Κάθε παιχνίδι που περνάει ο Παναθηναϊκός κάνει νίκες πιο σημαντικές από τις προηγούμενες. Η ομάδα βγάζει υγεία στο γήπεδο, έχει συγκεκριμένο πλάνο -ανάλογα με τις συνθήκες του αγώνα- και οι παίκτες απαλλαγμένοι από τις περσινές τραγικές καταστάσεις με τα οικονομικά είναι αφοσιωμένοι αποκλειστικά στις προπονήσεις και το γήπεδο.
Στον πάγκο βρίσκεται ο Γιώργος Δώνης, που από το καλοκαίρι έχω γράψει, ότι είναι ευλογία, το γεγονός, ότι ανέλαβε την ομάδα, έστω και αν οι συνθήκες ήταν αντίξοες. Χθες, στη Λάρισα είδαμε έναν Παναθηναϊκό που «δάγκωνε» πάνω σε ένα γήπεδο-χωράφι, που είναι απορίας άξιο, πως η Σούπερ Λίγκα έχει δώσει άδεια να γίνονται αγώνες εκεί. Ένας αγωνιστικός χώρος, επικίνδυνος για την σωματική ακεραιότητα των παικτών. Και όμως, αυτό δεν εμπόδισε την ομάδα του Δώνη να φτάσει σε μία άνετη νίκη, κόντρα σε μία ομάδα, που είναι δυσκολοκατάβλητη στην έδρα της.
Η βαθμολογία λέει 3 βαθμοί, φανταστείτε να έλεγε 9. Ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε άνετα να ονειρεύεται ότι μπορεί να μείνει ψηλά και να διεκδικήσει αυτό που έμοιαζε με ανέκδοτο στην αρχή της σεζόν. Δεν είπα να το πάρει, είπα να ονειρευτεί. Διότι για να το πάρεις στην Ελλάδα, πρέπι να είσαι δυνατός και εκτός γηπέδου και ο Παναθηναϊκός είναι ανύπαρκτος εκτός γηπέδου σε όλα τα επίπεδα.
Πλέον, ο στόχος μπορεί να είναι η έξοδος στην Ευρώπη και είναι εφικτός, ακόμα και αν έρθουν οι στραβές, που θα έρθουν κάποια στιγμή για την ομάδα. Τα παιδιά γίνονται άνδρες, είπε ο Δώνης και έχει δίκιο. Ο Μπουζούκης τρώει κλωτσιές και δεν καταλαβαίνει τίποτα. Συνεχίζει και δίνει ασίστ (όπως στο πρώτο γκολ) και να έχει συμμετοχή στο γκολ (όπως στο δεύτερο του Γιόχανσον). Ο Μαυρομάτης σηκώνεται στον αέρα και με δύναμη κερδίζει τις μονομαχίες, λες και παίζει χρόνια (το πέναλτι ήταν μία άτυχη στιγμή, που δεν σβήνει την σπουδαία του εμφάνιση).
Ο Καμπετσής αν και άρρωστος χθες με πυρετό, έτρεξε, πάλεψε σαν άνδρας και βοήθησε όσο μπορούσε. Τον Χατζηγιοβάνη δεν τον βάζω στα μωρά. Διότι είναι άνδρας από πέρυσι. Πήρε τις συμμετοχές του, «ψήθηκε» και φέτος είναι πιο έτοιμος από ποτέ. Κάθε ματς και καλύτερος, πιο ουσιαστικός, πιο αποτελεσματικός. Χθες έγινε και σκόρερ με το πέναλτι, που του το έδωσε ο Δώνης -και καλά έκανε- απαντώντας θετικά στο αίτημα του 21χρονου μεσοεπιθετικού.
Οι άνδρες είναι εδώ και έτοιμοι για όλα. Με έναν μαέστρο στον πάγκο, που χθες με το 4-3-3 αρχικά και το 5-4-1 στη συνέχεια «κλείδωσε» το παιχνίδι, δίνοντας ένα άνετο και πειστικό τρίποντο στην ομάδα. Εκτός από τον Μπουζούκη και τον Χατζηγιοβάνη, στους πρωταγωνιστές της νίκης ήταν και ο Ματίας Γιόχανσον. Δύο γκολάρες έβαλε ο Σουηδός μπακ με το ….μαλλί (και όμως δεν χαιρόμαστε τις γκολάρες του Ματίας, αλλά κράζουμε το χρώμα των μαλλιών του). Με καταπληκτική κίνηση στον χώρο και πλασέ στο πρώτο γκολ και με εκπληκτική ατομική προσπάθεια στο δεύτερο γκολ.
Σαν και τώρα θυμάμαι τέτοια εποχή πέρυσι τα σχόλια περί άμπαλου, παλαίμαχου και παλτού, που διάβαζα. Δεν εννοώ τους οπαδούς, που δεν είναι υποχρεωμένοι να ξέρουν ότι ο παίκτης δεν είχε κάνει προετοιμασία, αφού είχε έρθει ελεύθερος από την Άλκμααρ, για να αποτελέσει την εναλλακτική λύση του Κουλιμπαλί, αλλά στην πράξη φαίνεται, ότι είναι καλύτερός του.
Ο Παναθηναϊκός του Δώνη με το τρία στα τρία κάνει πορεία …πρωταθλητισμού, αλλά το κυριότερο για μένα είναι ότι έχει ξεσηκώσει πάρα πολλούς φίλους της ομάδας από τον καναπέ. Θα φανεί στο επόμενο ματς στο ΟΑΚΑ. Ο Παναθηναϊκός ζωντανεύει και πάλι, ξυπνάει. Αρκεί να μην ρίξουν -πάλι- την καρδάρα με το γάλα από την διοίκηση. Είτε την νυν, είτε την επόμενη. Όπως έγινε τα τελευταία χρόνια.
*Ρεσιτάλ διαιτησίας από τον Κομίνη. Πραγματικά άψογος σε όλες τις αποφάσεις του. Μακάρι ο Παναθηναϊκός να έχει τέτοιες διαιτησίες και στη συνέχεια.
