Στο ίδιο έργο θεατές λοιπόν. Με αυτή τη Λαμία που κοντεύουμε να την κάνουμε… Μπαρτσελόνα ρε αδερφέ. Αν και το θέμα δεν είναι ούτε οι δυο πόντοι που χάθηκαν, ούτε η κατάρα της Φθιώτιδας που συνεχίστηκε. Είναι η ανώμαλη προσγείωση, είναι το εκ νέου ξενέρωμα όλων όσων είχαν ψηθεί με την εξαιρετική καλοκαιρινή εικόνα.
Δεν ήταν εύκολο αυτό που είχε πετύχει μέσα σε ένα μήνα ο Παναθηναϊκός. Σκεφτείτε τον περσινό απογοητευτικό δεύτερο γύρο, σκεφτείτε με πόσο κόσμο στις εξέδρες ξεκίνησες και με πόσους τελείωσες. Ολους αυτούς ήθελε πολύ κόπο για να τους φέρεις πάλι πίσω αλλά είχε γίνει καλή «δουλειά». Το βλέπατε γύρω σας, το ακούγατε σε οποιαδήποτε συζήτηση, γενικότερα είχε αρχίσει και πάλι να υπάρχει ξανά ενδιαφέρον για το ποδοσφαιρικό τμήμα.
Φυσικά και δεν ήρθε η καταστροφή. Ποτέ δεν έρχεται άλλωστε από την πρώτη αγωνιστική και στο τέλος της ημέρας μακάρι το πρόβλημά μας να ήταν το 1-1 στη Λαμία και να είχαμε λύσει όλα τα υπόλοιπα. Ούτε αν κερδίζαμε θα πηγαίναμε για πρωτάθλημα. Απλώς ήταν μια καλή ευκαιρία να εξαργυρώσεις την εικόνα σου στα φιλικά, να ξεκινήσεις με το δεξί, να βρεις αυτοπεποίθηση και να συσπειρώσεις ένα κομμάτι του κόσμου δίπλα σου. Αυτό πλέον παίρνει μια μικρή αναβολή…
Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι ο Παναθηναϊκός επί της ουσίας… δεν κατέβηκε στη Λαμία. Ηταν σκιά του εαυτού του, δεν είχε ούτε μισό παίκτη που να ξεχώρισε, δεν έκανε ούτε φάση. Παρουσίασε τη γνωστή παιδική ασθένεια στα μετόπισθεν δεχόμενος ένα γκολ από (διπλή) γκέλα ενώ είδε έναν ακόμη διαιτητή να ασελγεί πάνω του. Το 0-1 με το πέναλτι του Βύντρα έγινε 1-0. Κλασικά εικονογραφημένα δηλαδή. Όχι, δεν χάσαμε τη νίκη από αυτό, αλλά την χάσαμε ΚΑΙ από αυτό.
Στο τέλος της ημέρας βέβαια μπορεί να είμαστε και ευχαριστημένοι. Που μέσω του VAR πήραμε έστω και ένα πέναλτι. Γιατί δίχως τα παιδιά με τα σουβλάκια στο μπουθ δεν θα παίρναμε ούτε και αυτό. Εχει ξαναγίνει, φωνάζαμε και μας περνάγανε για τους τρελούς του χωριού. Μιας και ο λόγος για το περιστατικό που κατέγραψε η κάμερα με τα πιτόγυρα και το διακωμώδησαν οι πάντες ας πω και εγώ τη γνώμη μου. Το θέμα λοιπόν δεν είναι αν παραγγέλνουν σουβλάκια ή… βίζιτες, το θέμα είναι να κάνουν τη δουλειά τους. Και ΕΙΔΙΚΑ στο Καραϊσκάκη δεν την έκαναν.
Ή μήπως αυτή ήταν η… δουλειά τους τελικά;
