Κάθε ματς που περνάει, κάθε μήνας, κάθε ώρα και στιγμή, διαχέεται ολοένα και περισσότερο η πεποίθηση ότι ο Παναθηναϊκός έχει βρει στο πρόσωπο του Ιβάν Γιοβάνοβιτς τον προπονητή που μπορεί να τον επαναφέρει στην περίφημη κανονικότητα. Γράφει ο Κώστας Μανωλιουδάκης.
Κάθε ματς που περνάει, κάθε μήνας, κάθε ώρα και στιγμή, διαχέεται ολοένα και περισσότερο η πεποίθηση ότι ο Παναθηναϊκός έχει βρει στο πρόσωπο του Ιβάν Γιοβάνοβιτς τον προπονητή που μπορεί να τον επαναφέρει στην περίφημη κανονικότητα.
Ο Σέρβος τεχνικός τυγχάνει πλέον της αναγνώρισης από την πλειονότητα των φίλων του Τριφυλλιού με βάση τα διαπιστευτήριά του εντός αλλά και εκτός αγωνιστικών χώρων, έχοντας πλέον δέκα μήνες στο τιμόνι του συλλόγου και σχετικά επαρκές δείγμα γραφής.
Πρωτίστως για όσα έχει καταφέρει να παρουσιάσει η ομάδα πάνω στο χορτάρι, καθώς η εικόνα είναι μέρα με τη νύχτα συγκριτικά με το συνονθύλευμα που βλέπαμε και πονούσαν τα μάτια και η καρδιά μας το προηγούμενο διάστημα.
Πλέον ο Παναθηναϊκός μπορεί να κοιτάξει στα μάτια κάθε εγχώριο ανταγωνιστή του και έχει ήδη βάλει τα θεμέλια για την περαιτέρω αναρρίχησή του.
Δεν είναι μόνο η άνετη και ξεκούραστη πρόκρισή του στον τελικό του Κυπέλλου μετά από οκτώ χρόνια αφάνειας και οδυνηρών αποκλεισμών από επαρχιακές ομάδες που υπό νορμάλ συνθήκες θα έπρεπε να τις είχε περάσει από πάνω.
Είναι και ο διαρκώς βελτιωμένος τρόπος παιχνιδιού, ο συνδυασμός ουσίας και καλού ποδοσφαίρου, η αναγέννηση ποδοσφαιριστών που δεν πίστευε κανείς, οι στοχευμένες μεταγραφικές προσθήκες, αλλά και η αξιοπρέπεια στις τοποθετήσεις και η γενικότερη στάση του Γιοβάνοβιτς από την ημέρα που είπε το «ναι» στη διοίκηση και φόρεσε την πράσινη φόρμα μέχρι σήμερα.
Η επιλογή στο πρόσωπό του το περασμένο καλοκαίρι αποδεικνύεται ότι ήταν η ενδεδειγμένη για την αναδόμηση της ομάδας και θα είναι εγκληματικό ποδοσφαιρικά εάν δεν παραμείνει στον πάγκο του Παναθηναϊκού και τα επόμενα χρόνια.
Ο Σέρβος εμπνέει παίκτες και κόσμο κι έχει καταφέρει να δώσει προοπτική, όραμα και εμπιστοσύνη για το παρόν και το άμεσο μέλλον.
Το τελευταίο είναι ίσως και το σημαντικότερο, με δεδομένο ότι ο κόσμος του Παναθηναϊκού είναι δύσπιστος και απαιτητικός μεν, αλλά ταυτόχρονα δίκαιος στις κρίσεις του και μπολιασμένος, στην πλειονότητά του, με περισσότερη αθλητική παιδεία (σ’ όλα τα ομαδικά σπορ) σε σχέση με την αντίστοιχη πλειονότητα των άλλων ομάδων.
Τα παραπάνω συμπεράσματα δεν αναιρούν, ωστόσο, τη διαπίστωση ότι το Τριφύλλι δεν έχει ακόμη πετύχει τους στόχους που υπάρχουν μπροστά του. Τουναντίον.
Ο τελικός του Κυπέλλου και η διεκδίκηση του τροπαίου απέναντι στον ΠΑΟΚ μπορεί να αργεί ακόμα κοντά ένα μήνα, τα πλέι οφ του πρωταθλήματος όμως είναι μπροστά μας.
