Ο Γιώργος Πετρίδης γράφει στο Panathinaikos24.gr για τον Ομέρ Γιουρτσεβέν, για την εμπιστοσύνη στον Εργκίν Αταμάν και για τους φίλους του «τριφυλλιού».
Ο Παναθηναϊκός ολοκλήρωσε τις μεταγραφικές του κινήσεις για το φετινό καλοκαίρι και δεδομένα έκανε… αναβάθμιση με την προσθήκη του Ομέρ Γιουρτσεβέν στη θέση του σέντερ. Εκείνος ήταν ο εκλεκτός του προπονητή της ομάδας για να πλαισιώσει τον Λεσόρ στο «5» και μάλλον θα πρέπει να έχουμε τυφλή εμπιστοσύνη στον Εργκίν Αταμάν μετά τα όσα μας έδειξε την περασμένη, μαγική σεζόν.
Το σίγουρο είναι ότι ο Τούρκος τεχνικός είχε κυκλώσει το όνομα του συμπατριώτη του και περίμενε να «χτυπήσει» την κατάλληλη στιγμή. Αυτό συνέβη τις τελευταίες ημέρες κι αφού πρώτα ο 26χρονος δεν βρήκε κάτι από το ΝΒΑ που να τον… συγκινεί. Έτσι λοιπόν έρχεται στους πρωταθλητές Ευρώπης με στόχο το back-to-back, όπως δήλωσε και ο ίδιος.
Βέβαια, αυτό μόνο εύκολη υπόθεση δεν θα είναι αν αναλογιστούμε τον ανταγωνισμό που υπάρχει. Άλλωστε, όπως λένε και οι «ειδικοί», το δύσκολο δεν είναι να ανέβεις στην κορυφή, αλλά να παραμείνεις σε αυτήν. Θα έχει πολύ ενδιαφέρον πάντως αυτή η προσπάθεια του «τριφυλλιού».
Παράλληλα, ο Γιουρτσεβέν έχει πολλά να αποδείξει σε ευρωπαϊκό επίπεδο, καθώς ουσιαστικά δεν τον έχουμε δει και πολύ στα μέρη μας. Ελάχιστα για την ακρίβεια, αφού στην Ευρωλίγκα έχει αγωνιστεί μόλις σε 11 παιχνίδια (τις σεζόν 2014-15 και 2015-16), όντας… αμούστακο παιδί.
Από ‘κει και πέρα, έγινε «Αμερικανός», καθώς μετακόμισε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όπου έπαιξε κολεγιακό μπάσκετ σε NC State και Georgetown, ενώ από το 2021 μέχρι τον περασμένο Ιούνιο ήταν μέλος των Χιτ και των Τζαζ στο ΝΒΑ, όπου αγωνίστηκε συνολικά σε 130 παιχνίδια.
Είναι ένα κρίσιμο ερώτημα για τον ίδιο και για τον οργανισμό του «επτάστερου» το διάστημα της προσαρμογής του στα ευρωπαϊκά δεδομένα λοιπόν. Το θετικό στην περίπτωσή του είναι ότι γνωρίζεται πολύ καλά με τον Αταμάν, ενώ είχε συνυπάρξει και με τον Κώστα Σλούκα για κάποιους μήνες στη Φενέρμπαχτσε. Ανοίγουμε μια παρένθεση εδώ για να αναφέρουμε την περίπτωση του Κέντρικ Ναν, ο οποίος -να θυμίσουμε ότι- στα πρώτα του ματς με την πράσινη φανέλα ήταν σαν… ψάρι έξω από τα νερά του, αλλά μόλις προσαρμόστηκε, ξεδίπλωσε την τεράστια κλάση του και ξεχαρβάλωσε όλες τις αντίπαλες άμυνες βάζοντας τη σφραγίδα του στην κατάκτηση της Ευρωλίγκας και του ελληνικού πρωταθλήματος.
Για να επιστρέψουμε στον Γιουρτσεβέν και να κλείσουμε το συγκεκριμένο θέμα (σ.σ. έχουμε αναφέρει στο παρελθόν από αυτή τη γωνιά τα χαρακτηριστικά και τον τρόπο παιχνιδιού του), το συμπέρασμα είναι ότι με την απόκτησή του ο Παναθηναϊκός αναβαθμίζεται αισθητά (και) στη θέση «5», όπως συνέβη αντίστοιχα και στην περιφέρεια με τον Λορέντζο Μπράουν.
Να είναι χειρότερος του Μπαλτσερόφσκι ο Τούρκος σέντερ, είναι… κομματάκι δύσκολο μάλλον. Να συνεισφέρει λιγότερα ο νέος παίκτης του «τριφυλλιού» από όσα προσέφερε ο Πολωνός γίγαντας την περασμένη σεζόν, επίσης είναι σχεδόν απίθανο. Αν και ποτέ δεν ξέρεις στον αθλητισμό…
Ουσιαστικά, το ζήτημα για τον Γιουρτσεβέν, που μοιάζει με… πρώτο ξάδερφο του Λευτέρη Μαντζούκα (βάσει εμφάνισης), είναι να μπορέσει να αποτελέσει άξιο συμπαραστάτη του Λεσόρ και να δώσει έξτρα λύσεις στη front-line του «επτάστερου», κάτι που θα χαροποιήσει τον Αταμάν, καθώς θα έχει στη φαρέτρα του ένα ακόμα όπλο.
Κλείνοντας, να κάνουμε μια σφήνα και να αναφερθούμε στον λαό του Παναθηναϊκού, που δημιούργησε καταπληκτική ατμόσφαιρα την Πέμπτη το βράδυ στο ΟΑΚΑ (περίπου 60.000 βρέθηκαν στις εξέδρες), στον αγώνα με τη Λανς. Για μια ακόμα φορά οι φίλαθλοι των «πρασίνων» αποτέλεσαν το ιδανικό στήριγμα στην προσπάθεια της ομάδας για μια τρομερή ανατροπή και φρόντισαν να κάνουν φίλους και εχθρούς να… παραμιλάνε με αυτό που βίωναν. Σε αυτόν τον κόσμο αξίζουν τα καλύτερα!
