Εάν, όπως συνηθίζουν να λένε οι προπονητές, οι προπονήσεις αποτελούν τον καθρέπτη των αγώνων, τότε ο μεγαλύτερος προβληματισμός που θα πρέπει να απασχολεί το μυαλό του Ιβάν Γιοβάνοβιτς είναι το λεγόμενο “εύκολο γκολ”.
Έχουμε κλείσει αισίως δεκατρείς ημέρες στο βασικό στάδιο προετοιμασίας του Παναθηναϊκού στο Χορστ της Ολλανδίας και ουδέποτε έχουμε δει μεγάλα σκορ στα διπλά, όπως επίσης και υποφερτά, έστω, ποσοστά ευστοχίας στην ασκήσεις με τελειώματα. Όλο μέλι, μέλι και από τηγανίτα τίποτα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι τις καλύτερες επιδόσεις μπροστά από την εστία τις έχει ο Γιουνούς Σανκαρέ, που δεν έχει επιδείξει καμία ουσιαστική βελτίωση στο σκέλος της αθλητικότητας και το πιθανότερο είναι να έχει κουνήσει μαντίλι από την ομάδα πριν την επίσημη έναρξη της νέας σεζόν.
Τον ακολουθεί ο Χατζηθεοδωρίδης με το φαρμακερό αριστερό του πόδι, αλλά και με την ειδοποιό διαφορά ότι πέραν του ευθύβολου σουτ που διαθέτει, δεν έχει να επιδείξει κάτι άλλο άξιο αναφοράς. Περισσότερο επιτείνει με την παρουσία του ανασφάλεια για την “μπακ απ” θέση πίσω απ’ τον Χουάνκαρ, παρά κάτι άλλο.
Στους επιθετικούς και τους μεσοεπιθετικούς, υπάρχουν ξεκάθαρα ζόρια όταν βρίσκονται μπροστά από το τέρμα. Μόνο εκλάμψεις και αυτές με το σταγονόμετρο. Από τον Καρλίτος, που έχει καλά πόδια μέσα από την περιοχή αλλά όχι και τη συχνότητα της απειλής και την απαιτούμενη ευστοχία, πέραν της ελλιπής συμμετοχικότητας/δημιουργίας, τον Αϊτόρ που έχει καλά σουτ όταν συγκλίνει με ανάποδο πόδι, αλλά ενίοτε σημαδεύει και τα πουλιά κι ακόμα πιο σπάνια από τον Ιωαννίδη και τον Μακέντα. Για τον Σαβιέρ και ειδικά τον Ενγκμπακοτό ας μην το συζητήσουμε καλύτερα.
Υπάρχει σαφές ζήτημα με την αποτελεσματικότητα της αμάδας, έτσι όπως είναι τώρα το ρόστερ και δίχως “εύκολο γκολ” στο πρωτάθλημα θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο ο δείκτης δυσκολίας.
Πάμε και στα ευχάριστα τώρα. Το πρώτο σχετίζεται με την παρουσία του Πέρεθ και το δεύτερο με την πλήρη ενσωμάτωση του Χατζηγιοβάνη. Ο Ισπανός δείχνει εξαιρετική πάστα αμυντικού μέσου και υπόδειγμα επαγγελματία. Κάνει πάντα διατάσεις με τον γυμναστή της ομάδας όταν οι υπόλοιποι ασχολούνται με άλλα πράγματα, τα πόδια του είναι τούμπανο και το σώμα του απόλυτα fit, τακτικά είναι αψεγάδιαστος και οι μεταβιβάσεις του, κοντινές ή μακρινές, έχουν ποσοστό ευστοχίας πάνω από 80%. Σπάνια δηλαδή κάνει λάθος και βγάζει σωστά και στους χώρους που πρέπει τη μπάλα, πότε κάθετα και πότε διαγώνια, ανάλογα με τις συνθήκες, τη μπάλα στη μεσαία ζώνη. Δεν είναι παίκτης εξέδρας, σπάνια περνάει το κέντρο αλλά εξασφαλίζει την ορθολογική μετάβαση της μπάλας από το αμυντικό τρίτο στο κέντρο του γηπέδου. Τα βασικά του αθλήματος τα κατέχει σε πολύ καλό βαθμό, όντας προϊόν της ισπανικής σχολής και έχοντας διανύσει αρκετά χιλιόμετρα σε ένα από τα κορυφαία πρωταθλήματα του πλανήτη.
Ο Χατζηγιοβάνης ξεχωρίζει σαν τη μύγα μες το γάλα και η σύγκριση με τους υπόλοιπους εξτρέμ της ομάδας είναι καταθλιπτική καταδεικνύοντας το εξόφθαλμο ποιοτικό έλλειμα στη συγκεκριμένη θέση. Η ταχύτητα του, οι εμπνεύσεις του, τα μέτρα με τη μπάλα που μπορεί να διανύσει και η ικανότητά του στο ένας με έναν, τον καθιστούν απαραίτητο.
Η τουρκική Αλτάι γυροφέρνει τις προτάσεις της κοντά στη ρήτρα αποδέσμευσης (1.5 εκατ. ευρώ), αλλά διστάζει να προσφέρει όλο το ποσό για να τον κάνει δικό της χωρίς ο Παναθηναϊκός να μπορεί να αντιδράσει, με συνέπεια να μην υπάρχει οριστική εξέλιξη στο ενδεχόμενο μεταγραφής του. Εάν μείνει, θα αποτελέσει βασικότατο γρανάζι της νέας σεζόν, με τον Γιοβάνοβιτς να τον έχει συνέχεια από κοντά. Τυχαίο; Δεν νομίζουμε
