Κακά τα ψέματα. Δεν υπάρχει φίλος του Παναθηναϊκού στον πλανήτη γη που να μην ξενέρωσε χοντρά μετά την αυτοχειρία της ομάδας απέναντι στο πούλμαν του Βόλου.
Το «τριφύλλι» έριξε μια δυνατή κλοτσιά στον ίδιο του τον εαυτό απέναντι στην ομάδα του γνωστού και μη εξαιρετέου Αχιλλέα Μπέου, στο θεωρητικά ευκολότερο ματς της διαδικασίας των πλέι οφ. Σε μία κατάμεστη Λεωφόρο, όπου οι φίλοι των πράσινων δημιούργησαν θαυμάσια ατμόσφαιρα, η ομάδα έπεσε στην παγίδα των Θεσσαλών.
Ο Βόλος έδωσε τον υπέρ πάντων αγώνα κι έπαιξε σαν να μην υπάρχει αύριο, κάνοντας τάκλιν στην καρωτίδα από το πρώτο δευτερόλεπτο, καθυστερήσεις για ψύλλου πήδημα και γενικώς ό,τι περνούσε από το χέρι του για να πάρει την ισοπαλία και να φρενάρει τον Παναθηναϊκό.
Δεν τον ενδιέφερε καν να περάσει τη μεσαία γραμμή, έστησε το πούλμαν του και ο Μπέος έφερε εις πέρας τη δουλειά έτσι όπως την είχε σχεδιάσει και εξηγήσει στους φίλους του. Αν του καθόταν να υπάρξει και καμία τιμωρία της έδρας ενόψει του ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο θα είχε πετύχει με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια.
Ο κόσμος του Παναθηναϊκού δεν έπεσε στην παγίδα παρά τις προκλήσεις, αλλά οι παίκτες του Ιβάν Γιοβάνοβιτς έπεσαν. Η ομάδα ήταν άξια της μοίρας της και δυσκόλεψε σε μεγάλο βαθμό την προσπάθεια για την ανάκτηση των εγχώριων σκήπτρων μετά από δεκατρία χρόνια ανομβρίας.
Δεν ήρθε ωστόσο το τέλος, ούτε υπάρχει νόημα να κλαις πάνω από χυμένο γάλα. Σε ένα μίνι πρωτάθλημα με άλλους οκτώ τελικούς να απομένουν και μόλις δύο ματς να έχουν διεξαχθεί, θα είναι ακόμα μεγαλύτερο χαρακίρι εάν πάρει την ομάδα -και τον κόσμο- από κάτω και μείνει περισσότερο απ’ όσο πρέπει σ’ ένα ανεπιτυχές αποτέλεσμα, όσο ξενερωτικό κι αν ήταν. Τίποτα δεν έχει τελειώσει.
Ο Παναθηναϊκός παραμένει πρώτος. Είναι μία ομάδα που θα πρέπει να φτύσεις αίμα για να καταφέρεις να την κερδίσεις και την ίδια στιγμή θα πρέπει η ίδια να ιδρώσει πάρα πολύ για να κατορθώσει να νικήσει. Το λεγόμενο «εύκολο» γκολ απουσιάζει εξόφθαλμα και η διατήρηση της ομάδας στην κορυφή της βαθμολογίας στηρίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στην «μπετόν αρμέ» αμυντική της λειτουργία.
Το πρόβλημα δεν αφορά μόνο στους επιθετικούς, Σπόραρ και Ιωαννίδη, σχετίζεται και με τους μέσους που δεν διαθέτουν έφεση στο σκοράρισμα και δυσκολεύονται να δημιουργήσουν υποσχόμενες ευκαιρίες για γκολ, ενώ ακόμη και στις στατικές φάσεις δεν υπάρχουν κλασικοί εκτελεστές.
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι απέναντι στον Βόλο οι «πράσινοι» κέρδισαν τρία φάουλ σε επικίνδυνα σημεία έξω από την περιοχή και τα εκτέλεσαν ανεπιτυχώς τρεις διαφορετικοί παίκτες. Ο Μπερνάρ έστειλε τη μπάλα στη 13, ο Χουάνκαρ και ο Ιωαννίδης στο τοίχος και η απουσία του στόπερ (sic) Μάγκνουσον στις εκτελέσεις έβγαζε μάτια. Ο Παναθηναϊκός δεν σουτάρει.
Ελάχιστες προσπάθειες γίνονται έξω από την περιοχή των αντιπάλων και με εξαίρεση τον Κλέινχεϊσλερ που είχε τρεις-τέσσερις ανεπιτυχείς απόπειρες δίχως αποτέλεσμα, ουδείς άλλος μέσος ή μεσοεπιθετικός έχει το μακρινό σουτ στο ρεπερτόριό του.
Οι αντίπαλες άμυνες για να σπάσουν απαιτούν εμπνεύσεις, ατομικές ενέργειες, εκμετάλλευση των στατικών φάσεων και ύπαρξη απειλής από μακρινή απόσταση. Τίποτα απ’ αυτά δεν υπάρχουν εν αφθονία στο «τριφύλλι». Και μια και ο λόγος για ατομικές ενέργειες, από τους τρεις μεσοεπιθετικούς της ομάδας πίσω από τον στράικερ, ο Μπερνάρ ήταν αυτός που «κρύφτηκε» περισσότερο απ’ όλους. Κι απ’ τον Μπερνάρ έχεις την απαίτηση να βγει μπροστά ειδικά σε τέτοιου είδους ματς. Ο Μαντσίνι έκανε τα περισσότερα κι ο Παλάσιος, ακόμη και στην κακή του βραδιά που δεν του έπιασε τίποτα, ήταν μέσα σε πολύ περισσότερες φάσεις και ήταν επίσης αυτός που κέρδισε το πέναλτι στις καθυστερήσεις.
Αυτά είναι τα ποδοσφαιρικά προβλήματα που υφίστανται στον Παναθηναϊκό και ο Γιοβάνοβιτς θα πρέπει να σπάσει το κεφάλι του για να βρει τις ενδεδειγμένες λύσεις, ειδικά τώρα, στην πιο κρίσιμη εβδομάδα του πολέμου. Μέχρι τη διακοπή για το Πάσχα υφίστανται δύο καθοριστικά ματς.
Πρώτα ο Άρης στο «Κλεάνθης Βικελίδης» και μετά ο Ολυμπιακός στη Λεωφόρο. Οτιδήποτε λιγότερο από τέσσερις βαθμούς θα φέρει την ομάδα σε πολύ δύσκολη θέση. Τώρα είναι που χρειάζεται να (ξανα)δείξει άντερα.
