Οταν είσαι προπονητής ποδοσφαίρου μόνο εάν δεν κάνεις τίποτα δεν παίρνεις κανένα είδος ρίσκου. Πλην όμως, ρίσκο με ρίσκο έχει διαφορά. Δεν είναι όλα του ίδιου διαμετρήματος. Υπάρχει αλόγιστο ρίσκο. Ελεγχόμενο ρίσκο. Ξέφρενο ρίσκο. Ολων των ειδών τα ρίσκα. Υπάρχει και το τάιμινγκ, ο χρόνος που θα αποφασίσεις να το πάρεις.
Το μόνο σίγουρο, για να έχεις περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας θα πρέπει να γνωρίζεις καλά το υλικό σου. Οσο καλύτερα γίνεται. Ο Φατίχ Τερίμ δεν περίμενε να μάθει την ομάδα. Εκανε πράξη τις εμπνεύσεις του και έβγαζε συμπεράσματα. Δεν είχε άλλωστε προετοιμασία μπροστά του για να δει τους παίκτες του, παρά μόνον ματς. Απανωτά ματς. Δύσκολα ματς. Αισίως, ο Τούρκος προπονητής ξεπέρασε τις 100 ημέρες στον Παναθηναϊκό, όπου είχε ματς σχεδόν κάθε τρεις μέρες. Πλέον ξέρει πολύ καλύτερα το υλικό του. Τους αντιπάλους του. Τις ιδιαιτερότητες του ελληνικού πρωταθλήματος. Και τα ρίσκα που παίρνει έχουν αλλάξει… στάτους.
Απέναντι στον Αρη δεν είναι ασφαλώς η πρώτη φορά και προφανώς δεν θα είναι ούτε η τελευταία που ο Τερίμ τόλμησε. Η τόλμη, άλλωστε, αποτελεί το σήμα κατατεθέν της προπονητικής του καριέρας. Αν θέλεις μπορεί να του καταλογίσεις πράγματα, ουδείς, ωστόσο, μπορεί να τον ψέξει για έλλειψη θάρρους και ταχύτητας αποφάσεων την ώρα των αγώνων, στο λεγόμενο κοουτσάρισμα.
Στο ντέρμπι του Παναθηναϊκού με τον ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο, άλλαξε τον σχηματισμό του τριφυλλιού σε 4-4-2, με Ιωαννίδη και Σπόραρ επιθετικό δίδυμο. Δεν του βγήκε. Στο ντέρμπι με την ΑΕΚ στη Λεωφόρο τροποποίησε τη διάταξη της ομάδας από το ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου σε 5-4-1. Για να διασφαλίσει το προβάδισμα στο σκορ. Του βγήκε. Και ξαναμπήκε στο κόλπο του πρωταθλήματος. Στην ανάπαυλα των ημιχρόνων στο «Κλεάνθης Βικελίδης», άλλαξε ξανά τον σχηματισμό. Με διαφορετικό τρόπο από τις δύο αμέσως προηγούμενες. Ξανά με τον Σπόραρ δίπλα από τον Ιωαννίδη αλλά σε διάταξη 3-5-2. Μπίνγκο.
Ο Σλοβένος στράικερ αποδείχθηκε ότι κρατούσε στα χέρια του το κλειδί του παραδείσου και ήταν ο άσος στο μανίκι του Τερίμ. Εβγαλε τα κάστανα από τη φωτιά, «μίλησε» στα δύσκολα. Με τελείωμα μεγάλου παίκτη, άνοιξε το σκορ και έβαλε τις βάσεις για το πολυπόθητο τρίποντο. Αισίως, έφτασε τα 13 γκολ, μόλις ένα λιγότερο από την περσινή του συγκομιδή, παρότι έχει ξεκάθαρα πλέον συμπληρωματικό ρόλο, πίσω από τον Φώτη Ιωαννίδη.
Επειτα από αρκετό καιρό ο Παναθηναϊκός πήρε πολλά πράγματα και από τις αλλαγές προσώπων. Οσους εμπιστεύθηκε ο Φατίχ Τερίμ τον έβγαλαν ασπροπρόσωπο. Γκολάρα ο Σπόραρ, ασίστ ο Μλαντένοβιτς, συμμετοχή στο δεύτερο γκολ και αξιόλογες επιλογές ο Τζούρισιτς.
Ο φετινός Παναθηναϊκός έχει μεγαλύτερο βάθος στο ρόστερ του και αρχίζει να το εκμεταλλεύεται. Το μεγαλύτερο ζητούμενο ωστόσο είναι να μαθαίνει από τα λάθη του και να εξελίσσεται προς το καλύτερο και περισσότερο συσπειρωμένος από ματς σε ματς. Ηδη απέναντι στον Αρη προέκυψε το πρώτο παιχνίδι στα πλέι οφ όπου δεν βρέθηκε πίσω στο σκορ! Στην πρεμιέρα με τον Ολυμπιακό στο Φάληρο βρέθηκε να κυνηγάει το γκολ του Ποντένσε έως ότου φτάσει στο 3-1. Απέναντι στον ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο δέχτηκε γκολ στην πρώτη κατεβασιά των αντιπάλων κι έχασε 2-3, κόντρα στην ΑΕΚ πάλι βρέθηκε να κυνηγάει το γκολ του Βίντα στο ξεκίνημα του ματς μέχρι να το φέρει τούμπα. Με τον Αρη ήταν πιο συγκεντρωμένος, προηγήθηκε στο σκορ και το κράτησε μέχρι το φινάλε, με το δεύτερο γκολ να έρχεται στις καθυστερήσεις.
