Και τώρα θα… πετάει!
Θα φύγει ο «κακός» προπονητής και ο Παναθηναϊκός θα γίνει ομαδάρα. Και μετά ξυπνήσαμε… Γράφει ο Νικόλας Βασιλαράς.
Να που τον πάτο του βαρελιού δεν τον είδαμε την περασμένη Τετάρτη στη Λεωφόρο. Δυστυχώς είχε και πιο κάτω. Τρίτη ήττα σε λιγότερο από 20 μέρες από τον ΠΑΣ. Ένας εφιάλτης δίχως τέλος, μια ξεφτίλα χωρίς όρια. Απίστευτο κι όμως… Παναθηναϊκό.
Θα περίμενε κανείς να βγει μια αντίδραση μετά τα δύο πρώτα χαστούκια, να δεις κάτι ρε αδερφέ. Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου για να μην πούμε και χειρότερα. Μιλάμε για το απόλυτο ποδοσφαιρικό χάλι, για τον ορισμό της κατάθλιψης και της φράσης «πονάνε τα μάτια μας».
Είναι σαφές πως το πράγμα αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Δεν οδηγεί πουθενά. Και επειδή δεν μπορεί να φύγει η μισή ή και ολόκληρη η ομάδα συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις την πληρώνει ο προπονητής. Λάθος ή σωστό έτσι πάει το πράγμα, το ξέρει και ο Μπόλονι καλύτερα από τον καθένα σαν παλιά καραβάνα που είναι.
Το θέμα είναι τι θα απογίνουμε τώρα χωρίς Μπόλονι και δεν εννοώ αγωνιστικά. Ο Ρουμάνος, σαν τους βάρβαρους του Καβάφη στο παρελθόν, ήταν μια κάποια λύσις. Εκτός κι αν νομίζει κανείς και ειδικότερα οι παίκτες του Παναθηναϊκού ότι λύθηκαν όλα τα προβλήματα και ξαφνικά θα πετάνε. Πάνω τους θα σκάνε ΟΛΑ πλέον αν δεν το έχουν καταλάβει.
Για να μην παρεξηγηθώ, ουδεμία αγιοποίηση του κόουτς επιχειρείται σε αυτό εδώ το άρθρο. Ούτε τον ξέρω, ούτε με ξέρει και πιθανώς δεν θα προλάβουμε να γνωριστούμε και ποτέ. Ούτε φυσικά είναι ο ιδανικός προπονητής για τον Παναθηναϊκό. Υπήρξε εκ των αποτελεσμάτων ο ιδανικός για τη δεδομένη χρονική στιγμή που ήρθε. Αν αυτό γίνεται κατανοητό, που αμφιβάλλω.
Ζούμε στη χώρα και την εποχή της δικαίωσης και των «σταλεγάκηδων». Εύκολο να λες «το κακό φαινότανε», δεν είναι όμως έτσι. Άλλο το δεν παίζω μπάλα και άλλο αυτό το χάλι του τελευταίου μήνα. Δεν έχει ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ως ομάδα ο Παναθηναϊκός του προηγούμενου διαστήματος με αυτό που βλέπουμε τις τελευταίες μέρες. Λες και κάποιος πάτησε ένα κουμπί. Αφήστε την επίθεση που όντως η ομάδα είναι αδούλευτη. Σε επίθεση σπίθας, διάθεσης και ζήλου βλέπουμε το ίδιο πράγμα; Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε αλλά δυστυχώς το παραμύθι δεν έχει δράκο, σαν το βαρέλι που λέγαμε στο ξεκίνημα που δεν έχει πάτο.
ΥΓ: «Ναι, αλλά για τον Αλαφούζο δεν λέτε τίποτα», θα πεταχτεί κάποιος σε 3, 2, 1 και προφανώς θα κάνει πλάκα. Δεν μπορεί να κυκλοφορεί τόση βλακεία ανεξέλεγκτη. Λες και υπάρχει κάτι που ΔΕΝ ΕΧΕΙ γραφτεί. Όχι από αυτούς που το θυμήθηκαν τώρα ενώ παλιά κοιτούσαν το φεγγάρι, από αυτούς που «εγκαλείτε» λέμε…
