Ο Νικόλας Βασιλαράς γράφει για την πολύ σημαντική νίκη στο Περισέρι και την… σημαντικότερη ανάγκη να βρει η ομάδα σταθερότητα.
Ολες τις νίκες τις έχεις ανάγκη, αυτή όμως την είχες λιγάκι παραπάνω. Και την πήρες. Ο Παναθηναϊκός ήταν ξανά… Παναθηναϊκός, θύμισε δηλαδή επιτέλους σε πολλά την ομάδα του καλοκαιριού και πήρε ένα κρίσιμο τρίποντο που εκτός από βαθμολογική ανάσα φτιάχνει και την ψυχολογία εν όψει της δύσκολης συνέχειας.
Ενα καυτό τριήμερο, με πολλές εξελίξεις, βόμβες και ανατροπές, οι πράσινοι το έκλεισαν με τον καλύτερο τρόπο, αγοράζοντας χρόνο και ηρεμία. Ηταν μια εμφάνιση κοντά στα στάνταρ που θέλουμε να βλέπουμε (τηρουμένων ΠΑΝΤΑ των αναλογιών), αλλά επειδή το τριφύλλι έχει την… κακή συνήθεια να μας ξενερώνει μόλις πούμε μια καλή κουβέντα ας περιμένουμε να δούμε και τη συνέχεια.
Απόλυτος πρωταγωνιστής δίχως άλλο ο Τάσος Χατζηγιοβάννης ο οποίος… κέρασε με γκολ για την συμφωνία σε νέο τριετές συμβόλαιο. Μια συμφωνία η οποία πέρασε από χίλια κύματα αλλά τελικώς επετεύχθη προς όφελος και των δύο πλευρών. Ο παίκτης σαφώς και έπρεπε να μείνει, για μένα κακώς σηκώθηκε τόση σκόνη και προφανώς κακώς στοχοποιήθηκε κιόλας ότι και καλά δεν θέλει να μείνει, όμως τέλος καλό όλα καλά. Και επειδή μάλιστα έγινε και τόσο μεγάλος ντόρος είναι ακόμη πιο αυξημένες και οι απαιτήσεις από τον πιτσιρικά.
Μια συμφωνία που σύμφωνα με τον… αστικό μύθο έγινε επειδή έφυγε ο Νταμπίζας. Αυτός δηλαδή που είχε εισηγηθεί την παραμονή του, που ήταν σε διαδικασία διαπραγμάτευσης με την πλευρά του και που γνώμη μου είναι ότι με τον άλφα ή τον βήτα τρόπο θα βρισκόταν η άκρη. Τι να πω, μακάρι να ήταν ο πρώην τεχνικός διευθυντής το πρόβλημα, να αφήσει εποχή ο πιτσιρικάς και γενικά να αρχίσει να πετάει η ομάδα. Το τελευταίο χλωμό το βλέπω ή τέλος πάντων αν συμβεί δεν θα είναι αυτός ο λόγος.
Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι και πέραν της παρουσίας του Χατζηγιοβάννη αλλά και του εντυπωσιακού Μπουζούκη ο Παναθηναϊκός ήταν συνολικά ομάδα. Με όλη τη σημασία της λέξης. Καλά στημένος, δεμένος, συμπαγής. Με άριστη αμυντική λειτουργία που δεν επέτρεψε στον Ατρόμητο να βγάλει φάσεις. Αλλά και με τα κλασικά θέματα μπροστά. Δίχως πολλές κλασικές φάσεις. Ηθελε δηλαδή αλλά δεν μπορούσε. Και είναι κρίμα παιχνίδια που πρέπει και μπορείς να τα τελειώσεις να τα αφήνεις στο γκολ.
Η πολύ καλή ανασταλτική λειτουργία δεν είναι τυχαία καθώς ήρθε σε συνέχεια και άλλων παιχνιδιών. Ούτε στη Νέα Σμύρνη δέχτηκες γκολ, ούτε τώρα, ενώ αυτό της Ξάνθης δεν έπρεπε να μετρήσει. Ένα κι αυτό με το… ζόρι πέτυχε ο Ολυμπιακός, ενώ σκεφτείτε τι γινόταν πριν. Θυμηθείτε τους εφιάλτες με Αρη και ΟΦΗ πχ… Σε κάθε περίπτωση μετά από καιρό η ομάδα έκανε ένα βήμα προς τα μπροστά, η διάρκεια θα δείξει αν ξεπερνάει την κρίση ή έχουμε δρόμο ακόμα…
⚽ Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο ποδόσφαιρο
