Ο Νικόλας Βασιλαράς γράφει πως ΑΥΤΟΣ ο Παναθηναϊκός είναι ικανός ακόμη και για να σηκώσει το 7ο ευρωπαϊκό.
Φέρτε να πιω να ξημερωθώ… Τι ομαδάρα ήταν αυτή ρε μάγκες και τι μπασκετάρα παίξαμε μέσα στο Μιλάνο; Πόσα καιρό είχαμε να δούμε τέτοια διαστημική εμφάνιση σε ματς do or die και πόσα χρόνια πίσω μας γύρισε; Γιατί αυτό που καμαρώσαμε κόντρα στο Μιλάνο ήταν ο ΠΑΛΙΟΣ Παναθηναϊκός. Αυτός που είναι… αλλιώς, που είναι από άλλο πλανήτη και που όποιος βρεθεί απέναντι του βαράει προσοχές. Μοιάζει ανέκδοτο και τραγική ειρωνεία που η ομάδα αυτή δεν είναι ΗΔΗ στην 8άδα.
Οπως θα έμοιαζε και με καλαμπούρι όμως αν πριν από δυο μήνες έλεγες και μόνο ότι θα το διεκδικούσες με όσα βλέπαμε και με τα μάτια μας να πονάνε. Για τρελό θα σε πέρναγαν και όχι άδικα. Μέχρι που ήρθε ο Ρίκαρος, γύρισε το τσιπάκι και έγιναν δυνατά τα αδύνατα. Είδαμε απίστευτα πράγματα στην Ιταλία, είδαμε την τέλεια και την απόλυτη εμφάνιση. Και μπορεί να βάλαμε παρά τρεις πόντους εκατό, να φάγαμε στο πρώτο ημίχρονο 47 αλλά το ματσάκι τελικά από την άμυνα το πήραμε και όχι από την επίθεση. Στην αρχή ο Πιτίνο έριξε Κιλπάτρικ και Καλάθη πάνω στον παλιόφιλο τον Μάικ και στο δεύτερο τον Θανάσαρο που τον κατάπιε. Τον καθάρισε σαν αυγό, τον εκτροχίασε και μαζί με αυτόν έστειλε για… βρούβες ολόκληρη την Αρμάνι.
Το μπασκετικό φαινόμενο που λέγεται Νικ έκανε σημεία και τέρατα παίζοντας παρακαλώ 39 λεπτά (!), ο Λάνγκφορντ έγραφε σταθερά και αμείωτα και ο Τόμας έκανε ματσάρα και απίστευτη ζημιά στους Ιταλούς. Με τέτοια εμφάνιση η Αρμάνι δεν μπορούσε να είχε καμία τύχη και ο Παναθηναϊκός έφτασε στην πιο τσαμπουκαλεμένη νίκη των τελευταίων ετών. Μια νίκη που ήρθε στο κατάλληλο τάιμινγκ, που έρχεται να κολλήσει με τις προηγούμενες και δείχνει ότι το θηρίο όχι απλά ξύπνησε αλλά έχει αρχίσει και… τρώει κόσμο. Αυτός ο Παναθηναϊκός είναι ικανός για πολύ μεγάλα, για τεράστια, πράγματα. Μπορεί ακόμη και να σηκώσει το έβδομο ευρωπαϊκό.
Ναι, μην… βαράτε. Είπαμε ΑΥΤΟΣ ο Παναθηναϊκός. Γιατί είναι και ο άλλος, εκείνος του δευτέρου μέρους με την Μπασκόνια που μπορεί να πάει άκλαφτος. Για μένα πάνω απ’ όλα είναι θέμα ψυχολογίας και αποδυτηρίων. Πάντα ήταν καλοί παίκτες, απλά δεν τους έβγαινε μέσα στο γήπεδο. Τώρα έχουν απογειωθεί, έχουν μάτια που γυαλίζουν και βγάζουν απίστευτη τρέλα και πώρωση, προερχόμενη 100% από τον Πιτίνο. Υπάρχει απίστευτο δέσιμο και συσπείρωση, αρκεί να δει κανείς τα βίντεο που ανεβάζουν οι παίκτες στα social media και θα το καταλάβεις. Κι όλα αυτό το “πράγμα” βγαίνει και μέσα στο γήπεδο, σαρώνοντας τους πάντες και τα πάντα.
Να μην ξεχάσουμε όμως και κάτι τελευταίο. Την απίστευτη εξέδρα που είχε η τριφυλλάρα ΚΑΙ στο Μιλάνο. 400 και βάλε Παναθηναϊκοί σε ένα απίστευτο πάρτι από τα παλιά, σε μια κερκιδάρα με τρελό παλμό. Και για να μην μπερδεύεστε ορισμένοι είναι οι ΙΔΙΟΙ που πολλοί από εσάς σταυρώνετε στα social media. Είναι η ΘΥΡΑ 13 που με όποια λάθη της λατρεύει παθολογικά τον Παναθηναϊκό και αποτελεί την κινητήριο δύναμή του. Εκεί που υπάρχει ΚΑΝΟΝΙΚΗ διοίκηση φυσικά. Γιατί εκεί αρχίζουν και τελειώνουν ΟΛΑ…
Ραντεβού στο ΟΑΚΑ με την Ρεάλ. Σε ένα ακόμα “δικό μας” βράδυ…