Αν πριν από το παιχνίδι με την ΑΕΚ, το θεωρητικά εκτός έδρας, έλεγε κάποιος πως ο Παναθηναϊκός θα φύγει με την ισοπαλία, θα το… αγόραζε δίχως δεύτερη σκέψη. Έχουμε πει πολλές φορές πως ο συγκεκριμένος Παναθηναϊκός βλέπει την ψαλίδα να ανοίγει σε σχέση με τους άλλους μεγάλους και οποιαδήποτε ισοπαλία, ιδιαίτερα αν είναι εκτός έδρας, είναι ένας κερδισμένος βαθμός. Και όχι δύο χαμένοι.
Βλέποντας το παιχνίδι του Σαββάτου, όμως, με τη μορφή που είχε και με την τραγική εικόνα της ΑΕΚ, ο Παναθηναϊκός μπορεί να νιώθει μέχρι και αδικημένος που τελείωσε με 0-0. Άλλωστε, οι πράσινοι ήταν εκείνοι που είχαν τις δύο μεγαλύτερες ευκαιρίες στο παιχνίδι. Το τετ α τετ του Μακέντα και την κεφαλιά του Κουρμπέλη λίγο πριν το φινάλε. Να ανοίξουμε εδώ μια παρένθεση και να πούμε πως όσο ο Ιταλός συνεχίζει να απογοητεύει τόσο σε φάσεις εύκολες και σε τετ α τετ, τόσο ο Παναθηναϊκός θα αρχίσει να επεξεργάζεται το ενδεχόμενο να βρει ένα καλύτερο και σίγουρα πιο αποτελεσματικό φορ το ερχόμενο καλοκαίρι, με την προϋπόθεση φυσικά να πάρει την αδειοδότηση.
Ο Μακέντα με τις ευκαιρίες που χάνει θα μπορούσε να έχει τελειώσει παιχνίδια που ο Παναθηναϊκός δεν πήρε εν τέλει τίποτα. Και δεν υπάρχουν περιθώρια για… δοκιμές. Επιστρέφοντας στο ματς του Σαββάτου, ο Παναθηναϊκός παίρνει άριστα στην προσέγγιση που είχε από τη μέσα και πίσω. Ο Δώνης είχε διαβάσει καλά όλα όσα είχε στο μυαλό του ο Χιμένεθ, είχε μελετήσει πολύ καλά τα ατού της, έσβησε από το γήπεδο τον Πόνσε, δεν επέτρεψε στην αντίπαλό του να απλώσει το παιχνίδι της και να γίνει απειλητική από τα άκρα, φορτώνοντας τις πλευρές όταν ο Παναθηναϊκός αμυνόταν.
Η απουσία του Μάνταλου σαφώς και στέρησε από την ΑΕΚ λίγη παραπάνω ποιότητα, που ίσως να την είχε ανάγκη, αλλά και η απουσία του Μπουζούκη στέρησε από τον Παναθηναϊκό την ευκαιρία να βγάλει καλύτερες κόντρα επιθέσεις και να απειλήσει περισσότερο σε σετ παιχνίδι. Ήταν ένα τεστ για όλη την ομάδα του Παναθηναϊκού η απουσία ενός παιδιού που εξελίσσεται σε ηγέτη και δυστυχώς δεν το πέρασε το συγκεκριμένο τεστ στο οργανωτικό κομμάτι. Ο Μπουζούκης είναι απαραίτητος για τον Παναθηναϊκό και κάθε φορά που θα απουσιάζει θα βλέπουμε φτωχή εικόνα μεσοεπιθετικά, αφού κανείς άλλος δεν μπορεί να κάνει με επιτυχία όσα προσφέρει αυτός. Να παγώσει τον ρυθμό, να δει τις τρύπες, να κουβαλήσει καλά την μπάλα, να απειλήσει από μακρινή απόσταση. Γενικά ο Παναθηναϊκός δεν έχει την πολυτέλεια να του λείπουν βασικοί παίκτες.
Είδαμε, για παράδειγμα, πόσο σημαντικός είναι ο Κουλιμπαλί, είχαμε διαπιστώσει πόσο έλειψε ο Κουρμπέλης όταν ήταν τραυματίας, είδαμε πως δεν έχει την ίδια φαντασία στο παιχνίδι όταν λείπει ο Χατζηγιοβάνης. Το ρόστερ είναι πολύ “κοντό” και το καλοκαίρι πρέπει να γίνει ξεσκαρτάρισμα. Ο βαθμός εν τέλει αφήνει ικανοποιημένο τον Παναθηναϊκό μόνο και μόνο επειδή βγάζει κέρδος από ένα ντέρμπι. Και του φτιάχνει την ψυχολογία εν όψει του τρίτου σερί ντέρμπι, αυτή τη φορά με τον Ολυμπιακό. Ελπίζω να φτιάξει και η ψυχολογία του κόσμου και τουλάχιστον σ’ αυτό το παιχνίδι να δούμε ένα ΟΑΚΑ όπως το είδαμε στον πρώτο γύρο σε ματς όπως με τον Πανιώνιο και με την ΑΕΚ.
