Δεν έπρεπε να γίνει και… δεν έγινε!

Τα πράγματα είναι απλά. Το ματς στα Γιάννινα ΔΕΝ έπρεπε να γίνει και δεν έγινε. Όλα τα υπόλοιπα είναι επικοινωνία, δημόσιες σχέσεις και γραμμάτια.

Σε ένα γήπεδο που τα μάτια μας έχουν δει σημεία και τέρατα με αγώνες (ΜΟΝΟ του Παναθηναϊκού) να διεξάγονται με πάγους, με ομίχλες και με… κατσάβραχα, έγινε απλώς το αυτονόητο κι όμως το σκούξιμο δίνει και παίρνει. Να βγαίνει ο Χριστοβασίλης και να σου λέει ότι έχουν γίνει αγώνες σε χειρότερες συνθήκες. Σώπα ρε αδερφέ, λες και δεν το ξέραμε, νομίζεις πως τα ξεχάσαμε τα τότε ξεφτιλίκια.

Τι έκανε λοιπόν ο Παπαδόπουλος; Απλά το αυτονόητο. Ανέβαλε ένα ματς που ήταν ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ να γίνει. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο. Όποιος βρέθηκε στα Γιάννινα και πάτησε το τερέν κατάλαβε και τι είχε γίνει και τι θα γινόταν. Στην καλύτερη να παίζαμε 10-20 λεπτά και μετά το μόνο πράσινο που θα είχε μείνει θα ήταν οι φανέλες. Προφανώς αυτό ήθελαν (όχι ο ΠΑΣ, από αλλού ξεκινάει το πράγμα) αλλά δεν τους έκατσε.

Τι άλλο έκανε; Αυτό που δεν είχαν κάνει ο Σπάθας με τον πάγο (πως λέμε… Σίβας με πάγο), ο Αρετόπουλος με την ομίχλη και ο Φωτιάδης με τα κατσάβραχα. Στιγμές που τις θυμάται και αηδιάζει κάθε υγιές κομμάτι του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Δεν είχε καμία δουλειά ο Παναθηναϊκός να κάτσει να παίξει σε αυτές τις συνθήκες. Ούτε και ο ΠΑΣ βεβαίως που εντός των αποδυτηρίων το έψαχνε κι αυτός για αναβολή. Τα παιχνίδια κερδίζονται στα γήπεδα, αλλά στα ΚΑΝΟΝΙΚΑ γήπεδα. Όχι, στους στάβλους. Δεν υπήρχε καμία περίπτωση να ολοκληρωθεί το σημερινό ματς. Καρέκλες ρίχνει τόσες μέρες στα Γιάννινα και αυτό θα συνεχιστεί για πολύ ακόμα. Και το ματς θα σταμάταγε και το τερέν θα καταστρεφόταν ολοκληρωτικά. Τι δεν καταλαβαίνετε;

Το Κύπελλο λοιπόν μπαίνει στην άκρη και το μυαλό όλων στρέφεται στο ματς της Κυριακής. Εκεί που ΦΥΣΙΚΑ και μπορείς να τους κερδίσεις σε ένα παιχνίδι που θα κριθεί στη δύναμη, το πάθος και την τακτική και το οποίο επίσης θα γίνει σε κακές συνθήκες. Το καλό όμως είναι ότι η Λεωφόρος έχει «μαζευτεί» και την αντέχει την όποια επιβάρυνση.