Ο Βασίλης Μοιρώτσος σχολιάζει το χθεσινό ντέρμπι του Παναθηναϊκού με τον Ολυμπιακό, το κάτι καλύτερο που άξιζε η ομάδα του Βιτόρια, αλλά και την αποτυχία έως τώρα να ενισχυθεί η ομάδα με τα ντέρμπι να «τρέχουν» και να κρίνουν τη σεζόν.
Ο Παναθηναϊκός δεν κέρδισε τον Ολυμπιακό στον πρώτο μεταξύ τους προημιτελικό γιατί ο Γιάρεμτσουκ έβαλε αυτό που δεν μπαίνει και ο Μαντσίνι έχασε αυτό που δε χάνεται. Κυρίως λόγω του δεύτερου, αφού η ευκαιρία του ήρθε ενώ οι ερυθρόλευκοι είχαν ισοφαρίσει με το καταπληκτικό γκολ του Ουκρανού. Δυστυχώς σε μια φάση τόσο «καθαρή», σε μια ευκαιρία τόσο ξεκάθαρη και μεγάλη, βρέθηκε ένας ποδοσφαιριστής που δεν έχει το γκολ και δεν έχει δείξει πως τελικά η μεταγραφή του άξιζε τόσα χρήματα που είχαν δοθεί στον Άρη για να αποκτηθεί πριν από δύο χρόνια τέτοιες μέρες.
Ο βασικός αριστερός εξτρέμ του φετινού Παναθηναϊκού είναι ο Τζούρισιτς, που πια κάνει γκολ τη μισή φάση και ο αντικαταστάτης του είναι ο Μαντσίνι, που πέρα από μια κούρσα στην Μπράγκα όταν και έδωσε έτοιμο γκολ στον Σπόραρ, δεν έχουμε να θυμηθούμε και πολλά. Θα πρέπει αν όχι τώρα, που μοιάζει απίθανο, το καλοκαίρι ο Παναθηναϊκός να ασχοληθεί με το ποιους παίκτες θα έχει στο ρόστερ του για να φέρνει από τον πάγκο. Όχι ποσοτικά, αλλά ποιοτικά. Για να λύσει πολλά προβλήματα και για να καταφέρνει να παίρνει νίκες σε παιχνίδια όπως το χθεσινό.
Άξιζε η ομάδα του Ρουί Βιτόρια να πάει στο Καραϊσκάκη με κάτι καλύτερο από το 1-1; Αν δούμε τις ευκαιρίες που έγιναν στο ντέρμπι, αν άξιζε να υπάρχει νικητής αυτός ήταν ο Παναθηναϊκός. Είχε 2-3 μεγάλες στιγμές, σε αντίθεση με τον Ολυμπιακό που μόνος στο τέλος επί της ουσίας εμφανίστηκε πιο απειλητικός, όταν ο Μεντιλίμπαρ φρέσκαρε τη μεσοεπιθετική του γραμμή και οι παίκτες του είχαν περισσότερα τρεξίματα. Εκμεταλλευόμενοι και τις πολλές απουσίες του Παναθηναϊκού που δεν έδιναν την ευκαιρία στον Πορτογάλο προπονητή του να πάρει πολλά ρίσκα. Το 1-1 τα αφήνει όλα ανοιχτά εν όψει της ρεβάνς, αλλά έχω την εντύπωση πως και για τους δύο το Κύπελλο έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Το πρωτάθλημα είναι εκείνο που τους «καίει».
Και στο πρωτάθλημα ο Παναθηναϊκός έχει μπροστά του δύο ντέρμπι στα οποία μετά την «πιστολιά» των Σερρών πηγαίνει με την πλάτη στον τοίχο. Το πρώτο με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ την Κυριακή και το δεύτερο με τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη την επόμενη Κυριακή. Θεωρητικά ακόμα και οι τέσσερις βαθμοί στα δύο αυτά παιχνίδια τον αφήνουν μέσα στο κόλπο. Αλλά ο στόχος πρέπει να είναι το δύο στα δύο. Το πρόβλημα εδώ έχει να κάνει με τη φρεσκάδα της ομάδας και το πόσο μπορεί να ανταπεξέλθει σε ένα δεκαήμερο που έχει μόνο ματς τέτοιας σημασίας και έντασης.
Ένα από τα προβλήματα που μπορεί να δημιουργηθούν έχει να κάνει με τον πιο επιδραστικό παίκτη στην επίθεση του Παναθηναϊκού και αναφέρομαι στον Φώτη Ιωαννίδη. Έπαιξε 100 λεπτά μέσα στη λάσπη και το… βοσκοτόπι των Σερρών επειδή ένας διαιτητής αποφάσισε να γίνει παιχνίδι σε τέτοιο γήπεδο, αδιαφορώντας για την ασφάλεια των παικτών. Έπαιξε άλλα 95 λεπτά σε ντέρμπι με τον Ολυμπιακό τρεις μέρες αργότερα. Η λογική λέει πως δε θα βγει από το γήπεδο ούτε στο ντέρμπι με την ΑΕΚ. Ο Γενάρης έφτασε στα μισά και αντί ο Παναθηναϊκός να έχει φέρει έναν επιθετικό για να κάνει τη δουλειά του, βλέπει τον Ιωαννίδη να παίζει με τη γλώσσα κρεμασμένη και να τα βάζει με όλους τους αμυντικούς. Δίνει μάχες, τρέχει παντού, γυρίζει πίσω, πηδάει σε κάθε γέμισμα, πηγαίνει στην ατομική ενέργεια, προσπαθεί να σκοράρει. Αν τον… κάψει τον Ιωαννίδη ο Παναθηναϊκός, τότε τι να το κάνει αν φέρει επιθετικό;
Ποιος ο λόγος να μην έχει προχωρήσει η μεταγραφή ενός παίκτη που θα έρθει για να είναι ουσιαστικά εν δυνάμει βασικός και όχι τύπου Γερεμέγεφ; Τι να τον κάνει αλήθεια ο Παναθηναϊκός τον παίκτη που θα έρθει αν χάσει τα δύο επόμενα παιχνίδια του και μείνει εκτός τίτλου; Δεν παίζει με την Κηφισιά και τον Παναργειακό, με την ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό παίζει. Όπως μπορεί να κάτσει το «δύο στα δύο», έτσι μπορεί να κάτσει και το «μηδέν στα δύο».
Οι νίκες που ήρθαν το προηγούμενο διάστημα, η επιστροφή του Παναθηναϊκού στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος, η θετική αύρα που βγάζει η ομάδα επί Βιτόρια, η ευρωπαϊκή προοπτική είναι πράγματα που έχουν φέρει ένα καλύτερο κλίμα και κρύβουν κάτω από το χαλάκι την απαραίτητη ενίσχυση που θα έπρεπε ήδη να έχει γίνει. Δεν παύει όμως όλο αυτό να αποτελεί μια αποτυχημένη μεταγραφική πολιτική έως τώρα. Ας ελπίσουμε να μην του βγει σε κακό του Παναθηναϊκού όλο αυτό…
