Πλήγμα για τον κορμό, εμπιστοσύνη στον Γιοβάνοβιτς
Ο Κώστας Μανωλιουδάκης γράφει για το κόστος από τις απώλειες των Φραν Βέλεθ και Μιγιάτ Γκατσίνοβιτς και την ασφάλεια της παρουσίας του Σέρβου προπονητή για την ποιοτική ενίσχυση του ρόστερ.
Δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή εβδομάδα για τον Παναθηναϊκό αυτή που μας πέρασε όσον αφορά τις εξελίξεις στο μεταγραφικό μέτωπο.
Οχι τόσο επειδή δεν υπήρξε ανάλογη συνέχεια στο κομμάτι της ενίσχυσης της ομάδας μετά τις προσθήκες των Λοντίγκιν και Γκάνεα, αλλά εξαιτίας των επικείμενων αποχωρήσεων παικτών του βασικού κορμού. Οχι όποιους κι όποιους, αλλά παίκτες πυλώνες στην εξαιρετική πορεία του τριφυλλιού στο δεύτερο μισό της σεζόν.
Κατ’ αρχάς, πάνω που είχε ολοκληρωθεί σε μεγάλο βαθμό το παζλ των μετόπισθεν με την ανανέωση συμβολαίου του Χουάνκαρ, την παραμονή του Σάντσες και την απόκτηση του Γκάνεα, ήρθε η πρόταση από τη Σαουδική Αραβία για τον Βέλεθ κι ο Ισπανός κουνάει μαντίλι με το σύλλογο να καρπώνεται ποσό ανώτερο των 800 χιλ. ευρώ.
Η συμφωνία προφανώς και είναι καλή για το σύλλογο με βάση τα δεδομένα της περίπτωσής του από αμιγώς οικονομικής πλευράς, άλλωστε το ποδόσφαιρο είναι (και) μπίζνες.
Συν τοις άλλοις εξυπακούεται ότι ο Γιοβάνοβιτς μπορεί να εντοπίσει έναν ποιοτικότερο κεντρικό αμυντικό για τη θέση του αριστερού στόπερ, που όχι μόνο θα μπορεί να καλύψει το κενό του Βέλεθ αλλά και να αναβαθμίσει την καρδιά της άμυνας με στοιχεία που έλειπαν (ύψος και εναέριο παιχνίδι κατά κύριο λόγο) πέρυσι.
Δεν παύει ωστόσο ο Ισπανός να ήταν ένας παίκτης βασικού κορμού, με αρχηγικά χαρακτηριστικά, νοοτροπία νικητή, πάθος, άρτιος με το κεφάλι και τα πόδια, αλλά και με έμφυτη ικανότητα στη μακρινή μπαλιά που αποτελούσε όπλο για το χτίσιμο του παιχνιδιού από πίσω και το σπάσιμο του πρέσινγκ των αντιπάλων. Επιπλέον, δεν χρειαζόταν ασφαλώς χρόνο προσαρμογής, γεγονός σημαντικό όχι για τη σεζόν που έρχεται στο σύνολό της, αλλά για τα επικείμενα ευρωπαϊκά προκριματικά.
Ο Βέλεθ αποτελεί την πρώτη απώλεια βασικού παίκτη της άμυνας, την ίδια στιγμή που στο νευραλγικό χώρο του άξονα της μεσαίας γραμμής υπάρχουν μπόλικα κουτάκια αδειανά, με τον χρόνο να μην είναι… απεριόριστος.
Η αιφνιδιαστική κίνηση της ΑΕΚ και η απώλεια του Μιγιάτ Γκατσίνοβιτς αποτελεί εξίσου σημαντικό αν όχι σημαντικότερο πλήγμα, ασχέτως εάν στην Ενωση υπάρχει παράδοση παικτών που δυσκολεύονται να αποδώσουν με γνώμονα την αξία τους (βλέπε Ινσούα, Χουλτ), για τον απλούστατο λόγο ότι ο Σέρβος είχε «κουμπώσει» ιδανικά στην αγωνιστική φιλοσοφία του Γιοβάνοβιτς και δεν ήταν λίγα τα ματς που είχε άκρως καθοριστικό ρόλο, αποτελώντας παίκτη-κλειδί.
Οπως όμως ο Γιοβάνοβιτς βρήκε τον Γκατσίνοβιτς και τον έφερε τον περασμένο Γενάρη, έτσι μπορεί να βρει τον αντικαταστάτη του, ενδεχομένως και με ακόμα ελκυστικότερο ποδοσφαιρικό πακέτο.
Ο προβληματισμός αφορά στον κορμό και την… ταχύτητα μεταγραφικής αντίδρασης ενόψει των προκριματικών της Ευρώπης και το «δέσιμο» της ομάδας. Διότι ξαφνικά οι πράσινοι έχουν βρεθεί, μάλλον αναπάντεχα, στο μείον τρία (Βέλεθ, Γκατσίνοβιτς, Βιγιαφάνιες) όσον αφορά την ενδεκάδα της ομάδας σε σχέση με πέρυσι.