Δύο εβδομάδες πριν το πρώτο επίσημο παιχνίδι ο Παναθηναϊκός δεν έχει κλείσει βασικά κενά στο ρόστερ του και παρουσιάζει απίθανη μεταγραφική δυστοκία. Γράφει ο Βασίλης Μοιρώτσος.
Πέρασε το βασικό στάδιο της προετοιμασίας και όσοι βρέθηκαν εκεί είδαν μερικά πιτσιρίκια από τις «κάτω» ομάδες, κάποιους λίγους παίκτες θεωρητικά βασικούς, πολλούς που θα παλέψουν για μια θέση (είτε στην ενδεκάδα, είτε στο ρόστερ) και άλλους που ήρθαν από δανεισμό μέχρι να… ξανά φύγουν. Δεν είδαν μεταγραφές, δεν είδαν νέα και φρέσκα πρόσωπα, δεν είδαν και μια καλή ομάδα να παρουσιάζεται στα φιλικά. Αλλά αυτό με τα φιλικά είναι το λιγότερο, έχει τη μικρότερη σημασία και δεν επηρεάζει ιδιαίτερα. Τα υπόλοιπα όμως;
Ο Παναθηναϊκός στις 25 Ιουλίου, δηλαδή όχι σε 1-2 μήνες, όχι σε 40 μέρες, αλλά σε μόλις 15 εικοσιτετράωρα από σήμερα, θα δώσει το πρώτο του επίσημο παιχνίδι. Ευρωπαϊκό παιχνίδι, όχι με τη Λαμία και τον Ατρόμητο. Σε συνθήκες «do or die». Απέναντι σε υποδεέστερο μεν αντίπαλο, πλην όμως με την πίεση στη δική του πλευρά. Δεν παίζει με τη Μαρσέιγ ή την Μπράγκα, παίζει με την Μπότεφ ή τη Μάριμπορ (αύριο είναι το πρώτο μεταξύ τους παιχνίδι). Άρα δεν υπάρχει το «έλα μωρέ εντάξει» σε περίπτωση αποκλεισμού. Θα είναι αδιανόητη αποτυχία και ένα ακόμα πισωγύρισμα αν δεν καταφέρει να προκριθεί.
Και θα πάει στα συγκεκριμένα παιχνίδια έχοντας κατά βάση την περσινή ομάδα. Άντε να έχει προλάβει να μπει ο Μαξίμοβιτς λίγο περισσότερο, άντε να δούμε και τον Μπάλντοκ. Όμως 15 μέρες πριν από το πρώτο επίσημο ματς, δεν υπάρχει δεύτερος αριστερός μπακ πίσω από τον Μλαντένοβιτς κι ας το γνώριζε εδώ και μήνες ο Παναθηναϊκός, δεν υπάρχουν εξτρέμ κι ας γνωρίζαμε πως Μπερνάρ και Παλάσιος θα φύγουν, δεν έχει έρθει ένας ακόμα στόπερ κι ας ξέραμε πως ούτε ο Ούγκο, ούτε ο Ακαϊντίν θα παραμείνουν.
Καθημερινά υπάρχουν δημοσιεύματα και πληροφορίες πως οι πράσινοι κάπως, κάπου, κάτι ψάχνουν και είναι έτοιμοι να κλείσουν μεταγραφές, αλλά στο τέλος της ημέρας καταλήγουμε ξανά και ξανά στο ίδιο: δεν κλείνει κανείς, δεν έρχεται κανείς, δεν υπογράφει κανείς. Και ο χρόνος περνάει και είναι πολύτιμος.
Το κάζο με τον αριστερό μπακ φέρνει καθυστέρηση και εκεί, αφού ο Παναθηναϊκός περίμενε τον Γιαννούλη για καιρό, έκλεισε τον Ρεμπότσο, αλλά τελικά παράτησε και αυτή την υπόθεση για να πάει σε κάτι καλύτερο. Και πολύ καλά έκανε αν με ρωτάτε και θεώρησε ότι πρέπει να βρει κάτι καλύτερο, όμως πρέπει να το… βρει. Όχι να περιμένει τον Αύγουστο για να το βρει.
Ναι θα υπάρξουν ευκαιρίες τον Αύγουστο για να έρθουν παίκτες πιθανότατα μεγάλης αξίας, αλλά το ρίσκο του να μην κάνεις μεταγραφές τώρα είναι μεγάλο. Και οι άνθρωποι που τρέχουν τον Παναθηναϊκό είναι αρκετά έμπειροι για να μην το καταλαβαίνουν. Όπως είναι έμπειροι για να μην καταλαβαίνουν πως ο κόσμος έχει απόλυτο δίκιο να γκρινιάζει, να φωνάζει, να ζητάει. Δεν έχει… χορτάσει δα και από τίτλους ώστε να είναι όλα ήρεμα και αγγελικά πλασμένα. 14 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα κοτζάμ Παναθηναϊκός, πόση υπομονή αλήθεια να έχει κάποιος; Και τι είδους «φαρμακάκι» μπορεί να αποτελούν κάποιες – σκόρπιες – κατακτήσεις Κυπέλλων;
⚽ Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο ποδόσφαιρο
