Αυτά τα ματς τα παίρνεις έστω και με μισό – μηδέν και προχωράς
O Βασίλης Μοιρώτσος γράφει για το πόσο σημαντικές είναι οι νίκες σε μέρες που δεν είναι το πόδι πατημένο στο γκάζι και για το πρόγραμμα που θα κρίνει πολλά, αλλά όχι τα πάντα από Δεκέμβρη μήνα.
Δε θα βάζει σε κάθε ματς ο Παναθηναϊκός τριάρες, τεσσάρες και πεντάρες. Αναμενόμενο, λογικό και… θεμιτό. Αλλά καμιά φορά σε τέτοιου είδους ματς όπως αυτό με την Κηφισιά, αρκεί να είσαι συγκεντρωμένος, σοβαρός, να έχεις υπομονή και να βρεις… μισό γκολ για να πάρεις το τρίποντο. Κι ας μην εντυπωσιάσεις. Άλλωστε οι μνήμες ήταν νωπές ακόμα από την γκέλα της ΑΕΚ σε αυτό το γήπεδο. Του έδειξε εκείνο το 1-1 του Παναθηναϊκού πως δε χρειάζονται ρίσκα. Ένα γκολ θα το έβρισκε, το βρήκε και πήγε παρακάτω. Αν για λίγα εκατοστά μάλιστα το είχε βρει από το πρώτο ημίχρονο με τον Αϊτόρ, θα είχε ξεμπερδέψει μια ώρα αρχύτερα.
Ο Παναθηναϊκός πήγε να παίξει στην Καισαριανή μόλις τρεις μέρες μετά το παιχνίδι στη Γαλλία και 48 ώρες μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα. Έφτασε στην Αθήνα από τη Ρεν το βράδυ της Παρασκευής. Ένα… σκάρτο χαλάρωμα το Σάββατο και γήπεδο την Κυριακή για παιχνίδι που έπρεπε οπωσδήποτε να πάρει. Ας μην περιμένουμε σε κάθε ματς, Κυριακή – Πέμπτη – Κυριακή, να βγάζει μεγάλες εντάσεις και πολλά τρεξίματα ο Παναθηναϊκός. Δεν το κάνει καμία ομάδα.
Στην Καισαριανή είχε έναν μεγάλο πρωταγωνιστή και αυτός ήταν που εν τέλει έκρινε και το ματς. Ο Ντάνιελ Μαντσίνι επέστρεψε στην ενδεκάδα και έκανε ίσως την καλύτερη εμφάνισή του εδώ και δέκα μήνες που βρίσκεται στον Παναθηναϊκό. Δημιούργησε άπειρα ρήγματα από τα δεξιά, ταλαιπώρησε αφάνταστα τον αριστερό μπακ της Κηφισιάς, ήταν ο δημιουργός στο γκολ που ακυρώθηκε του Αϊτόρ, από τη δική του πλευρά δημιουργήθηκε η μεγάλη ευκαιρία του Τσέριν στο πρώτο μέρος. Και φυσικά ήταν αυτός που σκόραρε για το τελικό 1-0.
Η εικόνα του Μαντσίνι δείχνει και το βάθος που έχει στον πάγκο του ο Παναθηναϊκός. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς μπορεί να φέρει από τον πάγκο παίκτες που θα κρίνουν παιχνίδια. Και ο Μαντσίνι είναι ένας απ’ αυτούς.
Σημαντική ήταν και η διαχείριση που έκαναν οι πράσινοι τόσο στα σημεία που το ματς παρέμενε στο 0-0, όσο και μετά το γκολ που βρήκαν. Δεν αγχώθηκαν και δε βιάστηκαν για να βρουν το γκολ. Είχαν υπομονή στο παιχνίδι τους, που είναι το σημαντικότερο στοιχείο απέναντι σε ομάδες που παίζουν κλειστά και με πολλά προσωπικά μαρκαρίσματα. Κι όταν το βρήκαν απέφυγαν τα ρίσκα, συνέχισαν να παίζουν με υπομονή ψάχνοντας να το κλειδώσουν το ματς και μεσοαμυντικά λειτούργησαν με τέτοιον τρόπο που δεν επέτρεψαν στον αντίπαλο να βρει μισή φάση για να τους απειλήσει. Κι ας έπαιξαν για 30 λεπτά με στόπερ ανάγκης τον Ζέκα, μετά την έξοδο του Γεντβάι.
Να τελικά που χρειάζεται και ο Ζέκα, όπως χρειάζονται όλοι οι ποδοσφαιριστές του ρόστερ. Σε μια… μάχη πολλών μηνών, με πολλές υποχρεώσεις, με συνεχόμενα παιχνίδια και πλέον με τον πήχη να είναι στον… ουρανό και τον μοναδικό στόχο εντός συνόρων να είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος, θα χρειαστούν όλοι. Δεν περισσεύει κανείς που λέμε.
Κρατάμε φυσικά και το έξι στα έξι μακριά από τη Λεωφόρο. Ο Παναθηναϊκός έχει περάσει από Τρίπολη, Αγρίνιο, Γιάννενα, Καραϊσκάκη, Κηφισιά και Λαμία, έχοντας μαζέψει 18 βαθμούς απ’ αυτά τα παιχνίδια. Σχεδόν τους διπλάσιους από τους 10 της Λεωφόρου έως τώρα. Είναι σχεδόν… αψεγάδιαστη η σεζόν του στις πρώτες 11 αγωνιστικές, έχει την καλύτερη επίθεση και την καλύτερη άμυνα, πάει με ηρεμία και συν τέσσερα στη διακοπή και θα τον περιμένουμε για ένα μπλοκ αγώνων που θα κρίνει πολλά, αλλά όχι τα πάντα. Οχτώ ματς σε 24 μέρες θα κρίνουν και το ευρωπαϊκό του μέλλον, σε μεγάλο βαθμό τη συνέχεια στο Κύπελλο, αλλά το πρωτάθλημα δε θα κριθεί από Δεκέμβρη μήνα. Να το έχουμε στο μυαλό μας για όταν – και αν – έρθουν κάποιες γκέλες.
