Ο Βασίλης Μοιρώτσος γράφει για τον ανεξήγητο φόβο που είχε ο Παναθηναϊκός στο ξεκίνημα του ματς με τον Άγιαξ και για τη μία υπέρβαση που ψάχνει τις επόμενες τρεις εβδομάδες.
Αν ο Παναθηναϊκός αντιμετώπιζε τον Άγιαξ από το ξεκίνημα του αγώνα στο ΟΑΚΑ όπως το έκανε από το ημίωρο και μετά ή ακόμα περισσότερο στο δεύτερο ημίχρονο, θα είχε γραφτεί διαφορετικά η ιστορία του χθεσινού αγώνα. Και πιθανότατα θα πήγαινε την άλλη Πέμπτη στο Άμστερνταμ με περισσότερες ελπίδες και πιθανότητες πρόκρισης. Με ένα σκορ καλύτερο από το τελικό 0-1, που μάλλον άδικα… φώτιζε τον πίνακα του Ολυμπιακού Σταδίου στις 11 τη νύχτα.
Οι παίκτες του Ντιέγκο Αλόνσο για 28 λεπτά και μέχρι να δεχτούν το γκολ, έμοιαζαν σαν να περιμένουν το μοιραίο. Μπήκαν παγωμένοι, μπήκαν φοβισμένοι, λες και είχαν να αντιμετωπίσουν έναν Άγιαξ μιας άλλης εποχής και όχι αυτή την ομάδα που είδαμε. Που σε σχέση με το βαρύ της όνομα, χαρακτηρίζεται επιεικώς μέτρια. Και αυτή η εικόνα του Παναθηναϊκού μέσα στο γήπεδο, έκανε και την εξέδρα να… παγώσει. Κι όταν στο ΟΑΚΑ, που δεν είναι Λεωφόρος, ο κόσμος παγώνει, ο αντίπαλος δεν μπορεί να νιώσει ότι παίζει σε μια δύσκολη έδρα. Δυστυχώς.
Οι Ολλανδοί για 30 λεπτά έκαναν ό,τι ήθελαν. Κυκλοφορούσαν καλύτερα την μπάλα, έβγαζαν αυτοματισμούς, πίεζαν τόσο ψηλά που είχαν διαλύσει οποιαδήποτε προσπάθεια για build up του Παναθηναϊκού. Όλο αυτό έφερνε εκνευρισμό σε όλη την ομάδα, που έμοιαζε να είναι… κομμένη στα δύο. Και δεν μπορούσε ούτε να δημιουργήσει, ούτε να απειλήσει, αλλά ούτε και να σταματήσει πολλές φορές τους γρήγορους Ολλανδούς, που ήθελαν και κατάφερναν να βγάζουν επιθέσεις παίζοντας με τη μία την μπάλα.
Κάποια στιγμή ο Άγιαξ θα κουραζόταν, κάποια στιγμή θα έβγαζε αντίδραση και ο Παναθηναϊκός. Και όταν το έκανε έδειξε πόσο λάθος ήταν η αντιμετώπιση του παιχνιδιού στο ξεκίνημά του. Φοβήθηκε περισσότερο απ’ όσο έπρεπε τους Ολλανδούς, ίσως να σεβάστηκε περισσότερο απ’ όσο έπρεπε τους Ολλανδούς. Αλλά και πάλι είχε τον χρόνο να το ισορροπήσει και να το ισοφαρίσει.
Δεν έκανε πολλά πράγματα όμως η ομάδα του Αλόνσο από τη μέση και μπροστά για να τα καταφέρει. Και φάνηκε μάλλον ανέτοιμη σε αυτό το κομμάτι. Το δοκάρι του Μπακασέτα, ένα σουτ του Γερεμέγεφ από οριακή θέση οφσάιντ και ένα ακόμα του Τζούρισιτς που έγινε ευκαιρίες από τις κόντρες. Αυτές ήταν όλες κι όλες οι απειλές του Παναθηναϊκού, που οφείλει να γίνει περισσότερο δημιουργικός στο παιχνίδι του για να αλλάξει την κατάσταση στην Ολλανδία. Και να έχει σε μεγαλύτερη ετοιμότητα παίκτες που μπορούν να πάρουν πάνω τους το ματς, όπως ο Ιωαννίδης που ήταν εμφανώς ανέτοιμος ή ο Τετέ.
Ο Παναθηναϊκός πληρώνει σε αυτό το κομμάτι της σεζόν το γεγονός πως ο σχεδιασμός δεν υλοποιήθηκε στην… ώρα του. Ότι καθυστέρησαν κάποιες κομβικές μεταγραφές. Και ελπίζουμε να μην το πληρώσει γενικά έως τα τέλη Αυγούστου, αφού αν δεν έρθει η πρόκριση απέναντι στον Άγιαξ, τότε θα τεθεί σε μεγάλη αμφιβολία η ευρωπαϊκή του συνέχεια παίζοντας με τη Λανς.
Γενικά οι πράσινοι καλούνται να κάνουν μια μεγάλη υπέρβαση μέσα στις επόμενες τρεις εβδομάδες ώστε να είναι στην Ευρώπη τον Σεπτέμβριο. Είτε στο Άμστερνταμ, κάνοντας την ανατροπή και παίρνοντας την πρόκριση, είτε αφήνοντας εκτός τη Λανς. Υπέρβαση θα είναι είτε το ένα, είτε το άλλο. Νωρίς, πολύ νωρίς ακόμα, όμως το ποδόσφαιρο τα έχει και αυτά. Σε αναγκάζει να παίζεις παιχνίδια… τελικούς πριν καλά – καλά φύγει ο καύσωνας.
