Ήταν κάτι παραπάνω από σίγουρο που από μόνη της η άνετη νίκη στη Λαμία δεν θα μπορούσε να εξαφανίσει όλα τα προβλήματα και να μεταμορφώσει το τριφύλλι. Μέχρι να συμβεί αυτό θα χρειαστεί χρόνος, αλλά πάνω απ’ όλα ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ. Και τουλάχιστον αυτά έρχονται.
Τα βρήκε σκούρα ο Παναθηναϊκός κόντρα στον Απόλλωνα αλλά από τη στιγμή που ο σκοπός αγιάζει τα μέσα μπορείς να πεις και πως… τέλος καλό όλα καλά. Οι πράσινοι πήραν τη δεύτερη συνεχόμενη νίκη τους στο πρωτάθλημα και αν το Σάββατο κερδίσουν και τον Ατρόμητο θα έχουν και την ηρεμία και το χρόνο να δουλέψουν πάνω στα (πολλά) κακώς κείμενα. Δεν είναι για να πανηγυρίσεις, απλά θυμηθείτε τι λέγαμε και πως νοιώθαμε λίγες μέρες πριν.
Μεγάλος πρωταγωνιστής του ματς ήταν δίχως άλλο ο Μαουρίτσιο ο οποίος ξεχώρισε σαν τη μύγα μέσα στο γάλα. Με το καλημέρα ο Βραζιλιάνος κάνει τη διαφορά καθώς η ποιότητα και η προσωπικότητα που διαθέτει φτάνουν και περισσεύουν για να βλέπουμε αυτή την εικόνα μολονότι δεν είναι ακόμη απόλυτα έτοιμος. Πολύ καλή και η παρουσία του Χατζηγιοβάννη ο οποίος ήταν σωστός τακτικά ενώ καθάρισε και το ματς με το πέναλτι που κέρδισε και αξιοποίησε.
Ο Μπόλονι πρόλαβε ήδη να κάνει πολλά, φαίνεται άλλωστε αυτό και με γυμνό μάτι, αλλά έχει μπροστά του ένα βουνό να ανέβει. Τα εγκλήματα του καλοκαιριού δεν μαζεύονται από τη μια μέρα στην άλλη. Δεν είναι κακοί οι παίκτες που ήρθαν, η ομάδα όμως είναι εντελώς αδούλευτη και θα χρειαστεί χρόνο για να το μαζέψει το πράγμα. Δεδομένα θα τον βελτιώσει κι άλλο τον Παναθηναϊκό αλλά το έδαφος που έχει χαθεί δεν γυρίζει πίσω.
Για τον Κουμπαράκη ότι και να πεις είναι λίγο. Η φάση με την αγκωνιά είναι ο ορισμός της κόκκινης κι αυτός δεν έδωσε ούτε κίτρινη. Να μην αναρωτηθούμε γιατί δεν τον κάλεσε και το VAR. Ένα VAR βέβαια που αν δεν υπήρχε σήμερα μπορεί και να κλαίγαμε. Ούτε το πέναλτι θα δινόταν, ούτε το γκολ του Απόλλωνα θα ακυρωνόταν. Τι; Όχι;
