Η στήριξη είναι κάτι δύσκολο για τον Έλληνα οπαδό. Όπως και η υπομονή. Αν είχαμε την ιδιοσυγκρασία του Γερμανού και του Βρετανού, που μπορούν να γεμίζουν γήπεδα ακόμα και αν ο σύλλογος που αγαπάνε φτάσει στις πιο χαμηλές κατηγορίες, θα είχαμε και έναν διαφορετικό – προς το καλύτερο – αθλητισμό.
Στα εύκολα βγαίνουν όλοι μπροστά. Στα δύσκολα, όμως, φαίνεται η αγάπη. Όχι μόνο στον αθλητισμό. Γενικά στη ζωή. Διάβαζα για τα εισιτήρια διαρκείας που έχουν ανανεωθεί σε ξένους συλλόγους τη στιγμή που ο κορωνοϊός διατηρεί όλα τα γήπεδα σφραγισμένα. Υπάρχει σύλλογος που 30.000 οπαδοί του ανανέωσαν το διαρκείας τους, όχι γιατί θα τους επιτρέπεται να πάνε στο γήπεδο, αλλά γιατί με αυτόν τον τρόπο βοηθούν την ομάδα τους να πάρει οικονομική ανάσα σε μια περίοδο που ο κόσμος αλλάζει.
Ο Παναθηναϊκός σαν σύλλογος πέρασε ένα – ακόμα – δύσκολο καλοκαίρι. Οι ανακοινώσεις του Γιαννακόπουλου έφεραν προβληματισμό για μπάσκετ και ερασιτέχνη. Η αποχώρηση του Γιώργου Δώνη στο ποδόσφαιρο έφερε γκρίνια και ερωτηματικά. Η επιλογή του άπειρου Πογιάτος έμοιαζε – και εξακολουθεί να μοιάζει – με ένα μεγάλο στοίχημα.
Κι όμως. Ο χρόνος όλα τα γιατρεύει. Ιδιαίτερα αν μέσα σε αυτό το μεταβατικό διάστημα γίνονται κινήσεις που επαναφέρουν – όχι τα σίγουρα χαμόγελα, αλλά – την αισιοδοξία. Και κάποιου είδους φιλοδοξία πως μπορεί να αλλάξουν τα δεδομένα. Παντού.
Την αποχώρηση Γιαννακόπουλου ακολούθησε το μοντέλο Διαμαντίδη – Αλβέρτη στο μπάσκετ. Και οι μεταγραφικές κινήσεις μπορεί να μην είναι οι… βόμβες άλλων εποχών, μα μοιάζουν ικανές να δημιουργήσουν ένα πολύ ισορροπημένο ρόστερ, ανταγωνιστικό, που θα μπορέσει να τοποθετήσει τον πήχη ψηλότερα απ’ ότι όλοι φανταζόμασταν στην αρχή του καλοκαιριού.
Στο βόλεϊ, το πιο επιτυχημένο τμήμα του συλλόγου τη σεζόν που πέρασε, έμειναν σχεδόν όλοι οι παίκτες που έκαναν τον Παναθηναϊκό ξανά πρωταθλητή. Σε ιντριγκάρει να κάθεσαι να τους βλέπεις σε κάθε τους αγώνα. Σε ψήνει πως μπορεί να το επαναλάβουν ξανά.
Στο ποδόσφαιρο όλα κινούνται στον αστερισμό του νέου γηπέδου. Γι’ αυτά τα νέα μοιάζει να αδημονεί ο κόσμος. Και η αλήθεια είναι πως αυτά είναι που θα τον αλλάξουν επίπεδο, που θα τον επαναφέρουν σε μεγαλύτερη κανονικότητα όσον αφορά τη διεκδίκηση των στόχων του. Αν αυτά τα νέα είναι χαρμόσυνα στο τέλος του μήνα, η ευφορία θα περάσει και στα αποδυτήρια και στο γήπεδο. Συμβαίνει πάντα.
Χρειάζεται στήριξη και υπομονή από τον κόσμο του Παναθηναϊκού. Περισσότερο από ποτέ. Σε κάθε τμήμα, σε κάθε στιγμή. Να μείνουν στην άκρη κόντρες, εγωισμοί, ίντριγκες και να μην υπάρχουν πισώπλατες μαχαιριές. Άλλωστε όλοι υποστηρίζουν το ίδιο έμβλημα. Και για να ανθίσει και πάλι το τριφύλλι οφείλουν άπαντες να μπουν κάτω απ’ αυτό και να το στηρίξουν.
⚽ Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο ποδόσφαιρο
