόρο.
Βιγιαφάνιες, Μολέδο, Κουρμπέλης και Χίλιεμαρκ ήταν οι κορυφαίοι του “τριφυλλιού”. Από κοντά και οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές που ακολούθησαν πιστά τις οδηγίες του προπονητή τους, σε ανασταλτικό και δημιουργικό πλαίσιο και “ισοπέδωσαν” τον Ολυμπιακό, ο οποίος έδειξε να τα έχει… χαμένα από το πρώτο 10λεπτο και μετά, με εξαίρεση τις δυο ευκαιρίες που έκανε προς το τέλος, όταν η κούραση είχε κάνει την εμφάνισή της στους γηπεδούχους. Τότε, που χρειάστηκε ο Οδυσσέας Βλαχοδήμος με δυο καίριες επεμβάσεις για να κρατήσει το μηδέν στην εστία της ομάδας.
Πρέπει όλοι να υποκλιθούμε στον Μαρίνο Ουζουνίδη. Ο άνθρωπος αυτός, μαζί με τους συνεργάτες του και τους ποδοσφαιριστές του, παλεύουν σχεδόν μόνοι τους και καταφέρνουν όχι μόνο να παρουσιάζουν ένα αξιοπρεπές σύνολο, αλλά μια άκρως ανταγωνιστική ομάδα, η οποία, πλέον, καλείται να βρει σταθερότητα στην απόδοσή της και στα εκτός έδρας παιχνίδια.
Με τα προβλήματα να είναι άπειρα, με τα ταμεία σχεδόν “στεγνά”, με τις πωλήσεις αναγκαίες και με το μέλλον αβέβαιο, ο προπονητής του Παναθηναϊκού έχει καταφέρει να κρατήσει τους παίκτες του συγκεντρωμένους μόνο στο αγωνιστικό κομμάτι και να “χτίζει” σιγά – σιγά μια ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης. Μια ομάδα, η οποία όχι μόνο αρνείται να πεθάνει, αλλά αντιστέκεται, επιμένει και κανείς δεν ξέρει που μπορεί να φτάσει. Το respect είναι λίγο…
Τα δύσκολα αφορούν την επόμενη μέρα. Με τα μέχρι τώρα δεδομένα, απαιτούνται πωλήσεις βασικών παικτών για να βγει η χρονιά και στη συνέχεια παραμένει άγνωστο τι μέλλει γενέσθαι με τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό. Διότι, πολύ απλά, ενδιαφέρον από επενδυτή ή επενδυτές δεν έχει προκύψει, εκτός από την κίνηση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, η οποία δεν προχώρησε, λόγω της γνωστής διαφωνίας με τον Γιάννη Αλαφούζο στο οικονομικό.
Είναι απορίας άξιο, πως οι έχοντες δεν βλέπουν ότι όχι μόνο υπάρχει “φως”, αλλά και μεγάλη ελπίδα για κάτι καλύτερο αν ενεργοποιηθούν, βγουν μπροστά, βάλουν χρήματα και έχουν όραμα για να σώσουν αυτή την ομάδα. Είναι ξεκάθαρο ότι η προσπάθεια που γίνεται στο αγωνιστικό κομμάτι και η συσπείρωση που υπάρχει, πλέον, στην ομάδα, αποτελούν στοιχεία ευνοϊκά γι αυτόν ή αυτούς που θα θελήσουν να βοηθήσουν. Κι αν το κάνουν, δεν πρόκειται να χάσουν.
Μιλάμε για τον Παναθηναϊκό. Για έναν τεράστιο σύλλογο, με δυναμική, κάτι το οποίο φαίνεται ακόμη και τώρα, σε μια από τις πιο δύσκολες περιόδους της ιστορίας. Ας μην ολοκληρωθεί το έγκλημα της διάλυσης. Ας βρεθεί η λύση, προτού να είναι αργά και ας δουν αυτοί που πρέπει ότι η σπίθα υπάρχει για να ανάψει ξανά την… Παναθηναϊκή φωτιά. Ας το τολμήσουν.
