Ο Διονύσης Δεσύλλας γράφει για τη Ριζούπολη, τους… πεφωτισμένους της Παναθηναϊκής ιδέας, τη σημερινή κατάσταση, τις ευθύνες της διοίκησης και τη μεγάλη υποχρέωση για το παρόν και το μέλλον του Συλλόγου.
Ο Διονύσης Δεσύλλας γράφει για τη Ριζούπολη, τους… πεφωτισμένους της Παναθηναϊκής ιδέας, τη σημερινή κατάσταση, τις ευθύνες της διοίκησης και τη μεγάλη υποχρέωση για το παρόν και το μέλλον του Συλλόγου.
Ο Γιώργος Καραγκούνης εκτός από κορυφαίος ποδοσφαιριστής είναι κι ένας άνθρωπος ευθύς και ειλικρινής. Δε στρογγυλεύει τον λόγο του, δεν είναι διπλωμάτης. Δε λέει ψέματα. Αυτό έκανε και στη συνέντευξη που έδωσε στους betarades, στην οποία αναφέρθηκε στα όσα συνέβησαν στη Ριζούπολη.
Ο «Κάρα» μίλησε, μεταξύ άλλων, για το περίφημο ντέρμπι του 2003, τονίζοντας μεταξύ άλλων: «Η ομάδα τότε του Παναθηναϊκού ήταν για μένα μία από τις καλύτερες ομάδες που είχε ποτέ ο Παναθηναϊκός. Όταν έχει φτάσει δύο φορές στους «8». Όταν έχει φτάσει κοντά στο να πάει σε τελικό του Europa League και του Champions League. Εκεί είναι η σύγκριση. Τι να έχω για σύγκριση το ελληνικό πρωτάθλημα; Όσο για το ματς το συγκεκριμένο τα έχουμε πει και έχουν χιλιοειπωθεί. Ηταν όλα οργανωμένα, ώστε να γίνει όλο αυτό. Από τον αρχηγό της Αστυνομίας μέχρι τον τελευταίο. Μετά δουλεύανε όλοι στην αντίπαλη ομάδα. Οπότε καταλαβαίνετε. Φυσικά επηρέασε όλο αυτό».
Υπάρχουν, δυστυχώς, σήμερα άνθρωποι που κουνάνε το δάχτυλο σε Παναθηναϊκούς οι οποίοι έκαναν κριτική στην προηγούμενη ιδιοκτησία και την κατάσταση που είχε διαμορφωθεί (όχι με την οικογένεια Βαρδινογιάννη όπως προσπαθούν να περάσουν, αλλά αποκλειστικά με τον Γιάννη Βαρδινογιάννη και τη δική του εποχή) πιστεύοντας σε καλύτερες μέρες. Τους ειρωνεύονται, τους ονομάζουν «απελευθερωτές» και χαμογελούν πονηρά, θαρρείς και χαίρονται με τη σημερινή εποχή και τα όσα έχουν γίνει στο «τριφύλλι». Το τι συνέβη τότε και το πως το κλαμπ… φαγώθηκε από μέσα, με σοβαρές ευθύνες του τότε μεγαλομετόχου, αλλά και των άλλων (Βγενόπουλου και λοιπών) φτάνοντας στην απελπισία και στον πάτο, το έχουμε συζητήσει άπειρες φορές. Ο κάθε ένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του και να διαμορφώσει άποψη, η οποία είναι και σεβαστή. Ψέματα να μη λέει.
Το εντυπωσιακό είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι, οι… πεφωτισμένοι της Παναθηναϊκής ιδέας, είναι οι ίδιοι που τότε δεν έκαναν την παραμικρή αναφορά στα αίσχη της Ριζούπολης και έριξαν το φταίξιμο αποκλειστικά στους ποδοσφαιριστές και πουθενά αλλού. Τότε “δεν είδαν, δεν άκουσαν”, με αποτέλεσμα τον αποπροσανατολισμό και τις ασχήμιες της Παιανίας, την επομένη. Για εκείνη τη “μαύρη” μέρα για το ελληνικό ποδόσφαιρο, έπρεπε να περάσει καιρός για να καταδικάσουν τα γεγονότα. Σήμερα, λοιπόν, οι ίδιοι επιβεβαιώνονται για τις θλιβερές μέρες, καμαρώνουν επειδή “αυτοί τα έλεγαν” και με τρομερή υποκρισία γίνονται τιμητές των πάντων, μιλώντας, μάλιστα, για ήσυχες συνειδήσεις. Εκπληκτικό.
Τα όσα βιώνει ο Σύλλογος σήμερα είναι δυσάρεστα. Η πρώτη ευθύνη ανήκει στη διοίκηση, στο ιδιοκτήτη Γιάννη Αλαφούζο, που δε διορθώνει τα λάθη και τα κακώς κείμενα, παρά τις προσπάθειες που γίνονται. Αυτός και οι συνεργάτες του καλούνται να βρουν τις λύσεις. Είναι σαφές αυτό. Αποδείχθηκε ότι οι επιλογές του καλοκαιριού και οι ανακατατάξεις που έγιναν (αλλαγή τεχνικής ηγεσίας, διαφορετικό μοντέλο με απόλυτο αφεντικό τον Ρόκα) κρίθηκαν αποτυχημένες. Η κριτική, λοιπόν, πρέπει να γίνεται. Δεν μπορεί, όμως έπειτα από κάθε ήττα και κακό αποτέλεσμα να λέμε τα ίδια και να μην αναφερόμαστε καθόλου και στο αγωνιστικό. Είναι λάθος. Ολα πρέπει να τονίζονται χωρίς να σημαίνει ότι… κρατάμε ίσες αποστάσεις. Κάθε ένας έχει το δικό του μερίδιο. Η δοκιμή που έγινε δε βγήκε και ελπίδα όλων είναι η στροφή προς τα πάνω. Θα πρέπει, επιτέλους, να βαδίσει σε δρόμο επιτυχιών ο Σύλλογος, μετά τις δυσκολίες που πέρασε. Να χαραχτεί ένα σχέδιο με ποδοσφαιρική λογική και να τηρηθεί, αφού φανεί προοπτική. Μια προοπτική που φάνηκε την τελευταία διετία, αλλά δυστυχώς οι άνθρωποι που ήταν στον Παναθηναϊκό δε στηρίχτηκαν για διαφορετικούς λόγους. Δεν υπάρχει χρόνος. Ο στόχος για φέτος είναι η έξοδος στην Ευρώπη και αν κάτι τέτοιο δεν επιτευχθεί θα μιλάμε για άνευ προηγουμένου φιάσκο. Στη συνέχεια, το τριφύλλι θα πρέπει σε 2 χρόνια να αρχίσει ξανά να διεκδικεί. Είναι υποχρέωση όλων να συμβεί κάτι τέτοιο. Οτιδήποτε άλλο θα αποτελεί αποτυχία. Δεν αντέχει άλλο ο οργανισμός του Παναθηναϊκού να είναι στη μετριότητα και να βρίσκεται μακριά από τα κανονικά του. Προσοχή, όμως, σε αυτούς που ποντάρουν στη διχόνοια, τη διαχρονική μιζέρια και… τρέφονται απ’ όλο αυτό. Μην τους δίνετε πάτημα και μην «τσιμπάτε»…
