Ό, τι έχτισαν στην Λεωφόρο το γκρέμισαν σε δύο παιχνίδια!
Ο Τάσος Νικολογιάννης γράφει για τον υπέροχο κόσμο του Παναθηναϊκού, που γι' άλλη μία φορά έφυγε απογοητευμένος από την Λεωφόρο.
Τι είμαστε τελικά; Καταραμένοι είμαστε; Δεν μπορεί να γελάσει το χειλάκι μας. Πάνω που λες ότι γεμίζει πάλι η Λεωφόρος και ο κόσμος φεύγει χαρούμενος από αυτό, που βλέπει έρχονται τα παιχνίδια με τον ΟΦΗ και τον ΠΑΟΚ και φτου από την αρχή. Διότι δεν είναι μόνο η ήττα από τον ΠΑΟΚ με 1-3, αλλά και η αδυναμία να κερδίσεις τον ΟΦΗ. Έτσι αυτό που στην αρχή έλεγε ο κόσμος «να πάμε στην Λεωφόρο να δούμε μπάλα» πάει τελείωσε.
Η ομάδα το κέρδισε αυτό στα παιχνίδια με Απόλλωνα, με Βόλο, με Ιωνικό. Ο κόσμος γούσταρε αυτό, που έβλεπε και έκανε την Λεωφόρο κάστρο. Πήγαν με τον ΟΦΗ απογοητεύτηκαν είπαν μία κακή στιγμή ήταν και ήρθαν και με τον ΠΑΟΚ. Και τι είδαν; Μία ομάδα να παίζει με αφέλεια ειδικά όταν ισοφάρισε με τον Μαουρίσιο και να χάνει ένα ματς που φαινόταν εκεί που είχε φθάσει, ότι τουλάχιστον δεν θα το χάσει.
Ναι για να το χάσει δόθηκε ένα πέναλτι, που σηκώνει μεγάλη συζήτηση. Επειδή εγώ δεν είμαι σαν τους οπαδούς της ομάδας με τα αμέτρητα πέτσινα πρωταθλήματα, για να κάνω το άσπρο μαύρο θα πω ότι είναι κ@λ@φάση, αλλά με το VAR είναι πέναλτι. Στην διάρκεια του αγώνα δεν το πήρε κανείς χαμπάρι, αλλά το είδαν από το VAR τον φώναξαν τον διαιτητή και το έδωσε.
Ο Μιχαηλίδης βάζει το πόδι του ο Βιγιαφάνιες τον βρίσκει με το δικό του πόδι και η παράβαση γίνεται. Δυστυχώς είναι από τα πέναλτι που από την στιγμή, που μπήκε το VAR στην ζωή μας δίνονται. Αν γινόταν στην άλλη περιοχή και δεν δινόταν θα φωνάζαμε εμείς και θα είχαμε δίκιο. Από αυτή την περίεργη φάση κρίθηκε το ματς, αλλά και ο Παναθηναϊκός μετά το 1-1 δεν έκοψε τον ρυθμό, έπαιξε άναρχα και το πλήρωσε.
Και τώρα τι; Τώρα τίποτα. Ο κόσμος ξενέρωσε, απογοητεύτηκε και δύσκολα θα δούμε έτσι την Λεωφόρο. Διότι αν κάτι χαρήκαμε την Κυριακή ήταν ο κόσμος στην Λεωφόρο. Τι κόσμος είναι αυτός; Τι αμαρτίες πληρώνει και δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι; Τι κρίμα αυτός ο κόσμος να μην έχει την ομάδα, που του αξίζει.
Από εδώ και πέρα ο Παναθηναϊκός σαν σύλλογος έχει να ανέβει έναν Γολγοθά. Πρέπει να αρχίσει να κάνει νίκες, διότι αλλιώς θα χάσει την έξοδο στην Ευρώπη που θα είναι μεγάλη ξεφτίλα και ντροπή. Όπως στρώσανε θα κοιμηθούν. Εγώ επιμένω (κόντρα στο ρεύμα) και πιστεύω στον Γιοβάνοβιτς.
Τι να πρωτοκάνει αυτός ο άνθρωπος μέσα σε τέσσερις μήνες. Να συμμαζέψει το μπάχαλο που βρήκε και να το κάνει ομάδα, να βρει παίκτες που θα κάνουν την διαφορά, να αλλάξει την αρρωστημένη νοοτροπία που υπάρχει στην ομάδα εδώ και χρόνια του ωχαδερφισμού, να μάθει τον Παναθηναϊκό να παίζει κυριαρχικό ποδόσφαιρο; Προπονητής είναι μάγος δεν είναι.
Ναι και εγώ έχω κάποιες ενστάσεις για κάποιες αποφάσεις του. Για παράδειγμα θέλω να δω ένα σχήμα με τρία χαφ σε ένα 4-3-3 έστω και στην διάρκεια του αγώνα όπως πιστεύω έπρεπε να γίνει στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ, αλλά αυτό είναι μία άποψη. Κατά τα άλλη ο Γιοβάνοβιτς είναι ένας πολύ καλός προπονητής και αν ο Παναθηναϊκός τον κάψει και αυτόν τα θερμά μου συγχαρητήρια…
Επίσης δεν μπορώ την ανθρωποφαγία. Ο Βιτάλ ήταν παικταράς τις δύο πρώτες αγωνιστικές και τώρα έγινε…σαμπουάν. Έτσι δεν πας πουθενά. Οι παίκτες που έρχονται ειδικά από την Λατινική Αμερική, για να κριθούν πρέπει να περάσει ένας χρόνος. Δεν κρίνονται ούτε σε επτά, ούτε σε οκτώ παιχνίδια. Δεν έχει λογική αυτό. Όπως και οι ομάδες δεν χτίζονται σε τρεις μήνες. Ο ΠΑΟΚ κάνει πρωταθλητισμό κάθε χρόνο, εσύ σαν Παναθηναϊκός έχεις ξεχάσει τι σημαίνει πρωταθλητισμός εδώ και χρόνια.
Από την άλλη, όμως, δεν υπάρχει δικαιολογία να είσαι και πάλι 8ος και να κινδυνεύεις να μείνεις εκτός Ευρώπης, που θα είναι το απόλυτο κάζο. Και αυτό πρέπει να το καταλάβουν όλοι όσοι είναι στον σύλλογο. Η έξοδος στην Ευρώπη φέτος δεν θα είναι επιτυχία θα είναι το αυτονόητο. Η μη έξοδος στην Ευρώπη θα είναι καταστροφή, ντροπή και ξεφτίλα για τον μεγαλύτερο σύλλογος της Ελλάδας.
