Ένας μοναδικός «κατάσκοπος»!

Πάει και ο Γιάννης Καλογεράς. Ταξίδεψε, για την γειτονιά των αγγέλων και έκανε την Παναθηναϊκή οικογένεια ακόμα πιο φτωχή. Είχα την τύχη να ζήσω από κοντά τον «κατάσκοπο», όπως όλοι τον φωνάζαμε.

Ήταν μοναδικός σε αυτό που έκανε δεν είχε αντίπαλο. Ήταν από τους πρώτους ανθρώπους, που γνώρισα στο ρεπορτάζ στο τέλος της δεκαετίας του ’80 και φυσικά έμαθα πολλά από τον Γιάννη, αλλά είδα από κοντά, ότι πραγματικά βοήθησε πολύ την ομάδα και τους προπονητές, για να υπάρχουν οι ευρωπαϊκές επιτυχίες, που καθιέρωσαν τον Παναθηναϊκό την κορυφαία ελληνική ομάδα σε ευρωπαϊκές διακρίσεις.

Η σχέση του με τον Γιώργο Βαρδινογιάννη ήταν άριστη. Μίλαγαν για ώρες για τον Παναθηναϊκό και η γνώμη του Καλογερά μέτραγε πολλές φορές και πιο πολύ από τις γνώμες των προπονητών. Έτσι εξηγείται και το γεγονός, ότι κάθε Τρίτη ο Καλογεράς έδινε το παρόν στη σύσκεψη, που γινόταν στα γραφεία της Μότορ-Οιλ με την συμμετοχή του Βαρδή, του Γιώργου Βαρδινογιάννη και του προπονητή. Συνήθως πριν από αυτή την σύσκεψη γινόταν στο ξενοδοχείο απέναντι από τα γραφεία στο Σύνταγμα, η εβδομαδιαία συνέντευξη Τύπου του προπονητή του Παναθηναϊκού.

Θυμάμαι ένα σκηνικό με τον Καλογερά, που πήγε να μου στοιχίσει την δουλειά μου. Τότε ήμουνα ρεπόρτερ Παναθηναϊκού στον «ΦΙΛΑΘΛΟ» -στις πρώτες ημέρες μου-και είχα πάει αποστολή στην Ρόδο για το παιχνίδι με τον Διαγόρα. Είχα μιλήσει με τον Γιάννη πριν το παιχνίδι και μου είχε πει, ότι θα πάει να δει στο Βελιγράδι τον Ερυθρό Αστέρα, τον οποίο η ομάδα αντιμετώπιζε λίγες ημέρες μετά για το κύπελλο Πρωταθλητριών. Ο Παναθηναϊκός του Ιβιτς τότε δεν τα κατάφερε και έχασε με 2-1 από τον Διαγόρα στην Ρόδο. Την επόμενη ημέρα του αγώνα είχα γυρίσει στην Αθήνα και δέχθηκα ένα τηλέφωνο από τον Νίκο Καραγιαννίδη διευθυντή της εφημερίδας που δούλευα.

Ήμουνα πρώτες ημέρες στο ρεπορτάζ, λίγο ψαρωμένος, αλλά και με μεγάλη όρεξη, για να βγάλω θέματα. «Αγόρι μου τι σε έστειλα στην Ρόδο;» μου είπε αρχικά. «Γιατί κύριε Νίκο τι έγινε;» τον ρώτησα. «Τι να έγινε; Πήγες στην Ρόδο και έχεις χάσει το θέμα της χρονιάς; Πλακώθηκε ο Καλογεράς με τον Ιβιτς στα αποδυτήρια, διότι ο Ίβιτς του χρέωσε, ότι δεν του είπε σωστές πληροφορίες για την τακτική του Διαγόρα. Χαμός έγινε, δεν διάβασες την εφημερίδα;» μου απάντησε. Εγώ είχα διαβάσει το ρεπορτάζ πολιτικής εφημερίδας, που είχε και εκείνη απεσταλμένο και του απάντησα: «Κύριε Νίκο δεν ισχύει, είμαι σίγουρος, ο Καλογεράς δεν ήταν στο γήπεδο, ήταν στο Βελιγράδι. Αν ήταν εκεί θα το μάθαινα και θα τον έβλεπα». Επέμενε ο Καραγιαννίδης και μου είπε: «Αγόρι μου μην μου λες μ….ιες, δεν μπορεί να το έγραψαν έτσι. Είναι σοβαρή εφημερίδα. Χαμπάρι δεν πήρες. Ψάξε να μάθεις και πες μου τι ακριβώς ισχύει. Αν έχεις χάσει τέτοιο θέμα, από αύριο τέλος το ρεπορτάζ Παναθηναϊκού, έφυγες».

Αυτά τα τελευταία λόγια του Καραγιαννίδη λίγο με αναστάτωσαν. Ήμουνα σίγουρος, ότι ο Καλογεράς ήταν στο Βελιγράδι, αλλά διαβάζοντας και εγώ το ρεπορτάζ της πολιτικής εφημερίδας είχα μία μικρή αμφιβολία μέσα μου, μήπως τελικά δεν πήγε Βελιγράδι. Τότε δεν υπήρχαν κινητά και πήρα στο σπίτι του Καλογερά, για να μου δώσουν ένα τηλέφωνο να επικοινωνήσω μαζί του στο Βελιγράδι. Μου το έδωσαν, πήρα τηλέφωνο, δεν το σήκωνε αρχικά.

Άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια. Τελικά τον πέτυχα και ο Καλογεράς το σήκωσε. Του είπα αμέσως: «Κύριε Γιάννη μια εφημερίδα έχει γράψει σήμερα, ότι χθες ήσασταν στην Ρόδο και τσακωθήκατε με τον Ιβιτς, επειδή σας κατηγόρησε, ότι του δώσατε λάθος πληροφορίες και με πήρε τηλέφωνο ο Καραγιαννίδης και μου έβαλε τις φωνές. Εγώ δεν σας είδα στην Ρόδο, στο Βελιγράδι δεν είστε;». Ο Καλογεράς ξέσπασε σε γέλια και μου είπε: «Τάσο πώς να με δεις στην Ρόδο, αφού δεν ήμουνα. Πες τους, ότι είμαι στην… Ρόδο Βελιγραδίου και πες στον διευθυντή σου, ότι είμαι εδώ και λίγες ημέρες στο Βελιγράδι».

Εκεί κάπου ηρέμησα οριστικά, στη συνέχεια αποδείχθηκε, ότι ήταν ακριβώς έτσι τα πράγματα και δεν ήταν στην Ρόδο ο Καλογεράς και ότι γράφτηκε δεν ίσχυε. Η σχέση, που είχα με τον Καλογερά, ήταν σχέση εμπιστοσύνης, αλλά το μόνο σίγουρο, που μπορώ να πω είναι, ότι βοήθησε πολλούς προπονητές με τις γνώσεις του και με την κατασκοπία των αντιπάλων. Έκανε τα πάντα, για να μάθει σωστές πληροφορίες . Όπως την παραμονή του αγώνα με την Γιουβέντους το 1987 στο Τορίνο, σκαρφάλωσε και πήδηξε μέσα στο γήπεδο, όπου έκανε προπόνηση ο Τραπατόνι και είδε την τακτική, που ετοίμαζε για την επόμενη ημέρα, όπου τελικά ο Παναθηναϊκός προκρίθηκε αν και έχασε με 3-2. Δεν ήταν μόνο κατάσκοπος, αλλά και καλός σκάουτερ.

Έζησα μπροστά μου την… κλοπή του Καλατζή μέσα από τα χέρια της Λόλας Νταιφά, που είχε έρθει στο αεροδρόμιο, για λογαριασμό του Ολυμπιακού. Ο Καλογεράς πήρε τον Κρις Καλατζή από την πίσω πόρτα, τον πήγε στον Γιώργο Βαρδινογιάννη και υπέγραψε, την στιγμή, που ο παίκτης είχε έρθει από την Αυστραλία, για να υπογράψει με τον Ολυμπιακό. Τον ήξερε ο Καλογεράς, επέμενε στην απόκτησή του και αυτό έγινε.

Το 2000 αποχώρησε από τον Παναθηναϊκό μαζί με τον Γιώργο Βαρδινογιάννη και όπως έλεγε ο ίδιος τα τελευταία χρόνια δεν πήγαινε στο γήπεδο, διότι δεν άντεχε να βλέπει τον Παναθηναϊκό σε τέτοιο χάλι. Γιάννη, θα είσαι πάντα εδώ, σε ευχαριστώ, διότι μου έμαθες πολλά για το ποδόσφαιρο, τις τακτικές, τους αντιπάλους.

Συλλυπητήρια στους οικείους του. Ας είναι ελαφρύ το χώμα, που θα τον σκεπάσει…