Πριν από το παιχνίδι με τον Ατρόμητο ο τηλεοπτικός φακός έκοβε βόλτες στις εξέδρες του Απόστολος Νικολαΐδης. Ο κόσμος λίγος. Ο κόσμος, άλλωστε, κουράστηκε. Μπούχτισε. Δεν αντέχει άλλο την κατάσταση και σταδιακά όλο και περισσότεροι γυρίζουν την πλάτη. Είναι δεδομένο πως όταν υπάρξει η ελπίδα, θα επιστρέψουν. Μπορεί να λέμε πως στα δύσκολα πρέπει να στηρίζεις, όμως θα πρέπει να δικαιολογήσουμε όσους πλέον δεν αντέχουν αυτή τη μιζέρια που βγάζει ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός. Μια μιζέρια που ξεκινάει από τη διοίκηση.
Ευτυχώς, υπάρχουν κάποιοι ακόμα που μπορούν να χαρίσουν έστω ένα χαμόγελο στον κόσμο του Παναθηναϊκού. Κι αυτοί είναι ο Ουζουνίδης και οι παίκτες του. Στις βόλτες του τηλεοπτικού πλάνου, ο σκηνοθέτης έδωσε εντολή να σταματήσει αυτό σε έναν πιτσιρικά. Φορούσε τη φανέλα του Παναθηναϊκού, το χέρι του είχε… ξεφύγει από εκείνο του πατέρα του. Ο πιτσιρικάς χαμογελούσε και χτυπούσε παλαμάκια. Η παιδική αθωότητα του επέτρεπε να μη γνωρίζει τι σημαίνουν προσφυγές, τι σημαίνει αφαίρεση βαθμών, τι σημαίνει αποχή από τις προπονήσεις. Ο μικρός αρπάζει τον μπαμπά του από το χέρι και τρέχει να απολαύσει ποδόσφαιρο. Όσο έχει απομείνει στην Ελλάδα. Κι όσο έχει απομείνει στον Παναθηναϊκό.
Οι παίκτες έκαναν τον πιτσιρικά να φύγει χαμογελαστός και μετά το τέλος του ματς. Χαρούμενος για τη νίκη. Αύριο που θα πάει στο σχολείο, θα το κάνει με το χαμόγελο. Θα πει στους φίλους του πως είδε το γκολ του Μουνιέ, τις επεμβάσεις του Βλαχοδήμου, την υπερπροσπάθεια του Κουρμπέλη, την κατάθεση ψυχής του Κάτσε. Πως είδε παίκτες που παλεύουν. Κόντρα σε όλους και σε όλα. Κόντρα σε θεούς και δαίμονες. Το έχω γράψει ξανά: αυτοί οι παίκτες και αυτός ο προπονητής της φετινής σεζόν αξίζουν την αναγνώριση απ’ όλους. Όχι για την αξία τους, αλλά για την πίστη τους προς τη φανέλα που φορούν. Δεν είναι απλά οι τελευταίοι που φταίνε. Είναι αυτοί που δεν φταίνε καθόλου. Αξίζουν τα πάντα, αλλά έχουν ελάχιστα. Και δεν αξίζουν κοροϊδία, όπως αυτή που βιώνουν από τη διοίκηση.
Ο πιτσιρικάς θα πάει και την επόμενη φορά στο γήπεδο, δίχως να γνωρίζει τίποτα απ’ τα άσχημα που συμβαίνουν. Ας κάνουμε όλοι μια ευχή γι’ αυτόν. Να διώξει ο Παναθηναϊκός ετούτο τον εφιάλτη που ζει. Να επιστρέψει ξανά στην κανονικότητα. Στα φυσιολογικά. Κι όταν ο πιτσιρικάς μεγαλώσει, να εξακολουθούν να μην τον απασχολούν αφαιρέσεις βαθμών και αποχή από τις προπονήσεις. Όχι γιατί δεν θα ξέρει πια. Αλλά γιατί δεν θα υπάρχουν στον Παναθηναϊκό…
